Free Essay

My Love

In: Novels

Submitted By mhayen
Words 7053
Pages 29
"MYSCARY GIRL" by. SOJU

All Rights reserved.
Do not PLAGIARIZE!

-PROLOGUE-

"Wag mo daw tititigan ang mata niya ng five seconds..?"

"Bakit naman?"

"May curse daw na mapapasa sayo!"

" Wala naman akong sore-eyes ah.."-Samara

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Lahat ng kinakausap niya ay binabangungot ng pitong gabi..!"

"Yay! Pano yan? Tinanong niya ako kung anong oras na?!"

"Sinagot mo ba siya?!"

"Hindi..Tumakbo ako! Nakakatakot siya eh..."

"Thank God at di mo sinagot.....(sigh).."

Masama na bang magtanong ng oras- Samara

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Waaahhh!"

"Oh bakit?!"

"Nahawakan ni Samara yung bag ko!"

"Ano? Sunugin mo bag mo! Baka may masamang sumpa yung binulong sa bag mo!"

Aksidente lang naman na nahawakan ko yun- Samara

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Another poor girl sa Wellington Academy

si SAMARA...

Kinakatakutan siya because of her "scary aura"..

Long-haired 15 year old girl....

Then she met ALJUN FERRERO...

Ano kayang "KABABALAGHAN" ang magagawa

ni Aljun sa life ni SAMARA.......?

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Heto na ang love story ng lalakeng BINASTED ng

ever-ganda-gandahan na si Ekang ng Almost A Cinderella Story......

I know same ang intro ko sa anime na KIMI NI TODOKE..

pero pls give it a try..

nainspire lang akong isulat ito dahil dun sa anime na yun..

PERO I ASSURE SA MGA READERS NA..

IBA ITO..PRAMIZ!

-INTRO-

SAMARA POV

"SAMARA....Gising na..."

Bakit ba karamihan ng story nagsisimula sa paggising ng main character...Well, wala akong idea. Pero para maiba..Nasa kotse ako nang gisingin ni Mama ko. Umalis na kasi kami sa dati naming bahay.

"Andito na ba tayo, Mama?", tanong ko.

"Oo..Tingnan mo ang bago nating bahay. Ang cute niya...", si Mama ulet.

Bumaba ako ng kotse. Tama si Mama, cute nga. Kulay pink ang lahat ng walls at blue ang bubong. Cute nga...Para sa isang normal na babae. Pero, mas cute siguro kung itim ang kulay ng entire house. Medyo gothic kasi ako.

Dahan-dahan akong pumasok sa loob ng bahay. Malinis na sa loob at may gamit na. Nakapaglipat na kasi sina Mama last week pa. Umakyat ako sa secon floor. Sa second floor may napansin akong maliit na stair pataas.

Inakyat ko iyon.

Wow! ANg ganda..

Attic pala ito. Malawak pa siya..

May naisip ako..

Hinanap ko sina Mama at Papa sa baba.

"Mama..Ano pong gagawin natin dun sa attic sa itaas...?", I asked.

"Stockroom natin yun , Samara...Bakit mo naitanong?", sagot ni Mama.

"Ma...Pwedeng kwarto ko na lang yung attic?"

"Samara..May kwarto ka na sa second floor..Bakit sa attic mo gusto..?", si Papa.

"Gusto ko lang po doon kasi medyo madilim..Sige na po..Di niyo na ako mapipigilan. Akin na po yung attic...Please po.."

"Okey..But gusto namin ikaw ang magiging responsible sa paglilinis ng room mo.."

"Of course, Ma."

"Okey, you can have the attic..."

"Thanks po!"

Iniwan ko na sila. But I can still hear them talking..

"Selia, natatakot ako sa ugali ng anak natin..", sabi ni Papa.

"Ako rin, Marlon...Sana ay magbago na ang disposisyon niya sa buhay..."

--------------------------------------------------------------------------

First day of school. Third year na ako.

Teka, hindi ako alam ang school ko. San ba ako liliko?

Kaliwa o kanan?

Naku! Dapat pala sumama na lang ako kay Mama nung i-enroll niya ako. Yan tuloy, naliligaw na ako.

"Sa Wellington ka ba?"

A sweet voice of a guy. When I look at my back I saw a sweet looking guy in a school uniform. Matangkad siya at mukhang friendly. Medyo nag-rattle pa ako sa pagsagot sa question niya.

"Ah, Oo..", sagot ko.

Teka! Ang g-gwapo niya.

Napayuko ako.

"Are you lost?"

He came closer.

"Ah..Oo..."

"Sabay ka na sa akin..Sa Wellington din ako eh.."

"S-sige.."

Sabay kaming naglakad. I dont know pero mas feel kong maglakad ng mas mabagal ngayon. Para makasama siya ng mas matagal? Hmmm..Di ko alam!

Haixt..Sino ba ito? Ang bait naman niya.

Tiningnan ko siya habang naglalakad kami. Mukhang mabait at smart magdala ng damit.

Habang ako..Long haired ako tapos may bangs ako na straight pa sa ruler. It almost cover my face. Tapos medyo maluwag pa yung blouse ko na white.

"Anong year mo na?", he asked.

"3rd year.."

"Same tayo..By the way..Im Aljun..Aljun Ferrero.."

"Ganun ba?"

"Your name?"

"Samara Sadko.."

"Sadko? Japanese ka ba?"

"My father is a half-japanese.."

"Ah..Can I see your eyes..?"

Without my permission, hinawi niya ang bangs ko. My eyes widen as our eyes meet.

"Bakit ganun..Malaki mata mo?"

"Pinaglihi ako sa tarsier..!", I answer without thinking.

"Ahhhh......"

Biglang may bumati sa amin. Ay! Kay Aljun lang pala..

"Aljun...Nagbukas na yata ang third-eye ko! M-may multo sa tabi mo!", sabi ng isang babaeng boyish.

Tumingin sa akin si Aljun and smiled.

"Ah..She's not a ghost..."

"S-sigurado ka ba?", takot na tanong nung girl.

"Mara...Siya Si Samara..Transfer siya dito..."

"Wah! Makaalis na..I feel different sa kasama mo..", said Mara. Medyo shaky pa siya. Parang takot na parang nakakita ng multo.

Dali-daling umalis yung girl.

OA niya ah! Mukha daw akong multo...Mukha nga ba?

Medyo pale kasi skin ko because of my Japanese blood.

----------------------------==========================----------------------------=============---------

AFTER ONE WEEK...

"Nakakatakot talaga siya.."

"Para siyang masamang spirit.."

Narinig kong nag-uusap ang dalawang classmate ko sa restroom. Papasok na ako.

"Ehhhhhhhh......", sabi ko.

Natigilan silang dalawa. Dahan-dahan na tumingin sa akin. Nanlaki ang mga eyes nila...Then...

Takbooooooooooooooooooooo!!!!!!

"Ano ba yan? Makikipag-friends lang naman ako eh......."

Pumasok ako sa cubicle. May dalawa ulet estudyante na pumasok sa loob ng restroom.

"May tao ba?", tanong nung isa sa kin.

"Meroon..Mamya lang.."

Lumabas na ako.

"Tapos na ako...."

Biglang sumigaw yung dalawa...

"Multoooooooooo!!!!!"

Nakakatakot ba talaga ako?

Bakit ganun sila sa akin?

Pero bakit si Aljun hindi naman siya takot sa akin ah???

Lagi na lang akong mag-isa. Tulad ngayon nas desk ko ako. Mag-isang naka-upo lahat parang takot akong lapitan. Sa front seat ako umupo para pansin ako. Pero napapansin lang yata nila ako kasi nakakatakot ako.

"Hi, Samara!"

Huh? Si Aljun! He greeted me?

"Hoy! Aljun dito ka!"

Tawag sa kanya nung parang boyish.

"Sige, Samara...See you later..", he smiled befor he left.

Nakinig ko ang pag-uusap nila.

"Ano ka ba Aljun? Kinakausap mo yun! Alam mo may sumpa ang kung sino mang kinakausap niya...!", sabi ni Mara.

"Sumpa? Are you kidding Mara..Sinong maysabi? Wait! Asan na yung kambal mong si Cara?"

"Yun ba? Di pa tapos yun sa clearance niya. Baka next week pa yun! Wag mo nang kausapin yung Sadako na yun ha!"

"Sadako? Shes Samara.."

"Whatever..!"

Ang bait talaga ni Aljun. Mukhang matalino. Popular..Ka-close niya lahat at very cheerful siya. Very opposite ko siya talaga. Para tuloy gusto ko na siya. AY, hindi..Idol ko siya! Yun pala..Tama idol ko siya. Gusto kong maging katulad niya pero papaano kung kinakatakutan ako ng iba?

"Sinong magco-collect ng mga notebook sa Physics?", tanong ng teacher namin isang araw.

No answers...

"Any volunteer?", tanong ulit ni Teacher.

Walang sumasagot. Tama! Ito na ang pagkakataon para makipag-friends sa kanila. Kung magiging masipag ako, lalapit na sila sa akin.

I raised my hands...

"Sir, ako na lang..!"

"Ay! Si Sadako..", they murmured.

"Okey, Miss Sadko...Collect their notes pag-alis ko ang bring them sa faculty..Okey.."

"Yes, Sir..."

Pag-alis ng teacher. Napuno ng notebooks ang desk ko. Inaayos ko yun lahat at binuhat.

"Here's mine...", si Aljun.

"Huh...I-ipatong mo na lang. Mabigat eh.."

"Akina ang kalahati..", he volunteer.

Nagtouch ang hands namin ng kunin niya yung half ng notebooks...

Waaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhh!!!

Bakit parang nakuryente ako sa touch niya?

"Samara, I have something to tell you.."he said as we make our way to the faculty.

"Ano iyon?"

"Wag kang masyadong mabait sa mga classmates natin. Baka maging "errand-girl" ka ng class.."

"Errand girl?"

"Yes, yung lagin inuutusan na gumawa ng ganito at ganyan."

"Okey, I'll take your advice..."

We reached the faculty room at binigay na namin sa teacher namin yung mga notebooks. Then, nagpaalam sa akin si Aljun kasi he'll meet his friends. Bumalik na lang ako sa room...

-------------------------------------------------------------------------------------

Habang nagdidilig ako ng halaman sa school garden..

"Hi, Samara!", si Alona pala. Yung kapitbahay namin.

"Alonaaaaa.....", bakit ba ako ganito magsalita. Medyo creepy...

"Kumusta ka na? May bago ka na bang friends...."

"Ah-eh..Ewan ko. Pero kinakausap ako lagi ni Aljun.."

"Si Aljun?! Pinapansin ka niya.."

"Di pala lagi...Minsan lang."

"Ah..Akala ko lang..Crush mo ba siya?"

*blushed

"Crush?! Hindi naman niya ako papansinin dahil napaka-simple ko..."

"Hmp! Di ko naman tinatanong kung type ka niya, ikaw talaga!Pero gwapo siya, diba?"

She slapped me sa balikat ko.

"Hindi siya gwapo! Isandaang porsiento siyang gwapo! Ah, hindi..Higit pa sa 100%!", nabigla ako sa sinabi ko.

"Ah-eh..Okey sabi mo eh!"

Biglang......

"Samara.."

Yaiks!

Si Aljun..Nasa likod pala namin! Nakinig niya kaya pinag-uusapan namin ni Alona? Nakakahiya!

"Aljun? Kanina ka pa diyan?!"

"Kadarating ko lang..Bakit?"

*phew!

Thanks God!

"Pero nakinig ko yung sinabi mong isandaang porsiyento akong gwapo...", he smiled and get closer.

uwaaaaaaaaaaaaaaa

Nakinig niya pala!

"Thanks sa compliment, Samara...Your cute too..."

Ako----Cute? Pero kinakatakutan ako ng iba...

"Okey, Samara..Iwan ko na kayo diyan ni Aljun huh!", at mabilis na tumakbo paalis si Alona.

"Ah-eh...Aljun......"

Kung sasabihin ko kaya ang feelings ko sa kanya...

Maiintindihan niya kaya ako...???

"Ano yun Miss Samara Sadko?"

Miss Samara Sadko...?

This was the first time na may tumawag sa akin ng ganun. Mabait talaga siya...

Biglang umurong ang tongue ko. Baka sabihin niya obssesed ako sa kanya o flirt ako. Ayokong magkaron ng bad impression sa kanya. Isa pa new acquaintance pa lang kami. Saka i'm a girl. Hindi magandang tingnan kung sasabihin kong gusto ko siya.

"Ah-eh..Wala.."

"Ikaw talaga...I'll treat you na lang sa canteen..."

"B-busog ako eh...Aljun, hindi ka ba takot sa akin?"

"Takot? Bakit naman ako matatakot sa yo?"

"Because of my scary-aura. Because of the way I behave..."

He just smile at ginulo niya ang buhok ko. Medyo kinilig ako sa ginawa niyang paggulo sa buhok ko. Buti na lang nag-shampoo at conditioner ako kanina kaya medyo madulas ang hair ko.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

-CHAPTER 1-

ALJUN POV

Bakit kaya wala pa si Samara?

Late na siya for our first subject. Hmm..Papasok kaya siya ngayon?

Ano kayang nangyari doon. Latetly, napapansin ko naiisip ko siya palagi. I can't explain why.

Absent yata siya ngayon. Ah..Mamaya pupuntahan ko siya sa bahay nila. Kukunin ko sa adviser namin yung address niya...

YAY!

Uwian na!

Uwian na!

Nakuha ko na rin yung address niya.

"Alden..Uwi na tayo...", sina Qwerty at Ekang. Ang dalawa kong bestfriend.

"Huh..Naku, may lakad ako ngayon eh...", I answered.

"Hay naku! Baka may bago ka nang love huh..", si Qwerty.

"Wala huh..O sige! Una na ako..."

Sabay...

VROOOOOOOOOOOMMMMMMMMMM........

Sakay na ako ng pick-up ko. Madali ko lang mahahanap itong bahay ni Samara kasi same lang kami ng subdivision. I never give care sa isang girl kung hindi siya mahalaga sa akin...It means ba love at first sight ako sa kanya. Posible, kahit medyo..I mean weird talaga siya...Si Ekang nga weird ang mukha minahal ko, si Samara pa kaya, di ba?

uwaaaaaaaaaa!

Muntik ko nang masagasaan yung pusa na kulay white buti na lang nakapag-break ako^^

*phew

Bumaba ako. Waaah!

Cute nung pusa..Mahilig talaga ako sa pusa pero parang ayaw nila sa akin. Iuwi ko kaya itong pusang ito?

"Here Kitty, kitty..Mingming......"

Ayaw lumapit....I repeat...

"Here Kitty, kitty..Mingming......"

"Here Kitty, kitty..Mingming......"

"Here Kitty, kitty..Mingming......"

Ayaw pa rin. Pwes!

Dinambahan ko siya! Huli ka!

Pero pinagkakalmot niya ako sa mukha..

Waaaaaaaaaaaah

Hapdeeeeeeeeeeeeee...

Sabay takbo nung pusa. Umakyat pa sa puno.

Tiningnan ko yung pusa. Mukhang gustong bumaba ng puno. Yan, aakyat-akyat pa kasi eh.. Di naman makababa..

Pano ba ito> Kawawa naman kung iiwan ko yung pusa.

ANg taas pa naman nung punog inakyatan ng pusang ito. Ilang beses kong tinry na akyatin yung puno pero wala yata talaga akong lahing monkey. Hindi man lang ako maka-kalahati du sa puno.

"Anong ginagawa mo?"

Nilingon ko yung nagsalita. Si Samara!

Naka all black siya. Parang kulto. But still she's cute for me. Hindi ko na pinansin yung mukha ko kahit puro kalmot ako ng pusa.

"Yung pusa kasi..Hindi makababa sa puno oh.."

"Kawawa naman! Wait akong bahala.."

Ano daw? Siya ang bahala? Siya nga ang bahala dahil mabilis pa sa alas-kwatro na inakyat niya yung puno.

"Wow...", yun lang nasabi ko.

"Heto na ang pusa mo."

"Ah..Di ko naman pusa yan...Nakita ko lang yan tapos heto kinalmot ako sa mukha. Wala talagang hilig sa akin ang mga hayop. Buti sumama sia sayo.."

"Uhm..Mahilig kasi akong mag-alaga ng mga hayop. Kahit ano. Kawawa nga ang isang ito. (hug sa pusa)...Mukhang napabayaan na siya. Ako na lang mag-aalaga sa kanya tutal wala naman akong bagong alaga.."

"Sige..Naaawa rin ako sa kanya..Uhm..Wait, bakit di ka nga pala pumasok kanina?"

"Ah, yun ba? May pinuntahan kasi kami ni Mama. Namili kami ng iba pang kelangan sa bahay. San nga pala ang punta mo?"

"Actually, papunta talaga ako sa inyo to check you out. I was worried kung bakit di ka pumasok kanina..."

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

SAMARA POV

Worried?

Si Aljun..Worried sa akin?

Bakeeeeeet?

Huh..Hindi ako pwedeng mag-isip ng kung anu-ano. Hindi ako ang type ni Aljun. Ang type niya yung mga normal at magagandang babae.

"Thank you sa pag-aalala. Halika muna sa bahay..Ipapakilala kita sa Mama at Papa ko...", yaya ko sa kanya.

"Talaga..Sige. Sakay ka na sa ride ko!"

"Sakay? Ayan lang sa tapat natin ang bahay namin eh.."

Napapahiyang nagkamot ng ulo si Aljun. ANd smiled at me.

Pinapasok ko siya sa loob ng bahay and Mama offered him juice.

"Mabuti naman at may kaibigan na si Samara sa school..", sabi ni Mama.

"Mama, naman! Baka isipin ni Aljun snob ako...", sabi ko.

Biglang sumabat si Papa.

"Nililigawan mo ba ang anak ko?!", ma-awtoridad na sabi ni Papa.

"Papa---------------"

"Aba! Mabuti na yung nalalaman natin ng maaga..", si Papa ulit.

"Ah Sir, magkaibigan lang po kami ni Samara pero let's see what will happen kung magkakilala pa kami ni Samara..", sagot ni Aljun.

uwwwwaaaaa

O.O

Kinilig naman ako sa sagot niya...Ang bait niya talaga! Hindi ko akalain na ang lalakeng tulad ni Aljun ay di pa pala extinct ! Aljun exists!!!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------'

^^

-CHAPTER 2-

SAMARA POV

Medyo tinatamad akong gumising ng araw na iyon Sabado kasi at walang school. Pagganitong walang pasok, gusto ko lang nasa kwarto ako. Nanonood ng TV o kaya natutulog or nagbibilang ng mga butiki sa kisame.

Hindi ako tulad ng ibang teenager na pag walang pasok ay nasa mall o kaya nasa bahay ng mga circle of friends. Isa pa wala akong friends...Meron pala, si Aljun at si Alona. Kung kaibigan nga ang turing nila. Sila lang kasi ang hindi nawe-weirduhan sa akin sa Wellington Academy eh.

Ang nice talaga dito sa attic. Medyo madilim pa rin kahit umaga na. Hindi kasi ako nagpapalagay ng ilaw sa kwarto ko eversince..Lampshade lang...

Pumikit ulit ako pero tinawag ako ni Mama.

"Samara..Gising na..Sabay tayong magbe-breakfast nagyon.."

"Opo..Susunod na ako.."

Napilitan akong tumayo. Masunurin akong bata eh..^^

"Good morning Mamaaa...Papaaa, good morning..."

I greeted them.

Si Papa, nakaupo na at nagkakape. Si Mama naman naghahanda pa ng iba naming breakfast. I kiss them.

"Samara naman..Pwede bang lagyan mo ng hinhin pag nagsasalita ka..Masyadong malaki ang boses mo..", sabi ni Papa.

"Si Papa naman eh..Binibiro ako.."

Umupo ako sa tabi niya.

"Tumigil nga kayong mag-ama..Mamya isa sa inyo ang umiyak..Kain na tayo..", sabi ni Mama.

Nag-start na akong kumain nang may mag-door bell sa amin.

*ding

*dong!

"Ako na..", sabi ni Mama.

Tumayo si Mama habang kaming dalawa ni Papa ay tuloy sa pagkain. Sino kaya yung nag- doorbell? Aga naman niya. Eight o'clock pa lang ah...

Nakangiting bumalik si Mama sa dining. Para siyang baliw.

"Bakit sino yun?", tanong ni Papa.

"You'll be surprise Samara."

"Bakit sino yun, Mama?"

"Si Aljun!"

Muntik ko nang malunok yung kutsara sa sobrang surprise.

"Ha!! Bakit daw po?!"

"He's inviting you to tour the subdivision..Aren't you happy, Samara.? May kaibigan kana besides kay Alona..."

"Mama naman..Alam niyo namang -----------------"

"Enough for that Samara...! Give yourself a break..Magsaya ka habang bata ka pa...", si Papa.

Pag si Papa na ang nag-uutos tiklop talaga ako sa kanya.

"Go..Bilisan mo ang pagkain. Nasa salas si Aljun and he's waiting for you..", sabi ni Mama.

Pagkatapos kong kumain pumunta ako sa salas. Andun nga si Aljun. He smiled at me.

"Hi..I want you to tour with me sa subdivision..", sabi niya.

"Ano kasi---------------"

"Sasama siya sa iyo Aljun..", biglang singit ni Mama.

Pinandilatan ko si Mama.

Masyadong mabait si Aljun. Ayokong masaktan siya sa huli kung magkakagusto siya sa akin. Ayokong pagsisihan sa huli ang lahat..Ayokong masaktan...

Wala akong nagawa kundi ang sumama sa kanya.

"San ba tayo pupunta?", tanong ko.

"Alam mo..Maganda ang park dito..Punta tayo dun.."

"Ikaw bahala..", sabi ko na lang.

Ayokong ilapit ang sarili ko sa kanya...

Kaya nga ako nagpapaka-weird para layuan ng mga tao..Pero bakit iba si Aljun???

Bakit lalo siyang lumalapit sa akin imbes na layuan niya ako.....

SAMARA POV

"Gusto mo ng ice cream?"

Aljun asked me.

Nasa park na kami at nakaupo sa isang banech. MAraming tao sa park dahil Saturday. Tama nga si ALjun, maganda nga dito..Kaso ayoko talaga sa matataong lugar gaya ng park. Hindi ko feel...

"A-ayoko.."

Tumanggi ako sa kanya. He's looking at me. Iniba ko ang direksiyon ng mga eyes ko. Tiningnan ko yung mga batang naglalaro sa mini playground na naroroon.

"Okey..How about mag-bike tayo. May pa-rent dun ng bike--------"

"Aljun..Hindi ako marunong mag-bike....."

Tumahimik na siya. Na-guilty tuloy ako. Nag-effort pa naman siya na i-tour ako tapos ii-spoil ko lang...Ansama ko talaga!

May batang girl na lumapit sa kinauupuan namin. Siguro 4 years old. The kid look at us..

"Kuya..Bakit may kasama kang magkukulam?", inosenteng sabi nung bata.

Mangkukulam?

Ako yata ang mangkukulam na tinutukoy nung bata ah..

"Hoy, bata! Hindi siya mangkukulam huh!"

Tumayo pa si Aljun sabay crossed-arms. Medyo malakas at parang galit yung boses niya.

Ngeee...

Pinagalitan ni Aljun yung bata. Bigla tuloy tumakbo palayo yung bata. Kawawa naman, mukhang natakot sa sigaw ni Aljun..Muli siyang umupo sa tabi ko.

"Bakit mo sinigawan yung bata?"

"Eh, tinawag kang mangkukulam eh..."

"Ayos lang naman sa akin yun..Sanay na ako! Kawawa naman yung bata eh.."

"Okey..Forget about it..Mag-usap na lang tayo..."

"Aljun..Bakit ka lumalapit sa akin? Di ka ba nawe-weirdan sa akin?", I asked.

"Samara..Nakikita ko kasi sayo yung taong mahal ko..."

(NOTE: Wag magtaka..Eto yung time na inlove pa si Aljun kay Ekang..^^)

*toinksss!!!

May mahal na pala si Aljun...Siguro maganda yung girl..Saa ang swerte niya kay Aljun huh...Bakit ba?! Ano itong nararamdaman ko..Nagseselos ba ako?! Hindi pwede! Wala akong gusto sa kanya..Mabait lang siya sa akin kasi friendly lang siya..Yun lang yun..!

"I'm inlove with this girl..Since elementary days namin...Like you, kakaiba siya.."

I can see in Aljun's eyes na talagang inlove siya. Alam ko ang tao pag-inlove dahil nangyari na rin sa akin ang ganoon..ANg mainlove..

"Bakit ko ba ito kinukwento sayo? Mag-bike tayo..I'll teach you.."

"Aljun..Di ako marunong.."

Hinila niya yung kamay ko. Wala na akong nagawa. Nakatingin ako sa likod niya habang hinihila niya ako. Nag-rent kami ng isang bike.

"Aljun..Hindi talaga ako marunong-------------"

"Kaya nga tuturuan kita eh..Okey, sakay na..Tapos ilagay mo yung paa mo dito.."

Ginawa ko yung sinabi niya. Pero kinakabahan talaga ako. First time kong magba-bike sa whole life ko...

"B-baka malaglag ako.."

"Hahayaan ko ba naman na mangyari iyon..Okey..Hindi ka uuwi hanggat hindi ka marunong.."

Inalalayan ako ni Aljun....At first hindi ako sigurado sa ginagawa ko pero Aljun is a good and patient teacher...Kahit lagi akong may errors he's always just smile at it.

But something was in her eyes..Sadness...Bakit kaya?

Parang nagpapaalam ang mga mata niya...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ALJUN POV

Ang saya ng araw na ito. Heto ako at tinuturuan kong mag-bike si Samara. Ewan ko, pero nakikita ko si Ekang sa kanya...

Oooopsss!

Muntik nang matumba si Samara sa pagba-bike pero nahawakan ko siya agad sa waist. She blushed...

kyaaaaaaaaa!

Ang cute niya pag namumula siya!

"Be careful..",sabi ko.

"thank you.."

Nag-start ulit kami...

Marming beses siyang muntik nang matumba pero lagi ko siyang inaalalayan. Sobrang memorable ng araw na ito....

-------------------------------------------------

Nasa school ako noon ng makatanggap ako ng isang tawag mula kay Qwerty...

"Hello, Aljun?", si Qwerty.

Medyo bakit parang masama ang sasabihin sa akin ni Qwerty...

Parang there is something wrong!

"Oh, Qwerty?"

"May masamang nangyari kay Ekang! She was kidnapped!"

Hindi ko alam kung tama o binibiro lang ako ni Qwerty. I closed the book na binabasa ko. Isinilid ko iyon sa backpack ko.

"Ano? Binibiro mo ba ako? Gimik to Qwerty ano?"

"Aljun, hindi ko ginagawang biro ang ganito! Kinidnap siya ni Giselle! Malamang ay nasa bahay siya ng bruhang iyon...Find our friend Aljun..Heto na ang chance mo to prove Ekang na kaibigan ka pa rin niya.."

Wah!

Mukhang seryoso nga ang boses niya. Nasa panganib nga si EKang!

"Okey, Qwerty..I'll find her!"

Pagkatapos ng tawag na iyon, ang una kaagad na naisip ko ay hanapin ang bahay ni Giselle. Pumunta ako sa student registrar.

"Mam, pwede ko po bang mabuklat ang file ni Ms. Giselle.......",

Shit! Di ko alam ang apelyido niya!

"Alam mo ba last name niya..?"

"Hindi po eh.."

"Okey...I think hindi naman ganon karami ang may name na "Giselle" dito sa Wellington...So.."

Nag-type yung naka-assign doon sa computer. Then, may limang "Giselle" na lumabas sa result.

Bingo!

Giselle Miles- 1st Year Accounting

Address-XXXXXxxxxxXXXXXXxxxxxXXX

"Thank you, Miss!"

Dali-dali na akong tumakbo palabas..Kailangan kong mailigtas si Ekang. Nakasalubong ko si Alden. Parang nagmamadali rin siya...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

-CHAPTER 3-

SAMARA POV

Papasok na ako sa Wellington ng makita ko si Aljun. Papalapit siya sa akin.

"Good morning, Samara..", he greeted me with a sweet smile.

"Good morning....", walang gana kong sagot.

"Anong ginawa mo nung weekend...?"

"Ako? Nag- ghost hunting...."

"Wah??? Talaga? Takot ako sa multo pero ikwento mo naman sa akin yung experience mo nung ghost hunting..."

Ngek! Interesado pa rin siya. Paano ba ito?

Hindi ko na lang siya sinagot. Habang naglalakad ay kitang kita ko ang takot sa ain ng mga students. Umiiwas pa nga yung iba na parang nakakita talaga sila ng buhay na multong naglalakad.

Nadanggil ko yung bag nung isang student na babae...

"Wah! Nahawakan niya yung bag ko!", sigaw nung girl.

"Dali, sunugin mo yan! Baka may ibinulong siyang orasyon sa bag mo!", sabi naman nung kasama niya.

Ang OA naman nila..Naisip ko na lang...

May biglang umakbay sa akin..Si Cara kasama niya si Mara.

"Good morning, Samara at Aljun!", bati ng dalawa sa amin.

"Hoy, Samara..Ayusin mo nga paglalakad mo.Nakakatakot ka. Parang pasan mo ang mundo ano!", puna sa akin ni Mara.

"Okey..."

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"?? May uwi si Nanay sa bahay...May uwi si Nanay sa bahay...May uwi si Nanay sa bahay... ??"

Nakatayo ako sa unahan ng class. At dahil Music class namin ngayon pinakanta kami isa- isa. Ang kinanta ko ay yung kanta sa Feng Shui. Sabi kasi nung teacher namin kahit ano daw kantahin eh..

"Okey, Samara..Tama na..", saway sa akin nung music teacher namin. Nangurus pa siya.

"Pero teacher..Di pa ako tapos...Tatapusin ko lang muna..", sabi ko.

Kakanta na sana ulit ako ng tawagin na niya yung kasunod kong kakanta. Si Tiffany na. Yung class muse namin. Ako nga pala ang project manager ng class. Tapos si Aljun ang president.

Si Tiffany ay maganda talaga. May lahi daw kasi itong American eh.

"Anong kakantahin mo for us, Tiffany?", tanong nung teacher namin.

"I will sing The Story Of Us by..Taylor Swift..Here it goes...."

Tapos kumanta na siya. Nakakangilo naman ang boses niya. Ipit na ipit. Yung iba nakatakip na sa tenga nila. Yung iba naman nag- CR.

"Thank you for listening..", sabi niya pagkatapos kumanta at very poise na umupo sa upuan niya.

Ang ganda naman niyang babae..Napaka feminine kumilos...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Aljun, sabay na tayo pag-uwi...''

Nakita kong kinakausap ni Tiffany si Aljun. Kung titingnan, bagay silang dalawa. Parehas silang magandang nilalang. Parehas na maputi, matangkad at sikat sa school.

"May kasabay na ako eh..Sorry ha", nakinig kong sinabi ni Aljun.

"Ganun ba? Sana sa susunod wag mo na akong tanggihan, Aljun..", sabi pa ni Tiffany at nag-paalam na ito.

Isinilid ko na lahat ng notebook ko sa bag ko nang lapitan ako ni Aljun.

"Samara, sabay na tayo pag-uwi ha..", naka-ngiting sabi niya sa akin.

"Ha?", nakatangang sagot ko sa kanya.

"Sabi ko sabay na tayo pag-uwi.."

"Ha? Akala ko may kasabay kana..Narinig ko.......", yay! Bakit ko ba nasabi yun? Baka isipin niya nakikinig ako sa usapan nila kanina ni Tiffany.

"Narinig mo pala yung sinabi ko kanina kay Tiffany. Meron na nga akong kasabay pag-uwi...Ikaw...Kung papayag ka...", alangan ang mga ngiti niya.

Hindi siguro siya sure kung papayag ako o hindi.

"Hoy! Bukas na kayo magligawan!", eksena nina Mara at Cara.

"Hindi pa ba kayo uuwi?", si Mara.

"Uuwi na...", sagot ko.

"Sabay- sabay na tayo para makapag-bnding tayo...", si Cara.

"Hindi pwede! Kami lang ni Samara ang sabay pag-uwi!", tutol ni Aljun.

"Hoy Alden! Napapansin ko lagi na lang si Samara gusto mong kasama. Excuse me..Amin siyang friend. Masaya kaya yang ka-friend..Kinakatakutan kami pagkasama si Samara. DIba, Samara?", si Cara.

"Tammaaaah!", at nag- appear pa ang kambal.

"Teka..Mabuti pa sabay na tayong lahat. Tutal isang subdivision lang naman tayo..", suggest ko.

"Mabuti pa nga!", sina Cara at Mara.

Wala nang nagawa si Aljun kundi ang pumayag. Nang araw na iyon, sabay- sabay kaming umuwi. Dahil walang dalang sasakyan si Aljun, naglakad lang kami ng araw na iyon...

"Wooooh! Nakakagutom maglakad..!", sigaw ni Mara.

"Oo nga! Ang alam ko may madadaanan tayong kwek- kwekan diyan sa kanto...", si Cara naman.

Tahimik lang kami ni Aljun habang naglalakad.

"Masarap pa naman ang kwek- kwek diyan diba? Kaso wala naman tayong pera...Sino kayang may pera?", nagpaparinig yata sina Mara. Gusto yatang maka-libre.

"Ako, may pera pa akong 50 pesos dito..", sabi ko.

"Wow! Kahit di na tayo maghapunan..Busog na tayo sa singkwenta mo Samara!"

"Ayan na ang kwek- kwekan..."turo ni Cara at nagtatakbo na ang dalawa papunta sa kwek- kwekan.

Nagsibili agad ang mga ito at mabilis pa sa dagang gutom na kumain. Dahil naiwan kami ni ALjun ay nagkatinginan lang kaming dalawa. Parang napahiya kami sa isat isa ng di namin alam kaya nag- iwasan kami ng tingin.

"Hoy! Kayong dalawa,,Harito na kayo! Di kayo mabubusog niyan.."sigaw ng dalawa sa amin.

Lumapit na kami. Wow! Mukhang masarap ang mga kwek- kwek. Orang na orange!

Tumusok ako ng isa at isinawsaw sa sauce na nasa garapon. Isinubo ko iyon...

Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah!

ANg anghang ng sauce!!!

Pinaypay ko ang kamay ko sa bibig ko. Ang anghang talaga niya!!!

"Anghang!", sigaw ko. Feel ko namumula na ako.

"Yan kasi, hirap sa di nagtatanong!", biro ni Cara sa akin.

"Come here..", si Aljun.

Hinawakan niya ang magkabila kong cheeks. Akala ko kung anong gagawin niya.

Hinihipan niya with his breath yung lips ko. I feel the warmth of his breath. Shock ako. Hindi ako makakurap. My eyes widen...Waaaaaaaah! ANg bango ng hininga niya..Smells like..Kwek- kwek!

Umiwas ako ng tingin. Pinalis ko ang pagkakahawak ng kamay niya sa cheeks ko! Sobrang blush na ako. Buti na lang natauhan ako!

"Ang cheesy! Nakaka-umay!", sabay tawa nina Cara.

Napahiya ako. Alam kong ganun din si Aljun. Bakit ba ang sweet sweet niya? Kung alam mo lang Aljun..Ayokong ma-inlove sa iyo..AYokong sa huli..Parehas tayong masasaktan....

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

-CHAPTER 4-

ALJUN POV

Bakit kaya ganun si Samara. Nilalapit ko na nga ang sarili ko sa kanya pero parang lumalayo naman siya sa akin. Im inlove with her. Sigurado ako doon. Pero natatakot na akong magtapat sa kanya dahil baka matulad lang yung nangyari dati nung magtapat ako kay Ekang.

Bakit kasi pinanganak pa akong torpe?

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

SAMARA POV

"Ikaw ang multo sa ating booth!"

Suggest ng mga classmates namin. Malapit na kasi ang school festival at horror house ang naisip naming gimik.

Weh! Isang karangalan sa akin ang maging multo.

"Sige, payag na payag ako!", masaya kong sabi.

Biglang nagbulungan ang mga classmates ko.

"Sabi ko sa inyo papayag si Sadako eh!"

"Oo nga! For sure maraming matatakot sa kanya..Ahihi.."

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

NAKAUPO ako sa malawak na lawn ng Wellington Academy. Nag-iisip ako kun itutuloy ko pa ba ang pagiging scary ko. Dapat ko bang pigilan ang nararamdaman ko para kay Aljun. Mabait siya at sweet. Gwapo. Ano pa bang hinahanap ko. Halata naman na gusto niya ako eh...

Kaya lang--------------------

"Samara! Andito ka lang pala!"

Sina Mara at Cara lang pala.

"Alam mo kanina ka pa hinahanap ng mga classmates natin...", sabi ni Cara.

"Bakit naman?"

"May costume fitting yata ikaw dun ng susuotin mo sa horror house for tomorrow!", sabi naman ni Mara.

"Okey..", lumakad na ako papunta sa room namin.

Tuwang- tuwa ang mga classmates ko ng makita ako.

"Samara...^^", they chorused.

Hinila nila ako sa isang tabi. Ipinakita sa akin ang costume ko na pang witch.

"Ang ganda diba?", tanong nung vice- president ng class namin.

"Oo..!", tumango- tango pa ako.

"Hay nau..Kahit di na siya mag-costume ano. Just looking at her..Nangingilabot na ako..", singit ni Tiffany.

Nagtawanan ang lahat.

Hahah..

Hehehe...

Kinuha ko na yung costume. Tapos napapahiyang lumabas na ako ng room namin. Isinilid ko na siya sa bag ko tapos naglakad na ako pauwi.

Medyo, umaambon na kaya binilisan ko ang paglalakad ko. Hanggang sa biglang bumuhos ang malakas na ulan.

Binilisan ko lalo ang pagtakbo. Basang- basa na ang uniform ko. Biglang may tumawag sa pangalan ko.

"Samara, sandali lang!.."

Si Aljun. May dala siyang payong at hinahabol niya ako. Lalo kong binilisan ang pagtakbo ko. Pero mas mabilis yata siya dahil naabutan niya ako. He hugged me at pinilit niya akong sumukob sa payong niya.

"Ano ba Aljun?"

"Magkakasakit ka niyan eh! Sumukob ka dito!"

"Wala kang pakialam! Basa na ako, useless kung susukob pa ako sa payong mo!", sabi ko.

"Kung wala akong pakialam, hindi sana ako nag-aalala sa iyo!"

"Hindi ko sinabing mag-alala ka...!"

He stopped. Tinapon niya sa malayo yung payong. Unti- unting nabasa na rin siya ng ulan.

"Samara, bakit kaba ganyan sa akin? May nagawa ba akong masama sa iyo?", ramdam ko na parang nasaaktan ko na siya.

Lucky, at umuulan kundi makikita niya na umiiyak na ako...

"Aljun, ayoko lang na bigyan mo ako special na attention.."

"Bakit? Samara, I love you....!!!"

O.O

Natigilan ako. Humakbang ako palayo. Unti- unti habang umiiling ako.

"Kalimutan mo na ako, Aljun..", tumakbo na ako palayo sa kanya.

I love you, too, Aljun..Pero ayokong magsisi sa huli....Naibulong ko sa sarili ko.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Basang-basa ka!", salubong sa akin ni Mama.

"Sorry po..", sabi ko.

"Samara, may bisita ka...", sabi sa akin ni Mama ng aakyat na ako sa taas.

Nilingon ko si Mama.

"Sino po..?"

"Si Andrew....", biglang lumabas si Andrew mula sa kusina.

Tiningnan ko siya...

"A-andrew?", nalilito kong tanong.

"Ako nga..Samara. Kumusta kana?", nakikita ko sa mga mata ni Andrew ang lungkot.

"Ma...Sino si Andrew?", tanong ko kay Mama.

"Ako ang ex-boyfriend mo, Samara..", hinawakan niya ako sa kamay.

"Ma, hindi ko siya kilala..!", pinalis ko yung kamay ni Andrew sa kamay ko. Sabay takbo pataas.

"Samara!", tawag sa akin ni Andrew. Pero di ko siya pinansin.

Nagkulong ako sa attic.

Narinig ko pang sinabi ni Mama kay Andrew na baka galit lang ako kay Andrew kaya ganun ang inasal ko sa kanya.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

-CHAPTER 5-

SAMARA's POV

Bumaba na ako maya-maya. Nakita ko si Mama na nanonood ng TV.

Hindi na niya ako kinausap ng tungkol kay Andrew. Pero ako ang unang nagtanong.

"Ma, asan na yung Andrew...?", tanong ko.

"Anak, umalis na siya. Alam mo ba kung bakit ka niya pinuntahan dito? Dahil gusto lang niyang mag-paalam. Papunta na sila ng family niya sa abroad. Dun na sila titira...", sagot ni Mama.

"Ma------------".

"I know, anak..Wala ka nang nararamdaman sa kanya. Dahil nakalimutan mo na siya. Anak, ako at ang Papa mo..Wala kaming hiniling kundi ang maging masaya ka...Si Aljun..Mahal mo siya ano?", napatingin ako sa sinabi ni Mama.

"Alam ko kung anong nasa puso mo..Kahit di ka magsalita dahil anak kita, Samara..", pagpapatuloy ni Mama.

"Mama..", yumakap ako kay Mama na parang naglalambing. "Natatakot po ako..Baka matulad lang kami ni Aljun sa nangyari sa amin ni Andrew..."

"Anak..Wag kang matakot..You deserve to be happy..", niyakap ko pa ng mahigpit si Mama. Pero andun pa rin ang takot sa dibdib ko. Magiging masaya nga ba ako?

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

SA WELLINGTON ACADEMY...

"Hoy! Samara!", napalingon ako. Si Mara at Cara pala.

"Bakit?", tanong ko.

"Bakit? Bakit di ka pa nakasuot ng costume mo? School Festival ngayon, remember?" si Cara.

"Hindi na ako sasali kasi magta-transfer na ako. Aalis na kami eh..We will move na..", napamulagat ang dalawa.

"Huh?! Bigla- bigla naman!", halos pasigaw na sabi ni Mara.

Niyakap ko silang dalawa. May tears na pumatak sa mata ko. Kahit sa maikling panahon, naging masaya rin ako dito sa Wellington Academy dahil kina Mara at Cara. Sila ang nagsilbing new friends ko..

"Para saan ang hug na ito?", tanong ni Mara. Garalgal ang boses niya. Ibig sabihin, malungkot din sila dahil aalis na ako.

"Nagpapasalamat ako sa inyo dahil hindi kayo natakot na lapitan ang tulad kong may naakatakot na personality....", sabi ko sabay hikbi.

"Ano ka ba? Gaga ka talaga!", biro ni Cara.

Nagkalas na kami sa pagkakayakap. Pinahid ang kanya- kanyang mga luha.

"Si Aljun..Hindi kaba magpapaalam?", untag sa akin ni Mara.

Natigilan ako...

"Hindi na siguro..Paalais na kami ngayon eh..", sabi ko pero andun yung sakit na sa huling pagkakataon ay di o man lang makakausap si Aljun.

"Malulungkot yun..", si Mara.

"O siya..bye bye na huh..", pagpapaalam ko sa kanila.

"Sige, ingat ka..Text-text na lang..."

"Sana di ko kayo makalimutan..Uhm wait..Pwede pakibigay ito kay Aljun..", inabot ko kay Mara ang isang sulat tapos umalis na ako..

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ALJUN's POV

Huh?

Umalis na sina Samara. Yun ang sabi sa akin nina Mara at Cara. Binigay sa akin nila kanina sa akin ang sulat na iniwan ni Samara. Binasa ko iyon pagkapasok sa kwarto ko..

Aljun,

Im so sorry kung di na ako nagpaalam sa iyo...Sorry din kung naging cold ang pakikitungo ko sa iyo. Kung alam mo lang kung gaano ko pinipigilan ang sarili kong mapalapit sa iyo...Alam kong mahal mo ako, nararamdaman ko iyon..Aljun, mahal din kita..Kaya lang natakot ako..Natakot akong maulit lang ang nangyari sa relationship namin ni Andrew noon..

Aljun, Im sicked...May sakit ako na hindi maipaliwanag..An alzeimer disease na bizzare ang klase..Nakakalimutan ko ang isang bagay at tao in a certain time...Si Andrew..Wala akong matandaan sa kanya..Pero ayon sa kwento ni Mama..Sobrang saya namin noon..Then suddenly, unti- unti ko siyang nakalimutan..Hanggang sa mabura lahat ng ala- ala ko sa kanya. Ayokong ganun ang mangyari sa atin Aljun...Ayokong magkaroon ng magagandang memories sa iyo tapos mawawala rin naman...Binago ko ang sarili ko..Ginawa kong weird ang personality ko..Pero andyan ka pa rin Aljun...Hindi mo ako kinatakutan..Hindi ka lumayo tulad ng iba...

Ayokong mapalapit sa iyo dahil ayokong mahalin ka..Pero tama nga sila..Hindi mo pwedeng mautusan ang puso...Ayokong masaktan tayo..Lalo ka na..

Goodbye Aljun..Sana makita mo ang babaeng nakalaan sa iyo...Mahal na mahal kita Aljun..

Samara

Hindi ko namalayan na kanina pa pala ako umiiyak..Asan kana Samara? Bakit di mo sinabi sa akin ang kalagayan mo? Sana naintindihan kita kung bakit ganun ang behaviour mo..

Mahal na mahal ko si Samara...

Sana magkita pa tayo..At sana sa pagkikita natin na iyon..Andyan pa ako sa ala-ala mo..Andyan pa ako sa puso mo...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

-LAST CHAPTER-

ALJUN's POV

?? Gulong gulo ang isip ko ??
?? Sa puso kong ito ??
?? Hindi alam kung bakit ba ??
?? Ikaw ang minahal ??
?? Kung kaya ko lang sanang pigilan ??
?? Ang aking pusong ??
?? Piliin ka ??
?? Upang ibigin ko ??

Hearbreak Song ni Kim Chui...

Iyon ang tugtog sa stereo sa sinasakyan kong taxi. Tumingin ako sa labas ng bintana...

Eight years had gone so fast...

Eight years na hindi kami nagkikita ni Samara. Eight years na walang araw na di ko siya na-miss. Eight years na umaasa ako na magkikita pa rin kami. Eight years...Eight years..Asan na kaya siya? Kumusta na kaya siya?

Naaalala pa kaya niya ako? Hindi kaya ako naalis sa memory niya?

Napukaw ang pag-iisip ko ng magring ang phone ko.

"Hello..?"

"Hello, Aljun!!!", si Qwerty pala. Isa na siyang fashion designer ngayon. Teka bait mukhang hinaharass ang boses niya?

"Qwerty, bakit?", tanong ko.

"Si Ekang....Manganganak naaaaa!!!!", sabi niya.

What?! Manganganak na si Ekang? Oo nga pala...Three years nang kasal sina Ekang at Alden ngayon. Isang architect na si Alden at si Ekang naman..Celebrity siya..May isa kasing talent manager na nakaalam na nagkaron siya ng career sa hollywood kaya ayun, kinuha siya nitong local artist...At ngayong day na ito isisilang nila ang first baby nila.

"Okey..Okey...Ibigay mo sa akin ang name ng hospital..Relax..Hindi ikaw ang manganganak..", biro ko kay Qwerty. Pagkabigay niya ng address ng hospital ay dun na ako dumiretso imbes na sa trabaho ko. Manager na kasi ako ng isang malaking bangko.

Madali naman akong nakarating sa hospital at pinuntahan ko ang room ni Ekang doon. Pagpasok ko nakita kong pinagkakaguluhan nina Qwerty, Chelsa, Alden, Madam Loisel, Tiara, Ciara at Aldrich ang karga- kargang bata ni Ekang.

"Akala ko ba nanganganak palang?", nakatingin ako kay Qwerty.

"Para naman pumunta ka kaagad dito!", tumawa silang lahat.

"Patingin nga ng inaanak ko...", tiningnan ko ang sanggol. "Ang cute- cute naman..Nakuha ang oroginal na ilong ng kanyang mommy..", kinurot ako ni Ekang tapos nagkatawanan kami ulit.

"Naku..Mag-isip tayo ng ipapangalan..!", biglang hirit ni Madam Loisel na Tita Loisel na ang tawag namin pati na ni Ekang.

Nagkanda-dugo- dugo ang ilong namin sa pag-iisip ng pangalan para sa baby girl nina Ekang at Alden. Pinagmasdan ko sina Ekang at Alden pati na ang baby nila. Haiyssss..Kakainggit sila..Buti pa sila masaya na sa isa't- isa samantalang ako, hanggang ngayon hindi pa rin makapag- move on kay Samara.'

Nagpaalam na ako sa kanila dahi may trabaho pa ako.

Sumakay muli ako ng taxi...Tumawag bigla yung isa kong empleyado at sinabing may problema sa opisina kaya kailangan kong magmadali.

"Boss, pwede po bang pakibilisan natin?", sabi ko dun sa taxi driver. "Sige po, boos..", binilisan na nga nung taxi driver yung pag-da-drive. Sa sobrang bilis hindi niya yata napansin ang isang babaen papatawid. Nakapreno naman yung driver. Nakita ko yung babae na napatulala sabay tingin sa taxi at nanghimatay.

Dali- dali kaming bumaba nung driver tapos pinuntahan namin yung babae. Laking gulat ko ng malaman kung sino ang babaeng iyon..

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

HOSPITAL...

"Magigising din siya. Na-shock ang pasyente kaya siya nag-passed out. You don't have nothing to worry..", sabi sa akin nung doktor na tumingin kay Samara. Umalis na yung doktor. Lumapit ako sa kanyang kinahihigaan. Halos sa loob ng walong taon walang nagbago sa kanya. Medyo nag-mature lang siya dahil wala na siyang bangs na halos tumatakip sa buo niyang mukha.

Minasdan ko ang mukha niya habang siya ay natutulog. ANg mapupula niyang labi...

Samara....

Unti- unting gumalaw ang mga mata niya...Pagmulat noon labis ang kaba sa aking dibdib. Hindi kaya nakalimutan na niya ako? Hindi kaya tulad ni Andrew ay nabura na rin ako sa alaala niya?

"S-samara...", tawag ko sa kanya.

Nanatili siyang nakatingin sa akin. Tila kinikilala kung sino ako. Panay naman ang dasal ko na sana ay di niya ako nakalimutan..

Hanggang sa magsalita na siya..

"SINO KA?"

Tila kinurot ang puso ko. Gusto kong umiyak. Nakalimutan na rin niya pala ako dahil sa sakit niya. Nawala na ako sa alaala niya katulad ni Andrew. Nabura na ang mga memories na pinagsaluhan namin noon sa maikling panahon..

Nanatili akong nakatitig sa kanya. Sobrang lungkot ng mga mata ko. Muli niya akong tinanong...

"Tinatanong ko kung sino ka? Bakit di ka nagsasalita dyan? SIno kaba? Ikaw ba si Aljun na tanging lalake na di ako nilayuan noon kahit nakakatakot ako? Ikaw ba si Aljun na hinipan ang bibig ko noon nung maanghangan ako sa kwek-kwek....Ikaw ba si Aljun Ferrero na mahal na mahal ko...?"

Biglang nagliwanag ang mukha ko sa sinabi ko. Speechless ako. Bigla ko siyang niyakap with tears in my eyes.."Samara..Hindi mi ako nakalimutan? Hindi ako nabura sa alaala mo?", tanong ko sa kanya habang magkayakap kami..

"Hindi Aljun! Hindi ko alam kung paano nangyari..Pero ito lang masasabi ko..Hindi ko alam kung hanggang kailan kita maaalala at kung hanggang kailan kang nasa puso ko..Pero hindi na mahalaga iyon..Hindi man habang-buhay na nasa utak kita..Habang-buhay naman na nasa puso kita...!"

Lalo akong nagkandaiyak sa sinabi niya...

"Mahal na mahal kita, Samara.."

"Mahal na mahal din kita, ALjun.."

Heto na yun,..

Tadhana na ang gumawa ng paraan para magtagpo ulit kami ni Samara.

---------------------------------------------? ? ?THE END? ? ?-----------------------------------------------------

Thanks ng marami sa pagbabasa nito..Comment at vote kayo huh..^______^

Thanks guys...

Nabigyan ko ba ng justice ang lalakeng binasted ni Ekang?

Sana nagustuhan nyo ang lovestory ni Aljun at Samara...

???Love lots???

?SOJU?

Similar Documents

Premium Essay

My Love

...My love By Slocahnah Sree Kumar Have you had someone that you loved so much that the thought of losing them eats a hole in your stomach? Do you wake up in the morning, praying to the Almighty to lengthen the life of your loved ones? I do. She is someone I would not live without. Thought of she not being by my side, assisting me in my life, send me a wave that is unexplainable to all parts of my body. I need her by my side always. I want to see her smiling every morning when I wake up. I want her to prepare my breakfast, lunch and dinner Although, I realise the fact that one day she would leave me forever, I would not accept it. The person I am talking about is my Mum. The loveliest person I ever had in my life. The only and only hero in my life. No one can ever replace her place, her importance in my life. She is the only person to be given credits if I do well in my life. If I was to e success in my life, she would get all the applauses and congratulations. My mom is the only person who deserve the best in her life, although my dad has too, because her sacrifice and love cannot be compared to anyone. My mom is the prettiest woman I ever know. She has a very lady like aura that makes any woman envy her. She is so sophisticated, professional and just too good. She has a pair of mesmerizing black eyes that is so perfectly craved in her heart-shaped face. Her black, hair frames her heart-warming face that never fails to smile. She always appear...

Words: 1148 - Pages: 5

Free Essay

My Love

...Demonizing your crush might help you get over it in a short-term way, but it's not a long-term solution. Here's the problem: thinking about how much you hate someone is still a way of obsessing over him or her, so you're functionally stuck at square one. * Don't make someone else responsible for your happiness. Sure, maybe your crush didn't respond to your affections like you had hoped. Maybe he or she even made it worse by teasing you or flirting incessantly, knowing full well how you felt. But whatever happened, the only person charged with making you happy is you. You're responsible for taking yourself out of a bad situation and moving forward, so don't hold your crush accountable for making you miserable. * Try to wish him or her all the best. If you truly care about someone, you want to see that person find happiness — even if it's not with you. Resist the urge to become angry or start making comparisons if your crush starts dating someone else. Try to cultivate a spirit of being happy when the people you like are happy. Demonizing ang iyong crush ay maaaring makatulong sa iyo na makakuha ng higit sa ito sa isang short-term na paraan, ngunit ito ay hindi isang pang-matagalang solusyon. Narito ang problema: iniisip tungkol sa kung magkano mo mapoot ang isang tao ay pa rin ng isang paraan ng obsessing sa paglipas ng kanya, kaya functionally ikaw ay suplado sa square isa. Huwag gumawa ng ibang tao na responsable para sa iyong kaligayahan...

Words: 435 - Pages: 2

Premium Essay

My Love Experience

...**dO u knOw wAt's d wOrst thIng abOut LOve?? --wEL fOr me,it's wEn i LOve tOo mUcH anD lOsing my sAnity in d pROcesS. LOsinG mysELf a cOntROl,mAkes mE 4Get abOuT mysELf & tEnd tO giv my oL & anD hAv nOthing LEft fOr me.. tHe sLeepnEss niGhts anD pAin dAt gO witH LOve.. anD mOst of oL,it's wEn my pArtnEr mAkes a miStake bUt i've jUst gOt tO giv him anOther chAnce.. (**sO stuPid?**) ..anyWay,waT's d heck?! dAt's d eSsenCe of LOving,sO weTher it's gOnNa hUrt me oR nOt, atLeast i've LOved..dbA? eHem! wHat i Luv abOut d sO caLLed LOve? --is dAt it aLways finDs a wAy tO pAint a smiLe On my fAce.. a pOwerfUL fOrce dAt cAn rEaLLy cHanGe Lives.. d immeasUrabLe jOy dAt rEaches d vEry cOre of my bEing aNd d aSsUrance dAt i'L nVer be aLOne.. ..i knOw LOve shAres d sAme dEgrEes of jOy & pAin.. iT gets me CrAzy aNd mAkes me dO anytHing & eVerytHing fOr d oNe i LOve.. stiL LOve cAn bRing oUt d bEst in Me,aNd it mAy rUin me at d sAme tym, bUt i kNow it's oL fOr d gUd in d LOng rUn..:p ,,lOVe rEaLLy mAkes me fEeL gud.. i rEaLLy LOve d pUrpOse it bRings to my Lyf aNd hOw it transcEnds eVerytHing!! ,,basta i dOnt hATe anytHing abOut LOve nO mAtter hOw mAny tyms i cRied,huhu. at d end of it oL,, i knOw tHer's aLways dEstined fOr me, aNd dAt is whY i LOVE to...

Words: 262 - Pages: 2

Premium Essay

My Definition of Love

...My Definition of Love Love has so many definitions which it makes impossible to define precisely. As a matter of fact, it is one of the most difficult questions to answer. “I can’t stop thinking about you.” That’s one definition of love. The Bible says “Love is patient, love is kind. It does not envy, it does not boast, it is not proud. It is not rude, it is not self-seeking, it is not easily angered, and it keeps no record of wrongs. Love does not delight in evil but rejoices with the truth. It always protects, always trusts, always hopes, and always perseveres.” (1st Corinthians 13:5-7). In order for me to give you my best definition of love, I would have to use the four types of love given by the ancient Greek philosophers. They are phileo, the love of friendship; storge, the love of family and relatives; eros, the love of affection and obsession; and agape, the unconditional love. Phileo, the love of friendship, is not sexual in nature. Phileo basically covers everything that has to do with a friendly affection of one person to another. It includes loyalty to friends, family, and their community. Phileo love truly describes friendship and the bonds that are strengthened by shared experiences. Most of us have at least someone that we call best friend. The tender affection we have for them is an example of phileo. Storge means family affection between family members. It is extremely important for all human beings, children and adults. It is natural affection...

Words: 945 - Pages: 4

Free Essay

Love of My Life

...that one day I would meet my prince charming. That one day he would take me away, love me, spoil me and grant every wish I had, and that we would live happily ever after. I grew up on fairy tales and M&B novels! It is everyone’s desire to have a life partner, a companion to share his/her life, dreams, joy and sorrow with. And I was no different in nurturing this desire. Every time I attended any wedding I used to wonder when it would be my turn; when would I become a bride. Most importantly: where the hell is he, my prince charming? Time passed by and still there was no prince charming in sight! I resigned myself to the bitter fact that I am doomed to spend the rest of my life alone, without love. Being physically disabled I didn’t want to be a burden on anyone, especially as a financial burden. I threw myself in my career, secretly holding on to the assumption that there is someone out there for everyone. Besides, Allah in the Holy Quran says: “Among His proofs is that He created for you spouses from among yourselves, in order to have tranquility and contentment with each other, and He placed in your hearts love and care towards your spouses. In this, there are sufficient proofs for people who think.” [30:21] There is someone out there for me also. My prince charming will come. When? Then I met this falcon-eyed man with the most beautiful voice I had ever heard. With just one meeting I had slipped, stumbled and fallen head over heels in love with him! He was everything...

Words: 504 - Pages: 3

Premium Essay

My Definition of Love

..."One Day" Sometimes I lay Under the moon And thank God I'm breathing Then I pray Don't take me soon 'Cause I am here for a reason Sometimes in my tears I drown But I never let it get me down So when negativity surrounds I know some day it'll all turn around because... All my life I've been waiting for I've been praying for For the people to say That we don't wanna fight no more There will be no more wars And our children will play One day [6x] It's not about Win or lose 'Cause we all lose When they feed on the souls of the innocent Blood-drenched pavement Keep on moving though the waters stay raging In this maze you can lose your way (your way) It might drive you crazy but don't let it faze you, no way (no way) Sometimes in my tears I drown (I drown) But I never let it get me down (get me down) So when negativity surrounds (surrounds) I know some day it'll all turn around because... All my life I've been waiting for I've been praying for For the people to say That we don't wanna fight no more There will be no more wars And our children will play One day [6x] One day this all will change Treat people the same Stop with the violence Down with the hate One day we'll all be free And proud to be Under the same sun Singing songs of freedom like One day [2x] All my life I've been waiting for I've been praying for For the people to say That we don't wanna fight no more There will be no more wars And our children will...

Words: 295 - Pages: 2

Premium Essay

Psychology Phenomenon of My Love Affairs

...Psychology of My Love Affairs Taking this course is probably the first time that I truly discover Psychology and I found it very applicable in our daily lives. As I go through the lectures, interestingly I found that many of the concepts and theories could be used to explain my behavior in a relationship that I had, which is currently over. I would like to share with you my discoveries and thoughts in this journal. The first thing that I found applicable to my behavior in this relationship is --- Attachment. I had been in a relationship with a boy for nearly 4 years, since I was 17. I would say our relationship was an intimate one and a very strong bond was developed. There were some sorts of attachment patterns in me, but the pattern changed over time. The attachment pattern of me in the beginning stage of the relationship was probably ‘Secure’. I felt secure, safe and comfortable when he was by my side, not physically but when we would whatsapp each other a lot, knowing what each other are doing. I treat ‘knowing what he was doing’ and ‘constantly whatsapping’ as a form of ‘secure base,’ with that secure base I feel comfortable and I would ‘explore’ like hanging out with friends, doing academic stuff etc. Sometimes, like when he played basketball with friends and had to lose contacts with me for a few hours, I would feel anxious, as it was like I lost track of him. I kept looking forward for him to had his game finished and could actually find me or whatsapp me. When...

Words: 1152 - Pages: 5

Premium Essay

"I Do" the Day I Married the Love of My Life

...was the day I married the love of my life. The day I met Amy, and every day I have spent with her since that day has been the greatest experience of my life so far. I woke up that morning with a ton of thoughts and emotions running through my head. I felt excited, nervous, happy, and anxious all at the same time. After I got up and had something to eat, I started to get ready when I found a gift from my fiancé in my bag. It came with a card that said; “Can’t wait until I see you today. Love Always Amy”. I unwrapped the gift, opened the box and found Superman cuff links. It was the perfect gift because I am a huge Superman collector and fan. I finished getting ready and started helping my fiancé’s son Damian get dressed. I remember thinking to myself “what a perfect day”. The sun was out, and there was not a cloud in the morning sky. The weather was not the main reason the day was perfect. The day was perfect because I was marrying my best friend, and becoming the stepfather of two incredible kids that I love as if they are my own children. I finished helping Damian get dressed, and then after taking some pictures we headed over to the church. Once we arrived at the church and took some more pictures, it was time to start the service. I stood alone in the front of the church, and remember it feeling like all one hundred and fifty guests were staring at me as I would wipe away nervous sweat from my forehead and taking deep breaths to try to calm my nerves. I am not the type...

Words: 922 - Pages: 4

Free Essay

Justin: One Night Only

...One Night With Justin January 17, 2007 is a night I will remember forever. It is the night my dreams became a reality for one night and one night only. On this day at 7:30P.M., at the Save-Mart Center in Fresno, California, I saw the man of my dream, My Love, Justin Timberlake. What made this night even better was the fact that I was about 20 feet from the stage. I had floor seats to the most amazing concert ever. My roommate and I were in heaven. Justin came to Fresno on his FutureSex/LoveSounds tour. Joining him on tour was female singer Pink, who was the opening act, and producer and rapper Timbaland, who joined Justin on stage for a new numbers, including a monologue of his own. Pink opened up the show at the stroke of 7:30. She came out in a denim tank top and denim pleaded skirt. She got the party started. Her performance was energetic and amazing. She even performed an acrobatic routine in the air. At around 9:00P.M., the teasing began. The band members slowly made their way to the stage and they began to play a little interlude. The arena, already lively, began screaming their heads off, crying, shaking, jumping up and down, and anticipating the moment when the most amazing man in the world would reveal himself. The first song started up. It was the title track FutureSex/LoveSounds. Justin emerged from the center of the stage, dressed in a black suit, with a white guitar around his neck. Silk screens were surrounding the entire round stage. The stage...

Words: 1686 - Pages: 7

Premium Essay

The Reason That I Fall in Love with My Girlfriend from the Psychology Concept

...Analysis the reason that I fall in love with my girlfriend from the psychology concept Recently, I got a lovely girlfriend. We feel so happy and sweet in this relationship. Some people believe that having close relationship because of sentimental fate. But I think this is not only fate. Now I am going to explore the reasons using the idea of interpersonal attraction. I think many different types of theories of interpersonal attraction can explain about close relationship in my life. The interpersonal relationship is the need of some affiliation to keep relationship with friend or family. We seek people with some similar situation for the relationship. Interpersonal attraction is that we like those who give us maximum rewards at minimum cost .The first factor of reward theory affecting interpersonal attraction is proximity. By definition, it means the degree to which people are geographically close to one another, plays a central role in determining who we like. (Robert S. Feldman, 1992, p.199). Now I will apply the factors to check the relationship between my girlfriend and me. We met in a Japanese restaurant, Watami in this summer holiday. We worked in the same restaurant and we are also part time waiters. Now we study in the same school. I guess that there is an opportunity for us to develop a close relationship. It is because we could meet each other easily and quickly. Also, it is easy for us to find the subject to chat. It can make our relationship closer. According...

Words: 702 - Pages: 3

Premium Essay

Compare 'Love That Doth Reign and Live Within My Though' by Henry Howard to 'Y Love Is Like to Ice' by Edmund Spenser

...Compare ‘Love that doth reign and live within my thought’ to ‘My Love is like to ice’ in terms of form, structure and language Both writers use the sonnet form to explore the feeling of unrequited love. They both use powerful imagery in order to express the complexity of love and other complex emotions. They both reach similar conclusions in regards to realising that their love isn’t returned by the object of their affection. However, Spenser seems to be more assured and accepting of this fact because he ends his sonnet with a perfect rhyme. On the contrary, Howard ends his poem with an incomplete rhyme, suggesting that he is less assured and that love is not perfect and harmonious. Both Howard in his poem “Love that doth reign and live within my thought”, and Spenser in “My love is like to ice” use the sonnet form in order to express their feelings of unrequited love and love as being powerful. This poetic form allows both poets to emphasise change in emotion throughout the poem and end with a concluding couplet, to present the poets views on unrequited love. Spencer emphasises the power of love straight from the outset in the title “Love that doth reign and live within my thought”. In addition, in “Love is like is presents a negative perception of love and suggests that love is an overpowering force that has the capability of taking over the speakers thoughts. by presenting a straight from the outset title “live within my thought” Both poets begin their sonnet by personifying...

Words: 364 - Pages: 2

Free Essay

My Love

...Ce se află înăuntrul Pământului ? Sub zonele de uscat şi apă care acoperă suprafaţa Pământului se găsesc straturi de rocă şi metal la temperaturi foarte ridicate. Cele mai adânci mine săpate vreodată nu ajung păna la limita inferioară a stratului de la suprafată, numit scoarţă. Sub scoarţă, stratul denumit manta se presupune că e format parţial din roci solide şi parţial din roci topite. În centrul Pământului exista un nucleu, cu o parte exterioară alcătuită din metal topit şi cu interiorul din metal solid, probabil, in majoritate, fier. • Cum respiră peştii ? Peştii sunt cele mai vechi vertebrate de pe Pământ. Ei au sânge rece si trăiesc numai in apă. Respiră oxigenul dizolvat in apa. Majoritatea peştilor respira prin intermediul branhiilor. Ei iau apă in gură şi o trec prin branhii, care sunt foarte vascularizate şi extrag oxigenul din apa ce le străbate. • Din ce sunt facute vieţuitoarele ? Tot ceea ce există în Univers este facut din atomi aranjaţi in diferite moduri. Dar, spre deosebire de pietre sau metale, vieţuitoarele sunt alcătuite din niste „caramizi” mai mari, numite „celule”. Unele fiinţe cuprind doar o celula, pe când altele conţin milioane. Fiecare celulă îndeplineste o anumită sarcină, însă doar toate celulele laolalta formează un organism. • De ce plutesc vapoarele ? Amparcaţiile plutesc, chir dacă sunt din oţel, deoarece densitatea lor globală este mai mica decăt cea a apei. Apa dezlocuită (dată la o parte) de corpul navei împinge...

Words: 417 - Pages: 2

Premium Essay

My Love

...d 40 Percent i n Slowpoke Expected return (%) Supertech b Slowpoke I I I I 11.50 15.44 25.86 Standard deviation (%) Figure 10.3 Set of Portfolios c o m p o s e d of Holdings in Supertech and Slowpoke (correlation between the t w o securities i s -0.1639) Expected return on portfolio (%) I I Slowpoke I Standard deviation of portfolio's return (%) Portfolio 1is composed of 90 percent Slowpoke and 10 percent Supertech (p = -0.1639). Portfolio Zis composed of 50 percent Slowpoke and 50 percent Supertech (p = -0.1639). Portfolio 3is composed of 10 percent Slowpoke and 90 percent Supertech (p = -0.1639). Portfolio l ' i s composed of 90 percent Slowpoke and 10 percent Supertech (p = 1). Point MY denotes the minimum variance portfolio. This is the portfolio with the lowest possible variance. By definition, the same portfolio must also have the lowest possible...

Words: 2633 - Pages: 11

Premium Essay

When You Love You Should Not Say "God Is in My Heart, " but Rather, "I Am in the Heart of God."

...When you love you should not say, "God is in my heart," but rather, "I am in the heart of God." When you love you should believe that you are in his/her heart. For me these quotations teach us to have trust in our love once just like when giving trust in God. Trust is the very thing that everybody in this world desires, or at least should desire from one another. Who wants to have a friendship or relationship without trust? Nobody does. Without trust, there is no friendship, and without friendship, there is no love. I believe that trust is an even greater compliment than to be loved! I believe George Macdonald said it best when he stated "To be trusted is a greater compliment than to be loved." When I read this quote for the first time, I thought to myself, "Wow that is so true. How can you be loved if you are not trusted first?" It is a special thing to be trusted by someone. Having trust is very important. It’s a big part in a relationship. Being truthful is the key to establishing trust in any type of relationship. In a romantic type of relationship, jealousy can be a major cause for a lack of trust. Both parties must have trust. In any case of relationship, trust is built, earned, and maintained. For example: If you had an ex who cheated on you, you might start experiencing trust issues in relationships with others especially when you get close to one another. It may be difficult and you may end up not being able to trust the other person. When someone loses your trust...

Words: 457 - Pages: 2

Premium Essay

Gorilla My Love

...Gorilla My Love • Themes Betrayal The main theme of "Gorilla, My Love," and the thread that ties the two sections of the story together, is the idea of betrayal. Specifically, Hazel comes to believe that adults, who should have children's best interests at heart, cannot in fact be trusted to tell the truth where children are concerned. In the middle section of the story, which comes first chronologically, Hazel has already learned that "Grownups figure they can treat you just anyhow. Which burns me up?" She demands her money back from the theater because "I get so tired grownups messin over kids just cause they little and can't take em to court." But she does not have in mind the adult members of her own family. They have taught her to be truthful and to hold people to their word. As Granddaddy Vale puts it, "if that's what I said, then that's it." In a world where adults routinely take advantage of children, being able to count on one's family (as gangsters can count on their partners) is important protection. But Hunca Bubba has not only changed his name to Jefferson Winston Vale but decided to marry a woman his own age, and Hazel's family seems to be offering only double-talk in his defense. He is not changing his name, but changing it back, they say. The promise to marry Hazel was "just teasin," not a real promise at all. This strikes Hazel as the ultimate betrayal, because now her beloved uncle and Granddaddy show themselves to be no better than the rest of them. Completely...

Words: 2836 - Pages: 12