Nagstart na ang classes. Nasagutan ko na din naman ng maayos ang quiz namin sa Geom. Then the rest of the class before lunch went the usual way. May three classes pa kami after lunch. Kapagod!
"Alright class. Since we're into classic stories. I will require you to present a mini-play." announced Ms. Ramos, our English teacher and as well our adviser.
"Awww!" Sabay sabay na sagot ng mga kaklase ko. I agree dun sa kung ano mang gusto nilang iparating. Mini play is just trouble-some. Tch!
"I'll consider it as your project. Don't try and complain!" Sabi ni ma'am. Natahimik naman kami dahil sa takot. Ang terror kasi nya ah. Then she continued. "I'll be grouping you. And each group will be assigned to a specific story to play." Then she started calling out names. Di ko ka-group si Yna at Lindsay. Kill me now! Tch.
"Then Ms. Villanueva, you're in group three."
Kill me more! Ka-group ko si Kenneth! Ayaw ko naaaaa!
"Now, let's proceed to the stories." Tapos nag-flip na si ma'am ng pages ng book. Sana madali lang yung amin. *cross fingers*
"Group one, Swan in Love by Marcel Proust. Group two, Jane Eyre by Charlotte Bronte."
"And lastly, group three, Romeo and Juliet. The greatest love story ever told."
"WHAT?!" napatayo ako sa kinauupuan ko.
"Is there something wrong?" terror teacher asked. I shook my head at umupo nalang ulit. I guess the play won't be bad kung hindi ako yung magiging Juliet diba? Phew. Then the rest of the time was given to us to plan our play.
"Ano ba yan guys! Ayoko ngang mag-portray kay Juliet! Tch!" I crossed my arms. Nakakainis! Sabi't ayokong maging lead character eh. Kainis talaga! Sinasabi ko na nga ba eh. Tsk tsk!
"Eh sino pa bang ibang gaganap?" tanong ni Sharlyn.
"Malay ko. Basta wag ako! Please?" Ayoko talaga. Please no no no!
Isa nalang ang tanging paraan para makaiwas sa gulong 'to.
"Guys! Ako na lang ang leader ha? Wala nang aangal." I announced. Dahil pag ako ang leader, wala silang choice sa mga ipapagawa at sasabihin ko. Kailangan nilang sumangayon without hesitation. Iba na talaga pag mautak. Heaven to the yes!
"Akala ko ba ako?" sabat ulit ni Sharlyn.
"Tsk! Ako na nga eh. Tapus ikaw na lang si Juliet." magsasalita pa sana siya kaso siningitan ko kaagad. "Hep, hep! Wag kang kokontra. Or else..." I shot her a playful glare. Di ako masungit, fyi. :)
"Okay, sige sige." halata sa muka ni Shar ang pagka-inis. I understand naman, kasi kung ako nga ayaw din eh. Pero no choice siya, ayoko kasi talaga eh. "Pero dapat mataas ang grades ko dito ha? Kaya pag-igihin mo ang pag-direct, Kath." dagdag nya. Iba na talaga pag Salu. Tch.
"Oo na. Ako pa." then nag-pogi sign ako. Yes. I'm pogi, got a problem?
Napagusapan na din namin kung sino ang Romeo. And as expected si Kenneth yun. Tss! Ano pa bang magagawa ko? Alangan namang makipag-talo pa ako dito sa mga fangirls ni Kenneth. Ano ba yan, may sariling fans pang nalalaman eh!
Since araw araw naman kaming may English period, nagiging maayos naman yung play namin. At the end yung magiging resulta daw ng play namin ang magiging grade namin sa periodical test namin, kaya naman lahat kami sobrang busy. Sa paulit-ulit naming pagre-rehearse eh nakakabisado ko na yung lines ng mga characters lalo na yung kina Romeo at Juliet. Paano ba naman kasi, maya't maya gustong mag-rehearse ni Sharlyn. Mukhang may nasesense ako ah.
"No! Not like that Kenneth. Ayusin mo naman. Okay?" pagsaway ko kay Kenneth. Para kasing nawiwindang si Kenneth ah. Spaced-out sya masyado. Tch.
"I can't do this." nakatungong sabi ni Kenneth.
"Anong problema?" tanong ni Sharlyn kay Kenneth, pero hindi naman sumagot. Tiningnan ako ni Sharlyn na para bang tinatanong kung anong meron. I just shrugged, I don't know either. "Katherine Villanueva naman kasi! Sabi nang hindi bagay sakin maging Juliet eh. Ikaw nalang kasi!"
"Na-uh!" I shook my head. A-yo-ko! Pati, anong di bagay sa kanya? Okay nga yung projection ng voice nya eh, yun nga lang sumasablay minsan sa gestures. Pero all in all okay naman, wala masyadong mali. "Okay lang kaya Shar. At wag ka nang mag-inarte dyan Kenneth. Lahat tayo dito nahihirapan okay? Kaya nga GROUP presentation, diba? Now, umayos na. Pwede?" sumunod naman sila lahat.
"Act two, scene one. Action!" To the highest level ang pag-career ko sa pagiging director, oha!
"Can I go forward when my heart is here? Turn back, dull earth, and find thy centre out." Exclaimed Romeo—este ni Kenneth. Kung tutuusin, nakaka-in love ang boses nya. Boses lang naman, kaya sana naging boses na lang siya. Swerte ng taong kakantahan nito. Eeeep! Back on the scene.
Sumunod naman na lumabas sa scene sila Benvolio at Mercutio na naipo-portray ng dalawang makulit naming classmate. Pero in this play, ang seryoso nila. Wooh! Lucky to have them like this.
"Next scene!" Umalis na yung dalawa. My favorite part na! "Act Two, scene two; Capulet's Orchard. Action!" I yelled.
"But, soft! what light through yonder window breaks? It is the east, and Juliet is the sun." entered Kenneth.
Patuloy lang siya sa pagsasalita, ang ganda talaga nang pagkakabigkas nya. Mapa-tono man o accent, kuha nya. Pwede ng next Leonardo DiCaprio. Infact, he's much better than the actor. And that's a compliment. Yaan na, ngayon lang naman.
"...See, how she leans her cheek upon her hand! O, that I were a glove upon that hand, that I might touch that cheek!"
"Ay me!" Pag-pasok naman ni Sharlyn na si Juliet.
Maayos naman 'tong scene na ito. Ayos na ayos. Ang galing ko talaga! Nyeh, conceited. Eto nalang; ang galing talaga ng teamwork namin. I gave Sharlyn and Kenneth a smile as a sign of their good work. Tapos na ang favorite part ko. Actually, dapat nga may kissing scene dyan si Romeo at Juliet eh, kaso syempre aayaw nilang dalawa. Sus! Pakipot pa itong si Sharlyn, siya na nga itong binibigyan ko ng pagkakataon eh.
At since mahaba ang play, nag-cut din kami ng ibang scenes like yung kung papaano namatay si Mercutio at Tybalt. At dahil usually na magugulo ang mga lalaki, sa scenes na lang ni Romeo at Juliet kami hindi masyadong nag-cut.
"Take five, guys."
Nagpahinga na muna kami. Grabe kapagod. Kung hindi lang grade ang nakasalalay dito, nung una palang nag-give up na ako eh.
"I can't do this."
Nagulat ako. Bigla nalang sumulpot si Kenneth.
"Anong sinasabi mo?!" pagtataray ko. Sorry, pagod lang eh. Bukod sa pagdi-direct, meron pang costumes and props na kailangang ayusin.
"I can't..." tumungo ulit siya. "Act. I've never done this before."
Natawa naman ako dun. Hahaha! At sa muka ni Kenneth, nagtataka siya.
"Seriously?" Natatawa ko pa ding tanong. "Bakit mo naman seseryosohin 'to? Miske naman sila oh," Tinuro ko yung iba naming ka-group na lalaki. "Hindi din sila marunong but they're trying." I patted Kenneth's back at lumabas muna ng room. Lalanghap lang ng preskong hangin.
***
After four days of rehearsal, bukas na ang general rehearsal namin though sa monday pa ang play. Ang intense talaga nitong play na 'to. Palibhasa strict and terror si ma'am at nage-exert ng effort ang lahat, pero mabuti na din yun at least everybody has cooperation.
"Kath! Sa bahay na lang kaya namin tayo mag-rehearse mamaya?" Charmaine offered. Classmate ko rin yan.
"Oo nga, tapus sleep over na din tayo!" excited naman na sinabi ni Eril, ang gay naming classmate. Tss. If I know, gusto lang nyang maka-chansing sa boys naming classmate.
"Hold your nose bakla!" singit naman ni Charmaine. Magbest friend yang dalawang yan. May itsura naman si Eril, sobrang sayang nga lang kasi nga— ganyan sya. "Pero come to think of it, magandang idea yan ah. Ano, okay ba Kath?"
I gave them thumbs up. Siguro ayos na din. Sawang sawa na din naman akong matulog sa kwarto ko.
"Ayos!" Then Eril and Charmaine exchanged high fives.
After classes, dumiretso muna ako ng bahay para kumuha ng mga gamit. Nang matapos na ako, bumaba ako para magpaalam kina mommy.
"Kuya, asan si mommy?"
Tumayo si Kuya sa kinauupuan nya at humarap sakin. "At bakit?!" tinaasan nya ako ng kilay. Hahaha! Nakakatawa ka Kuya Kev!
"Para kang chicks kuya ah! Dali na kasi. Asan na?"
"At bakit muna?!" this time nakahawak na yung kamay nya sa waist nya. Tss. Parang ano lang ah.
"Dali na! Tch! Aalis ako. Overnight sa classmate ko."
Umalis sa harap ko si Kuya at bumalik sa harap ng TV without saying a word. Nilapitan ko at pinalo-palo yung balikat nya. "Asan na kasi? Aalis ako ehh."
Nag-fake cry ako na parang bata habang patuloy pa din ang paghampas sa balikat nya. Kainis! Ang manhid nitong lalaking to. TCCCHH!
"Makaalis na nga!" tumayo na ako, kaso nahawakan ako ni Kuya sa kamay.
"Hep hep!"
"HORRAY!"
"Baliw kang bata ka." tsaka ako kiniliti. Sino kaya mas parang bata samin? Sya nga itong nangingiliti eh. Tumatawa naman ako.
"Haha-h-aha~ Sto--hahaha!" Pinilit kong umalis ako sa pagkakakapit ni kuya, at nagawa ko naman. "Asarness din noh?" Tsaka ako nang-isnab. Kainis! Di makausap ng maayos eh. Anong meron dito?
"Di ka pweding umalis. Dito ka lang." seryoso na ang boses ni Kuya.
"At bakit?"
"Line ko yan eeehhh!" Ayan, naging parang pam-bata yung boses. Hahaha! Kainis, na-aaning na ata itong si kuya eh.
"Che! Aalis na ako. 'Kay thanks bye!"
"Di ka nga sabi pweding umalis eh. Dito ka lang, umupo ka." utos nya.
"Kainis naman oh! Ako ang leader ng group namin, at malapit na ang presentation namin."
"Hindi pwede!"
"Ang kulit mo kuyaaaaaaaaaaaa!" sigaw ko. Paano na lang ang grupo ko? Paano na lang si grades? Waaahh!
"Bakit ba kase?!"
"Una, walang maghahatid sayo."
"Kaya ko ang sarili ko." nga pala, di ko alam ang bahay nila Charmaine. Hala!
"Pangalawa, delikado."
"May kasama akong lalaking classmates."
"Pangatlo, boys!"
"Anong meron dun? Eh diba sila nga yung proprotekta samin? Tch. Naman, kuya eh!" nangigigil na ako at natatawa. Ako yata ang baliw ah.
"Si Kenneth lang dapat sayo."
"ANO?!" Anong meron kay Kenneth, nagayuma ba nya si Kuya? Gee! "May kaklase ako, lalaki. Bakla nga lang, would you consider him?"
"Gay nga diba? Lalaki pa ang tawag mo dun?" pang-asar ni Kuya.
"Naman!" Kainis!
*Beep - beep*
Tumayo ako para tingnan kung sino yung nasa labas.
"Ako na." tumayo si Kuya tapos nai-higit naman ako paupo sa couch. At kelan pa sya naging over protective?
Nagantay ako ng mga ten minutes. Ang tagal naman ni kuya. Papatayo na sana ako nang bumukas ang pinto. Ano ba kasing meron kada tatayo ako? Nakakagigil na ah!
"Sih-nu-sun-doh kee-tah." he's trying to speak in Tagalog. Ang cute lang boses eh.
"No need. Meron akong sariling sa—" Napatigil ako. Wala pa akong sariling sasakyan. I'm gonna die!!
"You're saying?" pang-asar na tanong ni Kenneth. Kainis to ah! Tss!
"Wala wala. Sabi ko ihahatid ako ni Kuya sa bahay nila Charmaine." Tiningnan ko si Kuya, "Diba nga Kuya?" Hindi naman umusap si Kuya Kev at nag-smirk lang siya kay Kenneth. Kainis lang!
"Sige Kenneth, Kath tataas muna ako." he winked at Kenneth. Okay, para saan naman yun? Ang weirdo ng kuya ko aba!
"Kevin! Di mo ba ako ihahatid?" pasigaw kong sabi. Nakakainis eh. Pagalitan na kung pagalitan, wala nang magagawa nasabi ko na. Hala!
Napatigil sa paglalakad si Kuya. "Ano ulit yun?"
"Ah, eh. W-wala. Hehehe. S-sige na, sasabay nalang ako kay K-Kenneth." pinilit kong maging inosente ang boses ko.
"Good." sabi ni Kuya. Tiningnan niya si Kenneth na para bang may sinasabi nang pa-mata lang, then Kenneth nodded. Sus! Mga lalaki talaga!
"Let's go?" tanong sakin ni Kenneth habang ino-offer ang kamay nya. Sus! Para namang ikakabit ko ang kamay ko sa braso nya. Tss.
"Tch." yan lang ang nai-react ko at tuluyan nang lumabas.
Nang makasakay na kaming sasakyan, walang umiimik. Nilabas ko nalang ulit ang iPod ko at nag-soundtrip tutal wala naman akong sasabihin. Nakakabingi ang katahimikan! Oo, may ganun.
"CRAP!"
"What?!" biglaang tanong ni Kenneth.
"A-ahh. H-hehe. Wala wala." napakamot ako ng braso ko. Ang kinatataka ko naman, eh bakit may kanta ni Jake Flynn dito sa iPod ko? Never pa akong nag-download nito ah!
"Tell me Kathy, what is it? A-noh ng-ngah?" he asked in his cute accent. He's really into this learning-Tagalog-thingy, huh? Bakit naman kaya? Oblivious na kung oblivious.
"Jake Flynn." yan lang nasabi ko.
"Oh." mukhang nagulat si Kenneth. "What about him?" At nag-concentrate na sya sa pagd-drive.
"His song just played. I can't stand it."
Natawa naman siya. "Then why'd you download it in the first place?"
"I didn't, okay? Mag-drive ka na nga lang dyan. Hindi yang ini-English mo ako."
Tinawanan nya ulit ako. "You can hate the singer, but never the song."
Whatever. Pero kung tutuusin, maganda talaga yung kanta ni JF eh. Naaalala ko pa nga dati, nagtago ako sa library dala-dala yung iPod ni Yna para lang mapakinggan yung kanta. Well, ayoko lang kasing nakikita nila akong nakikinig sa music ni JF, baka sabihin nilang fan pa ako eh. Kaya NO WAY!
Pagkadating namin sa bahay nila Charmaine, lahat sila nasa sala at mga nagkukulitan.
"Here's our KayVee na pala eh!"
"Woooh!"
"Anong KV guys? Kilig Vibes?" tanong ko. Ano naman kasing KV yung pinagsasasabi nila?
"KayVee Kath. Pero okay na din ang Kilig Vibes kung gusto mo." at nagtawanan at naghiyawan sila. Ang kukulit lang eh.
"Eh, hey guys. What's that KayVee or KV thing?" asked Kenneth and looking confused.
"Kayong dalawa yun noh." sagot ni Eril. Walang umimik samin ni Kenneth. Di ko parin gets, at mukhang mas lalong hindi gets ni Kenneth. "Ano ba kayo! Tss. Look, diba parehas letter K ang unahan ng name nyo, then parehas ding V?" we nodded. "Kaya naging KV. Kaya lang naman naging KayVee eh gawa nitong si Matt. Ang bading bading lang eh!"
"O-oy! Anong bading bading ka dyan?" singit naman ni Matt. "Halikan kita dyan eh." pabulong nyang sinabi. Eeeek! Nakaka-goosebumps silang dalawa.
"Go! Ohh, look!" ngumuso naman si Eril.
"Yuck! Guys itigil nyo nga yan! Nakakadiri lang eh!" nandidiring sabi ni Charmaine.
"Sus! Gusto mo lang ikaw halikan ko dyan eh. Selos ka noh?" pang-asar naman ni Matt kay Charmaine.
"In your dreams!" sabay isnab naman ni Charmaine.
"Okay guys!" singit ko naman sa kanila. "It's time."
"Rehearsal na agad?"
"Yep."
"Awww!" They all grunted.
"Sige na guys. Sige, mamayang nine na. Kaso gagabihin tayo, ano?"
Mas pinili naman nila ang magrehearse nang maagap para maagap din ang tapos. Ang kaninang mga makukulit na sila Matt, ngayon ay seryoso na. Mga eleven PM kami natapos at ayos lang naman dahil bukas ay Saturday and the next day is Sunday and today is Friday. Tss! Lesheng Friday song na iyan!
"Haaay!" pagod na sabi ni Matt pagkahiga nya sa couch sa sala.
"Wala ka ngang ginawa run kundi kainin yung snacks. Tapos ikaw pa 'tong mukhang pagod na pagod?! Tch!" sabi ni Charmaine kay Matt. Ang kulit nitong dalawang 'to ah.
"Sus! Lumapit ka nalang dito sakin oh, dali!" tinuro naman ni Matt yung space sa tabi nya.
"No way! Mahawa pa ako ng katamaran mo eh! Wag na lang, dun nalang ako sa kwarto ko!" Sabay cross arms ni Charmaine.
"Sama ako!" napatayo si Matt.
"CHE!" at inisnaban nya si Matt. "So, Kath. Guest room ba kayo or dito tayo matulog sa sala para lapit lapit?"
"Girl! Dito nalang sa sala para..." singit ni Eril at sabay naman itong nag-smirk. "lapit-lapit." at nagtatalon naman ngayon.
"Ewan ko sayo bakla! Hindi ikaw tinatanong ko ha? Yung leader ha? Ikaw ba yung leader? Tch."
"Osige na, dito na tayo sa sala para masaya na si Eril." sabi ko at bigla akong nai-hug ni Eril dahil sa kanyang pagkatuwa.
"Thanks girl!" at tsaka siya tumawa nang nakakaloko. "Mwahahaha!"
"AAAHHH! RAAAAAPEEEE!" sigaw ni Matt at biglang tumakbo palabas.
"Kahit kelan talaga ang OA nung bading na 'yon." natatawang sabi ni Charmaine.
"Nako! Sundan mo na Charmaine at baka maligaw yun." sabi naman ni James, na classmate rin namin.
"Bahala siya! Maligaw ba naman eh, at saan naman? Psh."
"Maligaw sa puso ng iba." at sabay sabay kaming nag-hiyawan. Mukhang meron ngang something sa dalawa ah.
"CHE! Kainis. Sige na susundan ko na siya!" sabay alis ni Charmaine.
"Oh guys, ano nang gagawin natin? Di pa ako inaantok ah." sabi naman ni Ceska at biglang humikab ito.
"So yan pala ang hindi inaantok ha?" Pang-asar ko. Baliw talaga kahit kelan 'tong si Ceska.
"Eh kasi naman ho, ayaw ko pang matulog ho." Iba talaga punto nitong babaeng 'to. "AHA!"
"Anung aha?" tanong ni Eril.
"Let's play games." suggest ni Ceska.
"TAMA!" sabay sabay nilang sabi.
Okay, games wouldn't hurt, right? I'll join them. Napag-usapan nilang sa may garden na maglaro. Maganda talaga ang bahay nila Charmaine, there's a pool beside the flower patch. At may fountain naman sa gitna ng pool nila. Naupo kami sa grass in a circle formation.
"What now guys?" curious kong tanong. Sila lang naman nag-usap sa mga games na gagawin eh. Wala rin naman akong alam na kung ano kaya quiet nalang ako.
"Here's the drink guys!" biglang dating naman ni Eril na may hawak hawak na bote ng... wine? Or beer? Nako! I won't!
"What's that?" gulat kong tanong.
"Naman Kath. The Bar lang 'to. Di to nakakalasing, promise."
"'Kay fine whatever. I won't drink naman eh." I gave them smile at sila naman ang nagbigay sakin ng frown. "What?" para namang ngayon lang sila nakakita ng hindi umiinom.
"Aysus. Basta, it depends sa result ng game yun ha? Okay, let's start."
"Ay teka nga muna kasi. Ano bang game 'to?"
"The most common. Oh tara dali!"
"The most common? May game ba na ganun ang tawag? Ngayon ko lang narinig." sabay kamot sa braso. Ayaw ko sa ulo. That's so... uhh—yeah.
"Spin the bottle. Ano pa ba? Oh ano, game na?"
"Let's get in on!" excited na sabi nila. While I'm still emotionless.
First spin, kay Eril natapat.
"Truth or Dare?"
"Uhm." napaisip muna siya. "Truth."
"Nagka-girlfriend ka na ba?"
"Ano ba yan, teh! Nakaka-goose bumps naman yang tanong mo. Iba nalang! Eeeeh! Kadirs-dirs!"
"Ang arte arte mo! Sagutin mo nalang kasi yung tanong. Bawal mag-inarte okay? Di bale sana kung maganda ka!" Charmaine.
"Oo! Bakit, may angal ka? Talo pa ng skin ko ang face mo oh! Tch."
"Sagutin mo nalang kasi Eril." Matt
"Okay okay, fine." he sighed first. "Meron na kasi okay. Meron na. Inaamin ko, tatlo sila noon. Sabay sabay. Okay na kayo? Eeeh! Kadiri talaga!" Eril was disgusted. Haha. Baliw talaga 'to.
"Grabe namang dami nyan ah! Mas chickboy ka pa sakin." Matt
"Edi inamin mo ring chickboy ka! Sinasabi na eh! Tch." sabi ni Charmaine then she crossed her arms. Selos ba 'to?
"Oo. Dalawa sila ngayon." pag-amin ni Matt. Yumuko lang si Charmaine at natahimik. "Si Charmaine at si Li." dagdag ni Matt. I can see Charmaine's eyes lit up. Eh iisa lang naman kasi si Charmaine at Li.
"Sus! Kilig ka naman Char." Eril
"CHE! Osige sige, next na!"
Second spin, tumapat kay Sharlyn.
"Truth na din ako."
"Okay. Since puro aral ka lang naman lagi Shar, may naging crush ka man lang ba?" believe me, they're so curious about this girl, Sharlyn. Napakatahimik at mahinhin nya. Wag naman sana syang matulad dun sa ibang babae na kung sino pa yung mahinhin, siya pa yung wild.
"Wala." She looked away. "Pero ngayon, meron na."
"WOOOOH!" sabay nilang sigaw.
"Sino naman?" Ako na nagtanong. I'm not curious, it's just that—okay I'm slightly curious.
"Wag kang magagalit, Kath ha?" Nahihiya nyang sabi.
"Ha? Bakit naman ako magagalit? Saakin ka ba may crush? Okay lang. Kaya kong maging lalaki for you. Hahaha!" First time that I laugh this week. Sobrang stressed eh.
"Kath ikaw yan? O baka alien na 'tong kasakasama natin? Gawd!" Charmaine
"Sus! Parang tumawa lang eh. Ikaw nalang ang tumawa Char, liliwanag pa ang puso ko." sabi ni Matt with matching sinasadyang-kilig gestures.
"CHE! Eto fifty, bumili kang light bulb!"
Tawanan naman kami. Masaya. Masaya silang kasama. If only Lindsay and Yna are here. I miss them already!
"Pero seriously, sino ba yun Shar?"
"Si..." she sighed. "Kenneth." at tuluyan na nyang binaon ang muka nya sa scarf nya.
"Sus. Yan naman pala eh. Bakit pa sinasabi mong magagalit ako? Pagmamay-ari ko ba sya?” biro ko sabay tawa.
Okay, what was that? I felt someone pinched my chest.
Tuloy tuloy na dun ang asaran. Sinasabi na nga ba eh. Di kami talo ni Kenneth. He's... okay fine I'll be honest, he's gentle man, matalino, mabait, creative, eh ewan. Parang lahat na eh. Pero no, I don't and won't like him. Itataga ko yan sa bato!
Mga nakailang spin na din sila ng bottle at fortunately hindi pa din ako natatapatan nito. Buti naman. Eleven na, hindi pa naman ako inaantok pero nagugutom ako. I need snacks. Tatayo na sana ako nang sa akin naman natapat ang end ng bottle.
"Oy, oy babaita! Bawal tumakas ha?"
"Okay fine whatever!" umupo na ulit ako.
"Oh, ano? Truth or Dare?"
Kailangang mag-ingat ako sa pagpili, baka kung ano lang ipatanong o ipagawa ng mga ito eh, delikado. Kung truth, siguro sa love life ang itatanong ng mga yan. Kung dare naman, sure ako na puro kalokohan lang ang ipapagawa sakin ng mga 'to.
"Truth—ay hindi! Dare nalang pala."
Dare? Wag!
"Wait—Truth nalang pala. Hehe."
Mas mahirap pang mamili dito kumpara sa multiple choices sa exam eh.
"Hay nako! Truth AND Dare na. Dali." Eril.
"HA?! Ang daya nyo! Bakit sakin parehas?"
"Malamang. Pabago-bago ka kasi, kaya ayan magtiis ka!" at tsaka ako binelatan ni Eril. Nakakainis! Sa sobrang pagiingat, lalo pang napasama eh. Tch!
"Oh sige, magtatanong na ako."
"Di ko din naman sasagutin." At ako naman ang dumila sa kanila.
"Pag hindi sumagot o ginawa ang mga inuutos, magsh-shot."
"Ganun talaga. Okay eto na ang tanong. May first kiss ka na ba?"
"Ang dali naman pala eh." akala ko kung ano ano pang ipagtatatanong nitong mga 'to. Yun lang pala. Sus. Ang dali dali. "Malamang wala pa."
"Yun naman pala eh. Dare na tayo. Go kiss Kenneth. Smack lang."
Nawala ata ako sa sanity ko nung narinig ko yun. "Are you out of your mind?! Eril naman eeeehh! Ayoko! matutulog na ako."
Hinawakan ako ni Kenneth sa braso at hinigit papalapit sa muka niya. At doon na nangyari ang first kiss ko. Ang lambot ng labi nya. Halos tumagal ang smack ng four seconds. I was stunned. Hindi ako makausap noong bumitaw na si Kenneth sa pagkakahalik nya sa'kin.
"WOOOOH!" sabay sabay nilang sigaw. At doon na ako natinag.
"WAAAAHHH! Nooooo! Ang first kiss koooooo." I faked a sob. Nakakainis! Bakit sa kanya pa?! Humarap ako kay Kenneth at tinaasan ko siya ng kilay. "At bakit mo naman ginawa yon?!"
"Gus-toh koh eh."
"Nababaliw ka na ba?! Makaalis na nga." I muttered the last phrase. Nakakainis! Paano nalang ako makakatulog ngayong gabi? Wala ang fave kong stuff toy. And hey, hindi lang sa mga bata ang teddy bears ha?
"Wait! Stay."
Hindi ko naman alam kung anong pumasok sa isipan ko at bumalik ako sa pwesto ko kanina nang walang sinasabi at hindi umiimik masyado. Patuloy pa din sila sa pangaasar nila, pero pinili ko nalang na magmukhang hindi affected kahit sa loob ko ay sobra akong nainis na natuwa na—wait?! Natuwa? WAAH! Makipanig ka brain sa pagkainis ko!
Nagsawa na kami sa mga kalokohang pinaggagagawa namin sa spin the bottle, kaya naisipan nilang mag-shot nalang. Ako naman hindi pumayag, nakaupo lang ako sa isang tabi na malapit sa pool. Nilabas ko nalang ang iPhone ko at naglaro ng Angry Birds. Tch! Nakakainis yung baboy na 'to! Ang sarap ibato ng iPhone eh. Kaso wag pala, sayang. Makapunta nalang ng sala, magpapaantok na ako. Wala naman akong gagawin dito eh, ayoko pa din namang mag-inum, wala sa vocabulary ko 'yun.
"Kathyyy!" lumapit sakin si Kenneth na parang hilong hilo siya. Hindi pala parang, hilo talaga siya.
Niyakap nya ako. Wala naman akong magawa kundi saluhin ang weight nya. Ang bigat bigat mo!
Waa! Ang bango mo Kenneth! Anong pabango mo? Wait. Stop it brain. Tch.
"Kenneth, umayos ka nga! Ang bigat mo!"
"It's kind of hot! Let's..." niyakap nya pa ako ng mas mahigpit at sinadya nyang mahulog kami sa pool. Ang lamig! Déja vu na naman.
"What the hell?!"
Nilapit nya muka nya sa'kin. Nanaman? "Will you love someone like me?"
Sa sobrang lapit ng muka nya sakin, amoy ko ang amoy ng alak na nanggaling sa bibig nya. Pinilit ko namang lumayo sa kanya, pero lapit pa din siya ng lapit.
"You're drunk. Let's get out, I'll take care of you." kahit labag sa kalooban ko.
"Let's stay. Let's dance!"
Ang kulit ni Kenneth. Kung ano anong sinasabi at ayaw papiit. Para syang bata dito ah.
"Ugh! You're so stubborn! Iwan na nga kita dyan!"
Hinawakan nya ulit ang kamay ko at pagkatingin ko sa kanya.
Walang lips movement. Sadyang magkalapat lang ang labi namin.
I was stunned. I can't move. The electricity flowed through our lips made my knees weak. How should I react now? I don't have much strength to push him away. His lips were warm, and his touch gave me goose bumps. The heat inside his body is enough to warm up the icy water that's engulfing us.
He slowly pulled his face away from mine. I can feel my face turned scarlet even more.
Hindi ko alam kung mahihiya ba ako? Kung maiinis o magagalit ba? Ewan. Pero parang kinilig yata ako dun ah? WAHH! Ayoko. Tch. My virgin heart. Nooooo!
"K-Kenneth." I slowly uttered. Nahihiya ako na ewan. I'm feeling undefined now.
"Yeah?" sabi nya na parang walang nangyari. Ano ba 'to? May biglaan bang nag-obliviate sa kanya? Ang bilis mong makalimot. Or he's just this dumb to act like this? ARGH! Kainis.
Pero bakit nga ba ako naiinis at the thought na baka hindi nya naalala na—basta yung nangyari. I won't think of something else other than he's just numb.
"P-pasok na ako." umahon na ako ng pool nang hindi na pinipigilan ni Kenneth. Ano ba kasing nangyari kanina? He stole two…gad! I don't want to think about it!
Lumapit ako kagaad kay Charmaine at nagpasama sa bathroom nila. Nasabi ko na din sa kanya kung bakit ako basa. Nasabi ko lahat, well, except sa blank-part. Tch. I won't even dare to say it.
"Kath, parang namumula ka ata?" Curiously, Charmaine asked.
"Sus! Wala daw. Eh teka nga muna, bakit ba kasi nahulog kayo ni Kenneth sa pool?"
"A-ah, eh... ano. Ewan ko nga din eh. K-kasi siya eh." Gad! Lupa, kainin mo na ako ngayon. Kainin mo na'ko!
"Anong kasi sya? May nangyari ba?" nag-grin sya at nai-wiggle ang eyebrows nya.
"W-wala nga k-kasi." nauutal kong sabi. Kung maka-interrogate naman 'tong si Charmaine. Tch. "Char, dali na. Nilalamig na ako."
"Oh dito. Guest room. If you need anything else, baba ka nalang ulit."
As if namang bumaba ulit ako. Ayoko. Makita ko pa yung mokong na yun eh.
"Will you love someone like me?"
Oo—este! Shemay siomai! Bakit nagf-flashback sa isip ko 'yun? Brain makisama ka!
Nagpalit na ako ng damit. Hanggang ngayon, parang wala pa din ako sa sarili ko. Naupo ako sa gilid ng kama, and the next thing I knew, hinahawakan ko na ang lips ko. Ang lambot ng labi ni Ken—WAH! Ayoko na. Nakakainis yung monkey na 'yun! Sana hindi nalang nya yun ginawa! Mako-control naman ang sarili diba kahit lasing? I don't know! Hindi pa ako nalalasing! Asar!
Makatulog na nga, ayoko nang maabala pa ng mga rude flashbacks.
*BANG!*
Napatayo agad ako. "ANO YUN?!"
May pumasok sa pinto. Teka, hindi ko makita. Ang layo ng light switch. Oh gad! Wag naman sanang multo!!!
"S-sino yan?" niyapos ko na ang kumot ko. Oo, kumot. "I-I've got p-pepper spray, and I'm not afraid to use it!"
Tch! Feeling ko maiihi na ako sa takot dito eh. Help me, Superman! HEEEEEELP!
Nararamdaman ko nang lumalapit sa'kin yung presence ng multo. WAHH! Eto na, malapit na yata sa may kama. Hindi ko na kaya! Kunin Nyo nalang po ako, hindi ko kaya ang ganito! WAAAAHH~!
*Snores* *Snores*
Naghihilik?
Kakaiba din 'tong multong ito eh. Tama ba namang dito sa lapit ko matulog at gambalain ako sa paghihilik nya? Gee! Kainis 'tong multong ito ah! TCH!
"H-hoy muh-muh!" Tapang-tapangan kong pagsabi. "U-umalis ka sabi dito eh! Hatid nalang kitang cemetery, okay na ba yun?" Okay lang, hahatid ko talaga si muh-muh, basta wag lang nya akong lapitan. WAAHH!
*Snores* *Snores*
Ang tindi pala talaga nitong multong ito. Talo pa ako sa sobrang pagod eh. Tch. Sipain ko kaya? Oo tama. Wag nya lang akong gagantihan.
*Sipa*
*Sipa*
Wala pa ding imik si muh-muh. WAAHH! Kainis 'to ah! Gusto ko sanang buksan na yung ilaw kaso... baka mamaya may humawak ng paa ko pag baba ko, o kaya may biglang sumalubong sa'kin na white lady, o kaya may biglang humawak ng kamay ko pag binuksan ko yung switch! GAD! The possibilitiesss!
AH! Wre-wrestling-in ko nalang 'to! AJA!
One... Two... Three...
"HI-YAAAA!"
Dinaganan ko si muh-muh tapus bigla kaming nahulog sa baba. Nakapikit ako habang na-realize ko na nakapatong pala ako kay muh-muh. Grabe! Ang epic nitong scene na 'to!
May biglang nagbukas ng pinto at ng ilaw. Nasilaw ako kaya hindi ako agad agad nakatayo. Nakapikit lang ako at nagaantay ng kung anong susunod na mangyayari.
"HUY! Kath? Kenneth?"
Gad! Sino yun? Kampon na ba yun ni muh-muh? WAH!
"S-sino ka?!" tanong ko habang nakapikit pa din.
"Malamang si Charmaine! Ano bang ginagawa nyo sa lapag ni Kenneth?"
Sino daw? Si Kenneth ba?
"OMG!" sigaw ng isang lalaking may maarteng boses. At malamang si Eril ito.
"Ang OA mo Eril. Tss. Eh teka nga muna. Kath, may..." tumigil muna sa pagsasalita si Charmaine. "Ginagawa ba kayo ni Kenneth?" Pabulong nyang tanong.
Ginagawa? Huh?
Namulat na ako ng di oras. Napatalon ako agad agad. HA? Si Kenneth nga! Anong ginagawa ng mokong na 'to dito? TCH! Kainis 'to ah! Tatakutin pa ako hanggang sa mamatay. TSS!
"W-wala! Tch. Akala ko nga kung sino 'to eh. Akala ko minumulto na ako."
"So ganyan pala ha? Kailangang pagsamantalahan ang gwapong multo? Iba ka din Katherine. Hahaha!" Eril
"CHE! Palipatin nyo na kasi 'to ng kwarto, dali!"
"Isang guest room na lang ang vacant dito, Kath."Charmaine
"Edi maige. Dali, ialis nyo na sa sight ko 'tong mokong na to."
"Sus! Kung maka-mokong naman 'to." Charmaine
"Naka! Parang hindi siya pag dating kay Matt ah." Eril
"Mamaya na kaya kayo mag-away, eh noh? Suggestion lang. Tch. Lipat nyo na muna ng kwarto 'tong si monkey para world peace na."
"Aysus." mang-aasar pa sana sila, pero I gave them deathly glares which eventually made them stopped. "H-hehe. Wala wala, Kath. Lilipat na nga namin. Right, Charmaine?"
"Teka, may problema kasi yung isang vacant na guest room."
"Ayos lang kung may problema. Hindi naman ako ang matutulog dun eh." I joked.
"Nakaw naman Kath. Maawa ka naman sa gwapo kahit minsan." Eril
"Tama na nga 'to. Oh ano ba kasing problema dun sa vacant?"
"Kasi ano, under construction pa kasi yun."
"Huh?"
"Bago pa lang kasi yung room na yun, so we'll never know kung may defects pa ang mga furnitures dun. Pero I guess wala na naman."
"Oh yun naman pala eh. Buhatin nyo na si Monkey."
Bubuhatin na sana namin si Kenneth, kaso biglang pumasok si James sa kwarto at sinabing umiiyak daw si Matt dahil sa hindi nila alam na dahilan. Sus. Madrama si boy. Hahaha!
"T-tara Eril!" kinakabahang sabi ni Charmaine.
"Sus. Nag-alala si bakla. Osya tara na."
At tsaka naman nagsi-takbo ang dalawa, leaving me and a lying monster behind. Paano ko siya dadalin dun sa isang kwarto? Eh! Mabigat ito! Kainis. Sinipa sipa ko siya para magising. Kumuha ako ng unan at pinalo palo naman siya. Kumanta na ako nang malakas, pero wa-epek pa din sa kanya. Ang tindi ng tama nitong bakulaw na 'to!
Sinubukan kong itayo siya at iakbay sa balikat ko. Ang dambuhala naman nitong monkey na 'to. Ape? Psh. Kaso ang bigat. Sobra! Dapat ako nalang nag-lasing para siya bubuhat sa'kin eh. Nyeh! Bad idea! Bad!
At eto na nga po kami, magka-akbay. Parang pasan ko ang mundo naman nito eh noh. Basa pa pala ang damit nitong mokong na 'to. Grabe lang. As if namang palitan ko siya! In his nightmare! Err. But despite of his heavy weight champion of the world— de, joke! Okay, despite of his hefty body, I still managed to bring him in front of the other room's door.
Teka, hindi ko mabuksan yung pinto. May sayad yata 'tong door knob na 'to eh. Tch! Mabukas ka na naman oh, ang bigat ng basang mundo. Err.
*TOK*
Tunog yun ng door knob, okay? Haha! Nabuksan ko na yung pinto at nai-switch on na yung ilaw. Bigla ko namang inihagis sa kalawakan si Kenneth. Joke! Syempre inihiga ko siya sa kama, pero hindi ko na siya inayos. Bahala siyang magka-stiff neck dun. Sadista ako eh, bakit ba. Belat!
*TOK*
Alam na kung ano yun. Oh sheet of paper! Bakit ayaw magbukas ng pinto? Sadista din pala itong pintuang ito eh. Napapaghalataang may sayad. Tch. Teka—under construction nga pala itong kwartong 'to. WAAH! Pero hindi naman mukhang ano eh, ang gaganda ng gamit at fully furnished na. Sadyang yung door knob lang talaga. Eeehh! Pampasira ng mood itong door knob na to! Tch. Saan na lang ako matutulog? Ang liit liit ng couch ah. Bahala na.
Tinulak ko si Kenneth pausod dun sa may kabilang gilid ng kama. Aba! Kailangan ko ding matulog. At isa pa, kasalanan nya din naman kung bakit ako nagambala sa tulog ko eh. Basta! Bahala siya, kahit mahulog pa siya, bahala ulit sya. Kahit magkasakit siya, aba'y bahala ulit siya! Basta bahala siya. Kampon ako kasi ni Hitler, note that.
Hinablot ko yung comforter at ikinumot sa'kin lang. Pinikit ko na ang mata ko at handa nang managinip ng matamis na panaginip. Eh, ayoko pala ng matamis—baka pasukan pa ako ng langgam sa tenga. Tch. Ang sakit lang kaya nun, mas matindi pa sa heart break. Parang nangaasar lang kasi yung langgam pag nasa loob na ng tenga tapus kinakagat kagat yung ear drums eh! Kung may drum stick lang ba ako, edi sana binulabog ko na yung langgam sa loob ng tenga ko eh. Anyway, basta pumikit lang ako at tumalikod kay monkey at tuluyan nang humimlay. Err, joke lang.
Eeek! Naalimpungatan ako. Nawala ang kumot ko. Tch. Naman oh! Ang lamig lamig eh! Asan na ba yun? Bahala na. Sa sobrang antok ko, hinayaan ko na lang mag-gala yung kumot ko. Wehehehe. Oo, tumatawa ako ng tulog. Pero bakit parang ang laki naman ng unan na nandito? Oohh la-la! Ang warm warm. Hihihi. I like this pillow. Wait, parang grabe naman yata itong unan na 'to? Gumagalaw? Epic! Wooh! Animated pillow? Astig. I never knew na may ganito pala sa mundong ibabaw. I definitely have to go and buy one of these. Well whatever, inaantok pa ako.
*BANG*
Pintuan yata ulit? Sorry, kakagising lang eh. Magkaiba ang pandinig ko sa umaga at sa gabi. Bipolar akong tao, kaya bipolar din ang lahat sa'kin. Wag ka't ako lang ang ganun. One and only ME.
Everybody look to their left,
Everybody look to their right,
Repeat! Repeat!
Everybody look to their left--
Sheet of paper! Naging si Kenneth yung pillow! WAAH! Chansing 'tong monkey na 'to ah! Kainis! Mangangain na talaga ako eh!
Tinulak ko siya palayo. At tumayo na sa kama. Nakita ko sila Charmaine sa may pintuan, looking shocked and confused at the same time.
"O-oy! Kung ano man ang iniisip nyo, hindi yan ang ano ha... H-hindi ano... B-basta hindi!" I defended then walked out from the room.
***
Since Saturday ngayon at wala naman kami masyadong school works, rehearse lang kami nang rehearse. As far as I can see it, ayos na ang lahat. Siguro yung props na lang talaga ang kulang. I gathered them all sa may garden ulit. Doon na kami nag-paint at nag-draw ng kung anu-anong mga gagamitin.
"HEEEYY!" sigaw ko. Bigla akong pinunasan ng paint ni monkey sa mukha. Kahit ba hindi ako maganda, syempre may pakielam pa din ako sa mukha ko.
"Hahahaha!" sige lang tumawa ka lang. Tch!
"Kainis ka ah! Eto sayo!" at ginantihan ko sya. And the next thing I knew, lahat kami nagpapahiran na ng paint. Buti na lang madali itong tanggalin.
"Kath! Ligo tayo sa pool?" yaya sa'kin nila Charmaine. I just nod. Ayos lang naman.
"Let's go guys! Yiiihee! This means pool games!" excited na sabi ni Eril.
Pool games? Ayoko. Ayoko ng pool games na ginagawa sa gitna. Ayoko pati sa malalim na part, may past kasi ako. Ayoko din namang maging kill joy, kaya lumusong na ako sa pool. Enjoy naman pala kahit papano, kaso napasimangot na ako nang hinigit nila ako sa dulong part ng pool.
➶ Chapter 21: Odd Text Message
Hinigit ako nila Eril sa gitna ng pool. Gravy! Ipakain nyo na ako sa ginormous bears, wag lang talaga ako ilalagay dito sa kinatatayuan ko ngayon. WAAH! So ayun na nga, nilunod nila ako. Hindi ako makahinga... The end patay na ako.
Wahooo! Joke lang. Gusto ko pang maging amazonang stewardess. Bakit amazona? Kasi para kapag nagkaroon ng Snakes sa plane, edi ako ang aabante, at sila naman ang aatras. Chos. Ang gusto ko lang naman kasi talaga eh malibot ang buong mundo after I graduated from college. But that is another thing, ang iisipin ko muna ay kung papaano ba lumangoy.
Ariel of Atlantica, help me! Help! I need fins and tails and— sige kailangan ko na din ng tinidor. Ng trident, para makuryente ko na 'tong mga aning na to. Seriously!
Nalunod nga ako. Ilang minutes akong unconcious sa ilalim ng tubig. Walang sumasagip sa'kin. Walang tumutulong though I can see their silhouette above the water, completely ignoring my deathly presence. Mabuti na lang at hindi makalaon ang ilang minuto ay nagkaroon na ako ng mga fins at buntot. Nakalangoy ako ng maayos at nakakahinga na sa ilalim ng tubig. May nakita nga akong tinidor na kasing liit ng table spoon. Waa! Ang cheap mo naman Ariel! Psh.
Kinuha ko pa rin ito.
*BOOM!*
Wag ka't yun ay tunog ng triton. JOKE! Kinuryente ko sila at ayun, bam!
Ako'y nanginginig din? Huh?
"Uy! Uy! Kath!"
I felt someone poking me, and another hands on both of my shoulder shaking me as if she or he just lost his sanity. I coughed. I reluctantly got up with blury images facing me.
"A-anong n-na-nangyar-ri?" I asked in between my pant. "N-nalunod b-ba ak-ako?" I asked for the second time while catching my breath.
"Baklaita! Pinagalala mo kami ah. Akala ko ako na gagawa ng CPR sayo. Bleurgh."
I'm totally not myself yet, but I'm pretty much sure that it was Eril who said that. Talk about a sophistication in a man's husky voice.
Baliw talaga yang si Eril.
Inubo ko na ang lahat before I started talking. "Aning ka Eril! Haha. Bakit ba ako nalunod? Akala ko tuloy naging mermaid na talaga ako."
"Ang taas mong mangarap, teh!"
"Aysus. Parang ayun lang. Hayaan na't minsan lang makapanaginip ng ganun eh. Nga pala, paano na nga ba ako nalunod?!"
"Ewan nga eh. You're like spacing off, and the next thing we knew nasa ilalim ka na." Charmaine
"Eh ito naman kasing engot na 'to, umahon pa nung hindi ka nakita sa pool. Baka daw kasi umahon ka lang." Matt
Nabatukan ni Charmaine si Matt. "Baliw! Story maker! Pweding pwede ka na sa wattpad. Tch!"
"Ows talaga? Sige. Ik-kwento ko dun ang love story mo. Love story mo with your point of view expressing how much you love me. Wahahaha." pang-asar ni Matt.
"Heh! Leche flan ka."
"Meron ba sa fridge?" nagning ning ang mata ni Matt.
"Huo, meron! Dali! Takbo! Baka maunahan ka ni Sah-wa dun! Dalian mo."
At ito namang si uto uto, tumakbo nga.
"Sino namang Sah-wa?" tanong ni Eril. I was going to ask about it, too.
"Wala. Sawa, ahas. Pero joke lang yun. Yaan mo siyang magmukhang chenes dun."
Pumunta na kami sa loob para magpalit. Nasaan si Monkey?
*Hatching!*
That was my brain, itching. Err, bakit ko ba hinahanap si monkey? He's better off.
Nang nakapag-palit na ako ng damit at okay na, nagpaalam akong gagamit ng computer ni Charmaine. Habang nagi-internet ako, sila ay nandun sa labas. Malay ko kung anong mga pinag-gagagawa nila. Basta dito ako.
Tingin, tingin. Who you? Who her? Who him? Who there? Who here? Haha. What a grammar!
I only accept those whom I know personally, or with my permission. Ayoko nung ia-add lang ako for viewing purposes. Most of them were, like, strangers? But one user caught my attention.
Andrea Louisse Hernandez *Confirm* *Not Now*
(138 mutual friends)
Yes, siya. I don't know her. Pero kasi yung picture nya parang may, I don't know, something? No! Someone pala. I viewed her profile, and unluckily, it's private. It left me no choice but to accept her. Gusto kong maka-view. Well this is a different case, siya naman yung nag-add eh hindi ako.
I clicked her profile pictures. Okay siya, maganda. I also discovered that she's a student from my elementary school. The school with lots of fire-starter memories. Nasa gym sya sa profile pic nya. May mga nagba-basket ball sa likod. One guy also grabbed my sight. He's… he's ano... familiar? Basta. He's familiar as far as I can remember.
Eh! Bahala na. I won't go shaking my brain cells para malaman kung sino yun. So there, I checked home page. Scroll down - Scroll up - scroll to the left - scroll to the right. Joke lang, napagtripan eh.
Moving on. Bigla namang nagtext si…
Conceited Monkey
Bakit ang lambot ng labi mo?
Syempre malambot kasi-- WAIT THE HELL OF AN ELEPHANT TRUNK! Nababaliw na ba talaga 'tong si Kenneth!? Kainis ah! Buwisit 'to! Eeeehhh! Umiinit ang dugo ko! PSH!
I stomped out of the room to get my fist up at Kenneth. Sadista, and amazona, I am!
Nakita kong nagtatawanan sila sa labas, sa garden ulit. Tambayan eh. Yung cellphone ni Kenneth, hawak nila James at Matt. Mga baliw talaga! Kainis. Yung iba naman naming ka-group nasa pool pa din together with Eril. Nilapitan ko sila Charmaine sa gazebo.
Hinablot ko bigla bigla ang cellphone ni Kenneth kila James.
Binigay ko na sa kanila yung cellphone ni monkey at bumalik na sa loob. Ako lang ang mahilig mag-stay sa loob. Buti na lang on vacation abroad ang family ni Charmaine.
A-ano ba yung nakita ko? Hay! ERASE! ERASE! Napakadaming tanong ang umiikot sa isip ko. It's time to settle things down.
***5 PM, Saturday;
Tinawag ko na ulit silang lahat for rehearsals. Kung ayaw nila, edi wag. Of course gusto nilang makakuha ng mataas na grade kaya sumunod naman. Yown ang powers!
"Guys! What scene ba ang naguguluhan kayo?" I asked them. None of them spoke. "Okay. So wala talaga?"
They all shook their heads.
"Sige. Uwian na."
"Nooo! Actually, alam mo, may problema si Sharlyn sa Act two, Scene two." Eril
"Sus! If I know, ayaw mo lang umuwi eh. Dinadamay mo pa si Shar."
"Actually, meron ngang problema." singit naman ni Sharlyn.
"Parang wala naman ah? Pero sige if meron nga, let's try and put remedies. Ano ba yun?"
"Wait. Dun tayo oh." tinuro ni Sharlyn yung dalawang swing.
Sumunod na lang ako sa kanya. Pero nagtataka naman ako bakit dito pa talaga namin kailangang mag-usap? Pwedi namang dun na lang. Nadito na eh, yaan na lang.
"So, what's the prob?"
"Yun ngang sa Capulet's Orchard."
"Ano ba dun? Ayos naman yun lahat ah."
"You want this play to be something the audience would clap about, right?" I nodded. Syempre. I am the director. Hihihi. "Then," she continued. "Let's do the kiss part."
Nanlaki mata ko dun ah. It seemed just like yesterday na sobrang ayaw niya ah. Oh, may gusto nga pala siya kay Kenneth. Pero hindi naman dapat siya lang yung nagd-decide about this manner, diba? Hindi lang naman siya gagawa ng kissing scene. As if namang halikan niya sarili nya. Ang epic naman nun pag nagawa nya yun. Hoooh! Hands down.
"Does Kenneth know about this?" kumunot ang noo ko. Malay ko kung bakit, siguro trip lang ng ulo ko.
"U-uhh. Yeah, yeah. Hehehe." she forced a fake chuckle.
"Okay. Settled. We'll do the kiss part." at ngumit ako nang nakakabaliw. Hohoho! This'll be fun. Malay ko ba kung pwedi 'tong kiss kiss thingy na 'to. Pero I'll take the risk. Bwahaha. Gosh, I'm evil and I'm loving it. Hohoho! Merry Kissing. :))
"T-talaga?" and Sharlyn's eyes sparkled like diamonds.
"Sure." I got up at bumalik na sa harapan ng group mates ko.
"Let's put remedies to some spoiled parts." then the rest was history. 'Kay, don't mind my words. Aning ako ngayon eh, bakit ba.
***
***Sunday;
"WAAHHH!" panicked, I yelled.
"Ang agap naman yata ng dramatic shriek mo, Katherine!" reklamo ni echuserang Eril.
"Eh kasi naman kasi, I can't find my other t-shirt. I'm pretty sure I brought three." I retorted without looking at them. As if namang um-attend ako ng mass nang kung ano ano lang ang suot. No way!
"Ba't naman kasi tatlo lang? Err, I'll let you borrow na nga. Sige na sige na. Eeek!"
"Ang arte mo. Che! As if namang hihiram ako sa'yo. Mahiya ka bakla. Psh."
"Ikaw ang maarte! Sige na sige na, I'll ask Charmaine for t-shirt that will surely, perfectly, gorgeously fit you." he—wait, She nalang pala. She said while making a weird dreamily gestures.
"Grabe ka naman! Parang walang damit ang babagay naman sa'kin sa sinabi mo ah. Nahiya naman ang balat ko."
He snobbed me, at umalis na ng room. At ako naman itong si hindi makapaligo dahil baka wala akong maisuot after my shower. Antay antay. Err, higa sa kama.
Gulong to the left, gulong to the right. Naa-aning na ako to the fullest. Ang tagal ni Eril. Male-late kami sa Mass eh. Tumayo ako para—oh! Bumukas ang pinto at nakita ko ang bakulaw na si Eril.
"Eto na oh." he flashed me a "nakakalokong" smile, while handling me a plain white shirt.
"Bakit ganyan ang mukha mo?"
"Oo na. Alam kong dati pa ako maganda. Kaya magbihis ka na. Tch!"
"Hindi pa ako naliligo. At tsaka ang feeler mo to the max, di ko reach! Bahala ka na. Labas! Shoo shoo!"
Pagkalabas ni Eril, agad agad na akong naligo. I sing: Brush, brush, brush three times a day. At tsaka, oohh yes sige pa sige pa. Hahaha! Wag ka't kanta yan ha. Wolo long. Masarap lang kasi sa feeling ang warm water.
After my concert-like shower session, I put on the plain t-shirt that Eril gave me, then slid on my skinny jeans and matched it with my chuck taylor. Gussied my hair, checked out myself then bam! I'm ready.
Dumiretso na ako sa sala. There I found them waiting. Pagkalapit ko sa kanila, iba't ibang expression ang suot suot nila. Pero sure ako sa isa, lahat ng mukha nila ay parang nanjo-joke. Ewan ko kasi eh, parang may something sa mukha nila. May kalokohang ginawa 'tong mga to. Tch!
"Okay guys, tell me what is it?" I raised them an eyebrow.
"It's naaaahh-thung!"
Ang tagal kong kinulit kung ano bang ginawa nila or something, but I sighed in defeat, aayaw talaga eh. Nang makarating kami sa Church, buti na lang wala pang masyadong tao. Ang laking space ang nasakop namin. Nakakainis nga eh, pinaglalapit kami ni Kenneth sa upuan. Tch! Typical moves! Psshh! Pero ayoko, baka mamaya magka-scandal kami dito sa church. So in the end, naging magkatapat na lang kami.
Sitting arrangement: Ibang ka groupmates, Eril, Matt, Charmaine, Ako, aisle, at sa katapat naman namin ay sila Kenneth, Sharlyn, James at iba pa naming group mates.
Ayos lang kahit katapat basta wag kalapit, at least makakapag-concentrate ako sa mass. Nag-start na yung mass, at wala namang nagaganap na kalokohan so far.
Nung nasa part na nang kakanta ng Our Father, every body should hold hands. TCH! Minamalas nga naman oh! Kailangan pang magdikit ng bawat tao sa isang row para maghawak kamay, leaving no space at the center. Wala namang malisya 'to eh, kaya sige lumapit na ako at nakipag—err, you get the point.
Nang nagdikit kami ni Kenneth at nag hawak-kamay, nagtawanan ng mahina ang mga ka-group mates namin na nakaupo sa likod. Psh. Parang eto lang eh. Hanggang sa matapus ang kanta, parang may pinaguusapan or pinagtitilian pa rin ang mga bakulaw sa likod. Grabe lang ha! Feeling ko may something. Kainis! Nasa church pa naman!
Tinapos ko muna yung mass bago ako magbigay ng mahabang speech slash sermon sa kanila. I've got the power. Haha.
Habang papalabas kami ng Church, grabe ang distansya namin ni Kenneth sa isa't isa. Parang lang kami nitong kambal-tuko sa lapit eh. Sus! As if naman gusto ko 'to, siksikan kasi. At eto namang mga baliw, pinaglalapitan pa kami ng sobra. Ehh! Tch. Pinaglalapit kami tsaka mga mang-aasar.
"Guys, kain tayo sa McDo?" yaya ni James.
"Ayoko, kayo na lang. Uuwi na ako samin." I announced.
"Ang KJ mo ah! Sumama ka na, libre ko. Joke!" ang aning nitong si Eril eh.
"Sige ha. Libre mo ako Eril, pag hindi talagang ah!" pumayag na ako, wala din namang magagawa ang powers ko sa ganto eh.
I texted Yna at Lindsay, miss ko na sila kahit ba ilang araw lang kaming di nagkikita. Syempre nakakamiss din naman yung kalokohan thingy with them. Niyaya ko sila na pumunta din sa McDo, pero busy din sila sa play nila. Okay, edi ang lahat na ang busy.
"Ang cute ng KayVee pag nakatalikod." sabi ni Charmaine at sabay tawa naman nila.
"Oo nga," pagsang-ayon ni Matt. "Sana lagi na lang silang nakatalikod. Hahaha!"
"Di hamak naman na mas bagay sayo Matt ang laging nakatalikod. Tch." I rolled my eyes.
"Yeah, what she said." Kenneth agreed. Wooh! Parang isang decade hindi nagsalita 'tong monkey na to ah.
"Sus! Nagkampihan ang love birds. Mag-order na nga kayo."
Habang sila ang bumibili ng pagkain, tumayo muna ako para pumuntang CR. Nagsigawan ulit sila nang tumalikod ako. Okay! Meron na ba akong 'red alert' para magsigawan sila? Wala naman siguro to. Grabe naman silang maka-react oh. I looked back at them and saw Kenneth blushing red.
"Ba't ka pula?"
"A-akohw?" he pointed at himself.
"Like yeah. May mali ba sa'yo?"
"W-waluh. Hehe." his forced laugh says it all. Anong problema nito? 'Kay, nuff about that, naiihi na ako.
Walang tao sa CR kaya mabilis akong nakaihi. Lakas-loob kong tiningnan ang likudan ko if any red spots are present. Wala naman eh. Ang tanging nakita ko lang ay ang design ng likod ng Tshirt ni Charmaine. Half siya ng heart, ang cute. Hihihi. Lumabas na ako para harapin ang matinding gutom. Joke. Not yet starving.
Okay! Alam ko na kung bakit sila mga nang-aasar.
TCH!
Nasa likod ni Kenneth yung kadugtong ng heart na naka-design sa back ng shirt ko. TCHH! Kainis! When will they ever stop?! BLEURGH!
Tawanan pa din sila kahit nakadating na ako sa table. I glared at them, but it didn't work. I relaxed my forehead, knowing that I could not defeat them at ease.
"Uuwi na talaga ako guys." I stood up.
"Sandali lang!"
Woah? It's Kenneth who said that. He blurted it out fluently, but keeping his signature accent. ORLY?
"U-ulit nga?" ako naman yung nautal.
"A-yow-kuh nah." then he stuck his tongue out.
"Ang arte mo! Sige, bye guys!”
"Wait kah-se. I'll say it n-na." He coughed as if getting his voice ready for a crucial announcement about the end of the world. "Please, mahg-stay ka mooh-na. Let's eat toge—"
"Wewe-wait! Eh English na yun eh."
"Okay, okay. I'll try my best." He heavily breathed before continuing, "Kuh-ma-een ta-yoh nang sah-bay." and he smiled.
He won.
I smiled in return. Anong magagawa ko, eh ang cute nyang magsalita ng tagalog. Hihihihi. What a disguting laugh at times like these.
"Yiiiiiieee." look who finally yelled their feelings out. Kainis lang! Pwedi namang manahimik na lang diba? Mang-aasar pa, edi lalo nang nailang yung dalawang tao. EHHH! May napansin ako. Si Sharlyn, mukhang tahimik. Dee, you, eych brain. Malamang nagseselos yan. If she ever cry, don't blame me. It's not like I wanted to be linked with this conceited monkey over here. Err, syntax error yata yun ah.
I signaled them to stop, and they eventually got what message I'm trying to send them.
***
Pagkatapus naming kumain, kinuha ko na ang gamit ko kila Charmaine at umuwi na though nag-stay pa ang iba. At ano namang gagawin ko dun, diba? Magbabasa na lang ako ng Fallen, malapit ko nang matapos eh.
Pagkapasok ko ng pinto, malalaking boxes ang sumalubong sa'kin. Who--
"Katherine!"
Si mom. Ngayon ko na lang sila ulit nakita ah. Di ako updated kung asan sila, busy din naman kasi ako. Eto kasing si Kevin (Haha. Walang galang eh) hindi sinasabi sa'kin ang whereabouts nila. We hugged each other and endearment entered. Nagkamustahan, nagtanungan kung ano bang mga happenings.
"Bakit di nyo manlang sinabi sa'kin na pupunta kayong New Zealand para sa ballet competition ni Lyka? Ang daya oh!"
"Pinasabi ko sa kuya mo, dear. Pinapatanung ko pa nga kung anong gusto mong ipabili o kung ano eh."
That's it! I shot Kuya Kev a million times deathly glare. Kainis! Kaya pala ayaw sabihin nito! EEHH! Edi wala na akong pasalubong? WAAHH! I crave for... well I don't know, chocolates? Kahit ano, I want things to grab me unexpectedly, well good ones, that is.
Pero meron din naman pala silang naibili sa'kin. I'm flattered. Haha. After that, nagpahinga na rin sila kahit five pm pa lang. They decided not to eat dinner dahil sa sobrang jet lag.
Pumunta na akong room, dala dala ang isang box na may laman na gamit na para lang sakin. Yay! But I left it untounched for the meantime. I fixed my things then wore my reading glass. Inayos ko ang unan ko in my preffered comfortable position when reading, then ayos na.
Everything's exciting! I fell in love with Daniel Grigori in a snap. Anong magagawa ko, eh kakaiba siya eh. Ibang iba sa mga lead male sa ibang story. Iba naman nga pala nag genre nito, pero basta! I need to get Torment soon. I'm not at the epilogue when a paper fell. As expected, malamang another letter 'to from... C.C?
Letter says;
***
Those passionate friendly kiss,
Will surely knock your heart at tease.
Confusion will leave your mind unplease,
And solutions probably won't come at ease.
***
I stuff the tiny paper back, and placed the letter to where the others are. I'm bewildered about what the next lines have in stored for me in the Epilogue of what I'm reading. Maybe I'll spare some time on those letters next time.
After several hours, I'm finished. I'm definitely getting Torment tomorrow. Sana lang maagap ang dismissal namin bukas para diretso fully booked or kahit na sa nearest book store. I checked the time, it's already eleven-thirty. I'm closing my eyes out, and…
*Toot* *Toot*
May nag-GM lang pala. Sus! Kagabi na eh nagg-GM pa. Tch.
3 messages received;
Matt
When your crush smiles at you for 3 seconds, surely you are going to spend your 23 hours, 59 minutes and 57 seconds thinking about it. :)
Good Night guys. :>> Charmaine, thanks for the place. Hihihi. :"">
Hope our play will come out in a spectacular blow.
**GroupMessage
Eril
I maybe gay, but I'm the sweetest gay you'll ever met in your entire life. :P Kahit may asim pa ako, syempre sweet din naman ako. Hihihi. O boys, wag kayong kiligin ha. :))
Charmaine, James, Kenneth, Matt, Kath, Sharlyn and our other groupmates, let's make tomorrow a blast. Hohoho. >:D< Thanks sa time nyo. Good Night. Ka-lerky ang araw ko ngayon. Err, ang dami ko ng tabs. T^T Anyways, I'll be having my beauty rest na. :""">
Good Night.
Whatever that Basketball Try-outs, my major concern now is about those exams. Should I still skip? Napaka-strict pa naman ng patakaran sa skwelahan na 'to. Excuse letter is the most useful alibi. Pero unfair din kasi, kaya siguro susunod na lang ako bukas kina Kuya sa Province. Hindi ko muna sinabi kila Lindsay ang kalagayan ng family ko ngayon, I don't want them to worry. For the meantime, sa sarili ko na lang muna 'to.
Two unread messages from random friend. Ignore lang 'to, hindi naman important masyado eh. Next,
Unread message from Andrea Louisse Hernandez
Hi Miss Katherine. =)
Parang nung isang araw lang eh nacu-curious ako sa kanya ah. Anyway, next time ko na sya rereplyan, marami pa namang spare time.
Pagkagising na pagkagising ko kinabukasan, nag-ayos agad ako at nagsabi kina dad na susunod na lang ako sa kanila, at mabuti naman na pumayag sila. Hindi na ako nagpa-sundo kina Lindsay dahil maagap akong pupunta ngayon sa school compared to our usual time.
Nagreview agad ako pagdating sa school. Nahirapan din naman ako this time dahil sa sobrang antok. After exams, I'm planning to skip other classes.
"Excuse me, Ma'am Diggory. I have some announcement to the class." Ma'am Ramos entered the room with an announcement on her pocket. "The Classes for today are cancelled due to the upcoming School Basketball Teams Competition next month. Basketball try-outs will be held at the school's Gymnasium A at two-thirty pm, which is now. To those who are interested, you may now proceed to the Gym A. And to those who are not, you can now enjoy your free time. That is all."
Sabay sabay naghiyawan ang mga kaklase ko. Syempre, sino ba naman ang hindi matutuwa sa cancelled classes? At isa pa, sakto talaga 'tong Try-outs na 'to. I gained one reason to thank the Basketball Varsity Activity.
One PM. Medyo maagap pa naman, pero ang dilim ng langit. Mukang uulan ah. Kaylangan ko na talagang makahanap ng masasakyan papuntang probinsya. Sheeet! Di pa naman ako marunong mag-commute kapag mag-isa. Tch!
Kinuhit ko si Lindsay na nagtetext. "Uy, Lindsay. Friend. Best friend. Lovey!"
"Tigilan mo ako Katherine. Alam kong may kailangan ka. Lovey? Yuck naman oh. Haha! Oh, ano ba yun?"
"Kasi ano, kaylangan ko ng ride papuntang Vigan." at tsaka ako nag-puppy dog eyes. Hihihi.
"Sure."
"T-talaga?"
"Oo naman. Tomorrow pwedi ako."
"T-teka! Tomorrow? Ngayon ko kailangan Linds. Pleaaaaase?"
"Manunuod pa kami ng Try-outs. Gusto mo sumama ka then after that tsaka kita ihahatid."
I cupped my face with both of my hand. Naiiyak na naman ako, baka hindi na ako makapunta.
"Ba't ganyan muka mo Kath? Hahaha." tinawanan pa ako ni Yna. Kung alam lang nya eh. Tss.
"My grandma just passed away. Now, do you expect me to be laughing around at times like this?!" I blew it out.
"K-kath. I'm sorry." Yna apologized.
"S'okay." wala akong magagawa, kaibigan ko eh. Hayaan, pabayaan.
"Sige Kath, hahatid na lang kita." Lindsay smiled.
I returned the smile weakly. "Hindi na pala. Okay lang, hahanap na lang ako ng ibang pweding masakyan. Hehe. Punta na kayong gym baka nagsisimula na yun."
"Friends first, diba nga?" Yna
"Yep. At tsaka meron pa namang game proper para mapanuod ang hotties. Hihihi. Kaya tara na." Lindsay
"T-talaga?" Yes naman oh!”
"Oo naman. :)"
"Sama ako!" Yna
"Che! Dun ka sa gym. Hahaha!" Lindsay
"Eeeehhh! Tch. Tara na kasi."
"Sige, sige. Tara."
At pumunta na kaming parking lot. Ayos talaga ang may student's license. Sila na talaga. Tss! Bakit ba kasi napaka-careless driver-wannabe ko? Kainis lang!
But something came up.
Hindi na ako maiihatid ni Lindsay. Her parents just arrived from states at kailangan daw syang makita. Panira talaga ang mga nangyayari ngayon. Kainis!
"Sorry talaga, Kath. Hindi ko 'to ine-expect." kanina pa sorry nang sorry si Lindsay sa'kin. Eh para sakin, ayos lang naman.
"Sige na, baka mainip na kaiintay ang mom at dad mo. Pasalubong ha? Haha." I still joked.
"Kung meron man. Haha. Sige, alis na ako. See you two." at umalis na siya.
One-thirty na at wala pa din ako sa byahe. Nakakainis!
Bumalik muna kami ni Yna sa room dahil nagsisimula nang umambon. Ang ihip nga naman ng hangin oh, bad breath! Wooh! Epic lang eh, noh?! TCH!
"Paano ka na nyan Kath?" tanong ni Yna
"Ewan ko nga eh. Bahala na kahit hindi makapunta. Pero ang unfair naman nun kay Lola." sumikip na naman ang dib dib ko, siguro dahil sa kunsensya.
"What if..." nagisip si Yna.
"What if ano?"
"Magpahatid ka kaya sa IBA?" she emphasized the word 'iba'. Mukang masama 'tong idea ni Yna ah. Tch.
"Iba ka dyan. Tss."
"Kay ano... ano..." at saka siya nag-smirk.
"Ano ano? Wala akong kilalang ganun eh." then I rolled my eyes. Kasi naman eeehhh!
"Kay Kenneth." at tuluyan na siyang tumawa nang nakakaloko.
"Kainis 'to. Bahala na nga talaga."
Habang nakatingin kami sa kawalan, may narinig kaming naguusap not far away from the room.
"Uy! Ano, gwapo ba ang mga nasa gym ngayon?" tanong nung babae.
"OMG! OMG! YESSS!" sagot naman nung isa.
"Sino sino bang heart throbs ang magta-try out?"
"Uhm, let see, si James Ferrer nandun, si Matt Andrews, si ..." at kung sino sino pang sinabi nung girl. Pero nanlaki naman ata ang tenga ko nang narinig ko ang huli nyang sinabi. "At ang pinakang-gwapo sa buong school, si Kenneth Verge. Eeeeep! :""">"
At sabay nang kinilig yung dalawa. Eh?! Si Kenneth magta-try out? Grabe. Sporty ba sya? I really would like to see him shoot the ball, pero walang time. Eh! joke lang, ayokong makita siya. Sight's better off without him.
➶ Chapter 53: Heat Betwixt
It's five AM in the morning, and ngayon na yung unang klase namin in here, Openheim. Inagapan ko lang talaga ang gising ko para hindi ko muna makausap si Kenneth or what. Bakit? Kasi yung nangyari kagabi.
What happened? Here's what happened...
Nakahawak nga silang dalawa sa magkabila kong braso. But not for long for I immediately shook my arm to free them.
"Ano ba ha? Para kayong baliw. Makaalis na nga." at nag-walk out nga ako.
"Hey Kathy, wait!"
"Kath, teka lang!"
Aba! At sumunod ang dalawa. Binilisan ko ang paglakad to the point na tumatakbo na pala ako. Owyes.
Pero nakakainis nga naman oh, nadala pa ako. Hala! Yung tuhod ko, nagkaron ng maliit na cut causing bloods to escape. Tumayo ako agad at naghanap ng mauupuan.
Ilang saglit ay may nag-approach sakin. Si kuya Jon pala.
"You're in my assigned school, right?" tanong nya.
"Yeah. Tagalog please." sabi ko.
"Oh. Ikaw nga. Ikaw yung nagtanog kung nagtatagalog ako." tas natawa nalang sya, hanggang sa narealize nya na may sugat ako.
"Napano ka? Is it hurting?"
"Hindi. Ayos lang. Kumikirot lang nang konti."
"Oh, buti nalang boy scout ako." nagabot sya ng band aid.
"Ikaw na." tapos tumawa nalang kami.
Nilagay ko na yung bandaid sa tuhod ko. May tumawag kay kuya Jon kaya naiwan na akong magisa. Malapit na naman pala 'tong inuupuan ko sa building kaya okay lang na rito muna ako.
Or not.
"Why did you run?" si Kenneth, hinihingal.
Di nagtagal eh dumating din si Jap, and hinihingal din.
"Para kayong mga baliw, alam nyo yun?" tumayo na naman ako. "Are you heading to the suite?" tanong ni Kenneth.
"Siya?!" gulat na tanong ni Jap habang nakatingin kay Kenneth. "Siya ang kasama mo sa suite?!! From Sermounth?!" tanong niya ulit, and this time sa akin na siya nakatingin.
"What can I say? I'm a lucky guy." sabay punta niya sa tabi ko at umakbay. Tinanggal ko naman agad.
"Opo, KUYA Jap." I said, emphasizing the kuya. Medyo naguluhan naman siya. Hindi naman siya matanda talaga sakin, pero wala lang trip.
➶ Chapter 57: His Side ii
Di pa rin ako makapaniwala! I... STILL! Can't believe!
Ano bang dapat mafeel ko? Psh. Ewan. Masaya ako. Sobra. Kaya eto nangingiti akong magisa papunta sa pool kung nasan sina Linds at Yna.
Nakita ko na naman sila, and vice versa. Nakatayo lang ako rito sa may gutter at kasi di pa rin maalis yung sinabi niya sakin. Grabe epekto! Sobra.
"Ang blooming ni Kath oh!" sigaw nung dati naming classmate. Nginitian ko nalang.
"Huy!"
Nagulat ako kaya bigla akong nadulas at nahulog sa pool. Diba hindi nga ako marunong lumangoy?! What about the time na nahulog ako sa pool nina Charmaine nun?
Di ko na alam nangyari. Kung alam ko naman na mahuhulog ako edi sana nakabwelo pa ako. Eh hinde? Ang sakit sa ilong, tapos ang hirap huminga!
"Kaaaath!"
"HOY SI KATH!"
"Guys daliii!"
Naramdaman ko naman na nakakahinga na ako nang maayos. This is the second time!
"What ever happened to you?!" galit ba si Jap o ano?
"Hey," napaubo naman ako. "Bakit mo ba ako sinisigawan?!" medyo nanghihina pa rin ako.
"Sorry." tapos yumakap siya. "Di ko sinasadya. Nagulat lang ako."
"Jap," si Andrea. "Dadalhin na namin si Kath sa cottage."
"Ah, sige."
Tapos tinayo na naman nila ako. Medyo nahimasmasan na kaagad ako, kasi di naman ako nawalan ng malay. Inalok pa nga nila ako ng tubig, sabi ko naman mukhang nabigyan na ako ng sapat na tubig kanina. Nagpahinga lang naman kami tapos mayamaya eh naligo na talaga kami. Sa medyo mababaw lang kami mga nagstay, kasi baka kung ano na naman daw mangyari.
Naglaro lang naman kami ng kung ano ano. Volleyball sa pool, dodge ball, tapos dun sa patagalan sumisid ay hindi ako sumali, tsaka run sa hanapan ng coin. Nung medyo napagod na ako, umupo nalang ako sa may hagdan sa mababaw na part ng pool. Sina Lindsay at Yna ay enjoy lang dun, palibhasa mga marurunong lumangoy eh. "Okay ka na ba?"
"Ayos lang."
"Pasensya kung nasigawan kita ha. Nabigla lang talaga ako sa nangyari. Baliw kasi si Sean!"
"Di naman niya sinasadya. Ako nagulat. Tapos na naman, hayaan na lang."
"Right. Uhm, Kath." tumingin siya sakin.
"Ha?" napatingin din naman ako sa kanya.
"May pag-asa pa ba ako?"
/KENNETH'S PERSPECTIVE
Sad that I have to leave. And worst that I get to sit and stay awake for almost a day. I can't sleep at flights, they're sick!
I miss Kathy.
Psh. If it wasn't for my manager, I wouldn't be coming back.
"Whatever happened to my twelve months now, Louie?"
"It won't workout, sorry. But hey! I'm on plan, alright. You just have to follow what I'm trying to say."
"Fine. So am I going to record again this afternoon?"
"Not yet. You and Tricia must attend an interview. People are missing the IT couple. You have to show up."
"What?! No."
"You have to. People are—"
"No.
"Tricia will do something for—"
"No."
"I thought you'd listen?!"
"No." I stopped. "Wait what? Yeah. But! It's Tricia we're talking about here! I'm so on fire towards her. I mean I don't even like her, so why not crash this couple thing?!"
"We don't have any excuse for that. Plus your producer's gone mad."
"He's always mad!" I yelled. "Why can't we change him?! Huh? For the better?!"
"You're on a contract, Jake."
"For how long? No! I don't care about that. When will it end?!"
"Hold on," he checked something on his phone, then a little bit on papers. "Fortunately, next year."
"So I still got one year of hell. I cursed the day that contract was signed!"
"Chill bro." he tapped my back. "But right now you need to go to the studio. Interview starts at ten, don't be late!"
And he left my pad. Yeah, I'm not at home. I still don't get it why does that filthy producer has to pet me or what! He's insane! So as Tricia. What am I gonna say, they're blood-related. I just don't know what specific relation.
So great! I haven't had any sleep and this is what I got? Interview with Tricia, with smiling, giving the fans something to scream about and all that. Sick! I don't really have a choice so I drove my way to the studio, and there I found Nicole in my dressing room.
"Good to see you again Mr. Flynn." she greeted. She's my hair stylist, dress producer and all that works in physical appearance.
"Yeah. Make this quick."
"Don't be a brat Kenneth Verge! Or you won't be able to get back." she threatened.
"Alright, alright. Take your time." I rolled my eyes. She, being on the Team Jake, knows about everything that's going on like Louie.
She took my 'take your time' too seriously.
"I'm so kidding. Make this fast!"
***
Here I am, in front of Tricia's dressing room. I'm so reluctant about this, can't you tell? I've got bouquet of flowers for her. And this wasn't even my plan, it's my manager's. He said it's for impression. Psh. I knocked.
"Oh hello there Jake!" it's her sister, Melody. "Come on in! She's getting ready."
Getting ready? It's quarter to ten! Ugh, girls! What's with make-ups and stuff? Natural look is gorgeous, end of story. Just look at Katherine. Perfection.
"What's with you?" that's how I greeted Tricia.
"What's with me?" she laughed and rolled her eyes. "Anyway, where have you been? It's like ages since I saw you. I mean look at you!"
I looked at myself, literally. And gestured my hands asking what.
"You're still my Jake Flynn. I miss you." she hugged me, and gave a peck on my cheek.
"Woah. Easy there." I pushed her way slowly. Hope she's not offended or something.
"Oh-kay. You're weird. Where have you been? You're always disappearing!" she sermoned while she's being pampered by her assistants.
"Don't know. Privacy please?"
There, she shut up. Good thing. So after a million minutes, we're off to the studio. It's just a studio without audience in personal, so it's not that bad.
Louie Calling...
Decline | Answer
Why is he calling? He's the one saying I have to be on time for the interview. This guy's nuts!
"Go on, I just have to pick up this." So Tricia went in without questions, thank God.
"What is it now?!"
"Jake we have a problem."
"What? Make it quick, we're on air in less than ten minutes."
"So remember your music video for How Do You Sleep?"
"I don't. We didn't shoot that."
"That's it! You didn't shoot the video, that's the problem!" he said in exaggerated tone.
"You said you have a back-up plan? What happened?"
"Your mall tour clips, concert tapes and all videos you got were compiled for the MV. It's already done, but now your producer's asking for another music video. The one where you and Tricia should be shooting in times of right now."
"Haven't heard of that. What's he thinking! Fire him! Go!"
"What?! You're insane! You know I can't do that, I—"
"Do whatever you can. I gotta go." and I hung up.
Psh. That killjoy producer, just like Tricia. They make me lose my control. I stepped in the studio and they were like going to and fro, busy peeps.
"Watch your steps Henry." I joked. There's a bit part of the floor that's wet, he might slip on it.
"And here you are!" Mike greeted. He's the host of this talk show. "Let's get this thing started."
I sat beside Tricia of course, and she went like, "Hold my hand." she murmured.
"What?! You're crazy!"
"Just do it, stubborn!"
"Fine." and so I did hold it. Gah!
"Show's On in three, two, one." then the on-air mark glowed.
It's time for Mike to do the job, so do I. Pretending. That's what we've been doing all along. Fake celebrity couples. Absurd.
"Heyyo folks! It's another morning episode of Mike 'n Jaggers! Now what do we have here right now?" the camera went zooming on his face. "Or better yet, who. Who do we have here?"
"Let's all welcome, Tricia and Jake Flynn! The red-hot couple of the year!"
So the camera flashed over us. We have to be intimate, we have to be sweet and all that. Ugh. Hate this kind of thing. What if I just announce to them that we're not the couple they thought we were? Nah. It will ruin the mood. Plus, Louie would kill me.
"So tell me Jake, why are you lying low on music industry these past couple of months?"
What am I going to say? Gahd! Louie, we didn't rehearse this!
"I... Uh. I'm on cue for a big project in the near future. So you guys have to watch out for it." I winked at the camera to give them certainty.
Manager's going to really kill me now. What the heck of an answer was that?!
"And now you Tricia, what's it feel like being alone without Jake?"
"Hell! You all know that Jake and I has been going out for a year, and we'd like to tell you all that we're together now." she held my hands and eyed me as if she were ordering me to just go with the flow.
"Uh? Right."
This is a crap! More trouble!
"Woah guys! Like woah!" Mike said to the viewers. "Looks like the fire's heating up much more." he chuckled. "So then Tricia will be your lead girl in the re-make of your music video for How Do You Sleep, Jake?"
"Uhh. I think."
"Hmm. I sense a lot of uncertainty down here. Sure it would be Tricia."
"Sure I will." Tricia said cheerfully, while she tightened the grip of her hand to mine. Show off!
I didn't pay much attention to what they were chatting about. My mind's focused on one girl. And what I have here? A serious sick girl who's messing everything up for a hundred of times!
Mike just asked us about our future project, how do we feel about this and that, or like do we have plans on going in on a band. And as usual right now, I'm answering short. What caught up my mind was when Mike asked if we're planning on making our relationship last longer.
"I," I started. "Well you know, you don't really plan that kind of stuff. If it's what's for us, we'll stay long."
"Aww. Sweet!" Tricia commented and hugged me. I just smiled, reluctantly.
"Tricia do you love Jake?"
She looked at me right in the eye and said, "More than anything, and anyone else. I love you Jake."
I just smiled... Again. I don't have the right words to say. It's very difficult.
"What about you Jake?"
"Likewise." I won't answer directly. I don't even like her, so love is really out of the line.
"Alright folks! Once again for Tricia and Jake!" he pointed a at, so we just waved and smiled. "And tomorrow we'll be having Alexander Ludwig and his newest single Liv It Up. Right here on Mike 'n Jaggers!"
The shows logo dominated the screen, and the on-air glowed off. It's now officially over. Thank heavens!
Mike talked for us a bit, thanking us for coming over his show and we finally left. I was walking more fast that Tricia wouldn't catch up.
"Wait up Jake!" and she caught me.
"What now?!"
"Geez. Why so cold Jake?"
"Because!" I yelled but stopped. "Just don't talk to me right now."
"Huh? Why?!"
"I can't anymore handle this on-screen love we got!" I yelled. I don't even care if someone saw that. Everyone in here knows that I don't like this girl.
"Y-you mean it's only for screen?"
I looked back. "What?! Of course! I mean, I don't even love you... Nor like."
"You'll regret this Jake Flynn!"
***
"I mean she's all like freaking out and saying I would regret a thing. How ridiculous is that?" I told Louie in a hilarious tone.
He laughed lightly. "You know that she's dangerous right? You better prepare for that."
"Yeah. Like I'm a scaredy-cat!"
"She doesn't take those things lightly, Jake. Be careful."
"Fine." I threw myself in the couch, and stuff some chips. This is how my life goes in here. "What's my next agenda?"
"Good thing you asked. Next in line is," he flipped over his papers, probably finding my next schedule. "Say sorry to Tricia."
"I, what?!" I asked even with mouthful of chips.
"Go on! You can't obviously stay distant from each other especially until the shooting starts."
"So you're saying the filming for the music video is next?"
"You got it. So drive over there, at her place and apologize. Go on!" he ordered, pushing me towards the door.
"Alright, alright. I'd go! Just don't drag me okay?" I fixed myself. "You're ruining my jacket."
Even though I didn't want to offer my sorry to Tricia, she's still a girl that needs some respect. I found a reason to continue this so I wouldn't be having a hard time. I drove off to her place, without hesitation I rung her doorbell.
"Oh look who we have here." her voice echoed from the inside. I can see her magnified eye through her peephole.
"I'm here to apologize Tricia. Don't be a brat." I rolled my eyes a little. A very stubborn girl she is.
"What? I can't hear you?"
Tch. "If you don't want to hear, or even open your door then you're on your own."
So she quickly opened her door. "Spill!"
I smirked. "Great. So, look. I'm sorry, okay? I didn't mean to say those words. Things aren't well right now, so please understand."
"Why is it so unwell, huh?"
"Quit being inquisitive. I don't have to tell. Anyway, when's the filming?"
"Oh you actually agree to that?" she asked in a very glad tone.
"Well do I have a choice?"
"Yay!" she did a happy dance. Ugh. "I'll tell our producer. He'd be glad."
"Of course he would." I murmured through gritted teeth.
"So, I'll just call you. Bye!" and she shut her door. Girls!!!
I was in the car when my instincts reminded me that it's twenty-eight today. Louie texted me to go directly to his nightclub, have a little fun. So it's cool, so I went in there.
"Hey buddy!" some guy greeted me, and I also greeted back. People here are nice so that don't talk to strangers thing doesn't work in here.
"There's my pet!" Louie called, and tapped my back. "How did the interview go?"
"One word," I took a shot on an iced tea before continuing. "Hell."
He laughed. "Go on. Suite yourself for lunch."
I filled myself with a bunch of junks in here and just partied. There isn't that much of a party ambiance, I mean, come on! It's just afternoon. But hey, people are wild in here! I joined them in the crowed. And there were like flash mobs. Just epic. I filled myself with fun so much that I already got exhausted. I laid my back in an empty couch on the quiet area. Louie seemed to be partying, too.
"Hey handsome." some girl with short skirts and too revealing top sat beside me.
"Oh, hey."
"Why are you alone?" she asked in her saccharine voice, and slowly pushing herself near my space. I think I know where this is going.
"Uh, no. I'm with my girlfriend. She just went to the bathroom."
"Want to have fun while she's gone?" she eyed me flirt-fully.
I maintained distance. "No." I shook my head. "Of course not!"
"Oh, so Tricia's got some loyal boy around here. Well see yah!"
Tricia? You've got to be kidding me! Interview already came out?! Geez. News spread like fire in here!
It's already quarter to nine, and I haven't got some sleep. Staying here for hours is sick. I think I need to go home.
"Hey bud! I need to go home."
"What? It's just nine. Don't be such a killjoy man!"
"Seriously Louie, I gotta go. Need to call someone."
"Oh, you mean The One?"
I got a little bit shocked. "Who?"
"Nothing." he patted my back. "Do what you gotta do. Drive safely!" he yelled, for I already stepped away.
"Thanks! But I wouldn't." I answered.
God! I miss her. I thought. I better think of that later or I'll get tickets. I'm a lousy driver when preoccupied, especially when it's about her. It's like a day after, but I already miss her!
Sigh.
Got in my pad, and jumped off to bed or a minute. I checked my phone, staring at it and deciding whether to call or not to call her. But at the though of Jap being with her makes me want to fly back immediately! Since I can't do that I'm really calling her right now.
She answered! But I want to hear her voice first. It took her about three minutes before responding, but it's fine.
"Hey?"
"Kathy." I whispered.
"H-ha? K-kenneth?"
"Yeah. Good thing you recognize." Yeah, I'm glad.
She just asked me why did I call, why did it took me long to say word, this and that. I just answered.
"I miss you."
And the conversation continued. I asked her what's she doing and she reminded me of their outing. Ugh! Jap! I'd kill him if it's not illegal. Law did save him!
"It's twenty-eight today. Yung swimming."
"Ohh. You didn't catch a cold last time?" I said. I thought the rain from the other day would make her sick so that she won't be able to go.
"Che. I'm so bored."
"Want to runaway?" I offered. But of course it's a joke.
"Kung makapagsalita ah, parang ang lapit mo lang eh. So for about a day ang inantay mo para makarating dyan diba? Heaven!" she teased.
"Yeah it's sick! More than eighteen hours. Haven't got any peaceful sleep."
"It's nine pm there right? You should sleep now. Pahinga ka na."
"But I miss you already."
"Eehh. Sleep. Okay? For me?"
I sighed. "Fine. But I'll call you tomorrow."
"We'll see. Kaya matulog ka na."
"Okay. Good night Kathy."
"Good morning Kenneth."
I hung up. My day is totally complete! Oh, wait. No. I still haven't done my shower.
While I'm on the shower, one thing crossed my mind. I kept on doing such things to Kathy, but I realized I haven't even confess to her! I guess my Jake Flynn's plan on making her confess to me first didn't really paid off.
When I get out of the shower, I immediately picked my phone up and called her once again. Good thing she answered fast.
"What?"
"Can't sleep." I lied.
"You're impossible."
"I know."
"Kenneth naman. Matulog ka na. Flight's hell, right? Sige na."
"Psshh. Okay. But, Kathy. I... Uhm, I..." should I continue or what?
"I, what?" she followed up. I took a heavy breath before saying...
"I love you!"
And I immediately hung up. I know Kathy wouldn't answer the same thing, so it's much better if I end it before anything else.
It felt good.
REALLY GOOD.
/KATHERINE'S PERSPECTIVE
Nakauwi naman na kami from LB, pagod na pagod na nga ako. Siguro dahil lang sa byahe. And it's a good thing na hinatid kami nung shuttle every house, nauna naman akong bumaba kaysa kina Linds at Yna. Nagpaalam lang naman sila, mga ganun, tapos bumaba na rin ako.
May naalala pa nga pala ako nung paghakbang ko sa front door namin. Yung tinanong ni Jap.
➶ Chapter 58: Sacrifice
New Year na mamayang twelve midnight. Di naman ako excited, ewan ko kung bakit. Pero feel ko pa rin naman kasi gawa ng mga maiingay na paputok. Buti na lang hindi ako lumalabas ng bahay, kundi baka may sugat na ako sa paa o kung saan. Buti naman.
Nandito kami ngayon sa supermarket, bumibili ng kung ano ano for later. Sinabihan kami na kumuha ng fruits na bilog. Eto namang si kuya eh kung ano ano ang kinukuha. Kumuha ba naman ng mangga, sabi eh bilog daw yun, natabunan lang daw at napisot kaya naging ganun yung shape. Agkap!
"Umayos ka nga kuya! Para kang elementary ah!" saway ko.
"Sus! Nagsalita ang matanda na." sagot naman niya.
"Sumbong kita kay ate Telle eh!"
"Hehehehe." ang defensive ng tawa niya. "Joke lang!"
Tapos ayun umayos naman na siya. Buti nga at may pang-black mail kami, kundi talagang maa-aggravate kami sa bakulaw na 'to! Nautusan naman ako na tumingin ng queso de bola kaya napalayo ako sa kanila. Buti naman!
Paano ba pumili? Pag ba iba ng brand, iba rin lasa? Tss. Malamang Kath! Malamang. Ang ginawa ko na lang eh kinuha ko yung pinakangmahal, eh kasi diba pag mahal, masarap? Ay ewan. Bahala na.
"Wag yan ang kunin mo."
Natingin naman ako sa nagsalita. Bakit siya nandito? Ay baka bumibili rin. At ayun nga tumitingin-tingin siya.
"Ha? Bakit? Okay na 'to."
"Madali mawala yung pagkacheese niyan kapag hindi na-refrigerate ng matagal. Baka masayang lang."
"Oh. Pano mo naman nalaman?"
"Sabi sakin ni Andrea." tapos nilagay niya sa kamay ko yung dapat daw na bilhin ko.
"Ah, edi magkasama kayo ngayon?"
"Yeah."
"Kayo lang? Yiiee." ginalit ko pa. Natawa nalang siya.
"Baliw ka. Nagpasama lang siya, may nakalimutan daw bilhin mommy nya. Eh ikaw sino kasama mo?"
"Sila. Oh sige pala, babalikan ko na sila."
"Ingat ka, Kath."
Lumingon naman ako. "Oo naman. Ikaw din."
Magkasama sila? Bakit kaya hindi nalang si Andrea? Eh bagay na bagay naman sila. Ang gulo nila, eh halata naman eh.
Bumalik na nga ako sa kanila. Binili nalang namin yung natitira pang kailangan, tapos umuwi na rin kaagad. Pagkauwi nga namin kuha agad kami ng pagkain, napagalitan naman kami. Sabi raw eh malapit nang magdinner tapos kakain pa kami ng kung ano. Tsaka raw may midnight feast pa. Kaya nanahimik nalang kami.
After naman ng dinner eh di na kami natulog, sabi ni mommy na tumulong nalang daw kami sa kitchen works at dadating yung iba naming kamag-anak.
So at around ten-thirty eh nagdatingan na nga sila. Mga tito at tita ko nandito kasama mga chikitings nila. May mga pinsan din naman akong kasing age ko kaya medyo okay naman. Mga matatanda ay nasa kitchen na, mga nagpprepare. Kami namang mga bata, at sobrang bata ay nandito sa sala. Ang kukulit sobra! Sumasakit ulo ko eh!
"Ang ingaaaay!" sigaw ko habang nakatakip kamay ko sa tenga. Natawa lang sakin sina Miki at Harold.
"How do you keep up with them?" I asked, with matching make-face.
"Easy." sagot naman ni Harold. "I lock myself up in the room usually."
"Well, best way to escape?" si Miki naman. "Go to my friends' house."
Natawa nalang ako. I like kids actually, pero pag maingay na, I'm being wild too. Di lang naman sila mga pinsan ko, too lazy to name them. Miki's a very cute girl. Kapatid siya ni kuya Harold, with some of little kids here. Err.
Nung magm-midnight na, tinawag na kami sa labas. Yeah, backyard kasi mas malaki space dun. Lumabas na sila, ako naman eh sumasagot lang ng nagppm. Pareparehas lang naman eh, happy new year daw, ano raw resolution ko, mga ganun.
"Kath!" tawag na naman ni kuya. "Lika na rito!"
"Wait! Pupunta na." tumayo na nga ako. Iniwan ko muna 'tong phone ko sa table rito sa sala para hindi ako ma-tempt icheck habang nasa harap ng pagkain.
Nandito na nga sila, ang ingay ingay ng mga bata. Pero ayos lang. Tumahimik naman na sila nung nagpray na. Bumalik din naman sa rati after. Tch. Wala naman akong ginawa kundi kumain na lang. Sila naman ay panay kwentuhan at tawanan lang.
"Hey guys! Get ready for the countdown!" sabi ni ate Jill.
"Kaaath!" si kuya Kenneth na naman. Mababatukan ko na 'to eh! Lagi nalang pasigaw ang tawag sakin. Teka, nasan ba yun?
"Si Kuya Kev?" tanong ko kay Miki.
"Nasa loob yata, pumasok kanina ah."
"Ahh. Sige." So pumasok na nga ako. Nakita ko naming nasa sala, may kausap sa phone... Ko? Hala!
"Kath, nandito ka na pala eh. Oh," binigay na nya sakin. "Si bro. Una na ko pabalik dun. At oy! Kausapin mo yan nang maayos." sabi niya sakin. Inisnaban ko nalang.
"H-ello?"
"How's the food Kathy?"
I chuckled. "Sa lahat ng kumausap sakin ngayon, ikaw ang pinakang-weird."
"What? What's the matter?" tumawa naman din sya.
"Nothing. And oh, the food's great. Sayang wala ka." pag-iinggit ko sa kanya.
"So if I'm there you would invite me?"
Natigilan naman ako run. "A-ahh, I-I don't know."
"Silly. You know what Kathy, I have a wish, but it sucks that it didn't come true."
"Huh? What?" lumabas naman ako sa front door namin. Naririnig ko na kasi ang countdown nila from backyard. Pero sa pinakang labas ako pumunta, di nga lang lumabas ng gate.
"To spend my New Year with you."
Pagkasabi niya nun, narinig ko rin naman yung pagkakasigaw nila ng, "Three, two, one!"
And there's the fireworks display on cue.
"Yeah. Me too." I whispered the words while looking up in the sky.
"Kathy."
"Ano?"
"I have to tell you something when I get back."
"Oh, okay." di naman ako nagexpect kung ano man yun, walang idea. Di naman na rin ako nagtanong. Tapos ayun sabi niya nakatulog na nga raw siya nang maayos, kakagising lang nga raw niya eh. Nine am pa nga lang pala kasi sa kanila, yesterday. Kaya mamaya pa sa kanila ang new year. Err, you know, time zones.
"Ugh. New year's half a day away. I can't even wait."
"Impatient. Eh ano na bang ginawa mo lang?"
"U-uhh. You know, stuffs in here. Play xbox with cousins and all that. And hey, how did that outing turn out?"
"Hindi mo pa rin ba yun pinapalagpas? Tss."
"I wouldn't. So?"
"Yeah. I drowned."
"What?!" napasigaw siya. "I, I mean why?! Who did that?!"
"Ano ka ba, calm down nga. Buhay pa ako oh. Kausap ka nga eh."
"Sorry. I'm just... worried."
"Oh. And actually walang may kasalanan. May tumawag kasi sakin nun eh nasa may gutter ko ng pool, ayun nagulat so I slipped into the deepest part. And I can't even swim."
"That's a crap! Who startled you?!"
"Okay lang Kenneth. Tapos na naman eh. Don't mind it."
"Oh, okay." he sighed. "I should have been there. If I were, I wouldn't let you drown."
"Sus! Magbreakfast ka na nga lang."
"I'm already full just by hearing your voice."
"Che!" nakangiti naman ako. Eh ano? Di naman nya ako kita eh.
"Are you smiling?"
Bigla naman akong napa-straight face, guilty'ng-guilty ang approach eh.
"No."
"Really huh?" natawa siya.
"Yeah. Just eat your breakfast. Nagugutom ka lang."
"I forfeit again. Psh. Alright, I'll eat. But you know I'll call again."
"Just wait until school starts okay? We'll have plenty for that."
"I can't last a day without hearing your voice. Would you like me to die from that?"
"You're overreacting monkey!" I joked. "Bahala ka na dyan. Eat breakfast and I'll go continue my midnight treat. Sounds fair?"
"Yeah fair enough."
"So, bye."
"Wait!" pahabol niya.
"What now?"
"Kathy,"
"Ano? Nagugutom na ulit ako. And you're probably, too."
"Uhm. I just want you to know for the second time around that..." he paused for about three seconds, "I love you!"
And for the second time around, he hung up on me! And I'm stunned, again.
***
"All Openheim students must now leave for the school grounds. Departure of the shuttle will be at nine. That is all." sabi nung nasa intercom.
It's already January three, at mabuti namang hindi kami minadaling makabalik sa Openheim. Nandito pa kami sa Sermounth, dito raw kasi pupunta yung bus for Openheim. Ayun okay naman kasi nakabisita rin.
"Mamimiss ka na ulit namin Kath." sabi ni Yna
"Yeah. Why do you have to go?" Lindsay
"Mandatory?" I shrugged. "Plus, opportunity."
"Ano kasi kasama si Kenneth?" sabat na naman ni Yna.
"Sapak you want?"
"Joke lang!" Yna
"Sige na Kath, it's quarter to nine na. You should go. Call us! E-mail or whatever." Lindsay
"Di pa naman ako kakatayin Linds. But I will."
Niyakap ko na lang sila at ayun pumunta na kami sa open ground. As expected, nandito na nga yung bus. Awesome. Pero...
Wala na naman si Kenneth?
Saan ba kasi nagsususuot yun? Ay. Nagvacay nga pala sa L.A. Hindi ba sya makakauwi? May nakuha kaya syang flight na maagap? Hay. Bahala siya. Basta ako sasakay na. Another three hours na naman bago makarating. Psh. Kaya naglagay na lang ako ng earphones, soundtrip. Wala naman kasi akong kalapit na para kausapin. Wala na naman yung Monkey'ng yun.
Nakarating kami sa Openheim ng Twelve noon. Pinakain naman na muna kami bago papuntahin sa sariling suites. Magkakasabay na naman kami rito sa gigantic dining area. Matapos eh ayun pinapunta na nga kami sa suites. Wala namang masyadong unusual na nangyari. Sabi rin naman na wala muna raw classes until tomorrow kaya free day pa rin ngayon. Natulog naman muna ako, walang magawa eh.
Alam kong nakatulog naman ako nang maayos, nandito lang ako sa couch. Malaki naman eh. Nagising ako, may maingay kasi. Ano ba yun?
Parang may naghahalungkat? May daga ba rito? Nako. Imposible. May pusa? Ano ba talaga!
Tumaas ako dahan dahan sa stairs ko, pakiramdam ko nasa taas din kasi yung maingay. Ano ba naman! Wala naman yata eh? Minumulto ba ako? Hala naman!
"Hey!"
Napatalon ako sa kama at yumapos nang sobra sa unan.
"Sino kaaa?" naiiyak kong tanong. Pero di naman yung fully na iyak. Sensya naman. Alam kong tanghali pa lang at dapat hindi ako matakot. Eh bakit ba! Magisa lang ako rito tapos ang laki pa. Paniguradong walang makakarinig sakin kaagad.
"Hey, hey." sabi nung boses. Tapos naramdaman ko nalang na may humahaplos sa ulo ko.
"K-Kenneth?" tanong ko. Pero di pa rin ako kumakalas sa unan. Malay ko ba kung si mokong 'to o hinde.
"Yeah. What's the problem?"
Imbes na sumagot, tumayo ako at niyakap siya. Mahigpit, as in! Tapos nagsalita naman siya.
"Did I scared you?" tanong nya. I just nodded. Nakayakap pa rin ako. "Or you're just making an excuse to hug me?" biro nya.
"Che!" kumawala naman ako kaagad tsaka ko pinalo braso nya. "Di ah! In your dreams."
Tumawa nalang siya. "But seriously, did you miss me?"
"No." Oo I missed you!
"Even a bit?"
"No."
"Well okay. You won't get your sweets."
"Weh? May chocolates?" ngiting ngiti kong tanong.
"I wouldn't forget that."
"Uyy. Ikaw naman. Syempre na-miss kita!" tapos tumawa ako ng pilit.
"So you did?" he smiled cockily. Tapos nilapit niya nang sobra mukha niya sakin. Eh nasa kama kami. Hala!
"Y-yeah."
"Prove it." ayan na. Hala! Ang lapit na talaga!
"A-ahh." tinulak ko na sya. "Chocolate ko?" tapos nilahad ko palad ko.
"My kiss?" tapos he pouted tapos nakapikit pa.
"Baliw ka!" binato ko yung mukha nya ng unan.
Bigla naman niya akong hinuli tapos kiniliti.
"Kenneth kase! Anu ba!" sabi ko in between laughs.
"I'm not going to let go." tuloy pa rin siya. Ako naman eh tawa lang nang tawa. Nung nakakuha ako ng lakas siya naman itong ginantihan ko, pero nakatakas naman siya, bumaba at tumakbo. May dala pa rin akong unan pambato, siya naman eh yung nasa couch sa baba ang ginamit.
Nabato ko naman siya sa mukha. Siya naman sa katawan ako tinatarget, gentleman ahh.
"You'll never gonna get—woah!" nadapa siya. Ako naman eh humagalpak sa tawa.
"You were saying?" tinaasan ko siya ng kilay habang papalapit. Dinaganan ko naman siya.
"You're so heavy!" reklamo niya.
"Di kaya."
"Yes, you are."
"No I'm not!"
"You are."
"Am not!"
"Heavy." pangasar niya tapos nakiliti pa niya ako kaya nakaupo na siya. Para namang niyakap niya ako habang nakaupo kami. Nasa likod ko siya.
"Kathy." tawag niya. Edi napatingin naman ako. Shet! Wrong move! Lagi na lang.
"K-Kenneth?"
"Could I?" nagpaalam ba siya? Para saan? Hindi naman ako nakasagot kasi ang lapit na talaga ng mukha nya. Feeling ko namumula na ako talaga.
Eto na talaga. No turning back. Wala akong magawa eh, di naman ako makagalaw.
This is it. Eto na. I closed my eyes and counted down. Three, two...
*Ding dong*
Napamulat naman ako bigla. Siya rin naman. Natawa nga ako kasi parang naiinis pa yung itsura niya.
"Come in!" sigaw na lang niya. Tumatawa lang talaga ako, eh nahawa naman siya.
"Kath yun—what the hell?!"
Si Jap.
Nataranta naman ako kasi nasa pintuan nga si Jap at si Andrea. Eh kami ni Kenneth? Nandito sa lapag habang nasa likod ko naman siya at nakayakap. Nung papatayo na sana ako eh hinigpitan ni Kenneth yung yakap kaya no choice ako. Yumuko na lang ako.
"Aww! Ang cute!" sabi ni Andrea. Di ko sila kita kasi nga nakayuko ako.
"Oh, thanks. So what're you guys doing here?" tanong ni mokong.
"A-akala ko walang kasama si Kath kaya pupuntahan ko sana." sagot ni Jap. "Pero may kasama na pala. Tara na Andrea!" may iba na naman sa tono nya. Inangat ko na yung ulo ko.
"Halika na Andrea!" tapos hinigit naman siya ni Jap.
"Uh, Jap? Wait." Andrea
"What?!" napasigaw si Jap. "Kailangan nga nila ng privacy." tumingin lang siya samin sandali, at lumabas na rin. Yung pintuan eh parang masisira sa pagkakasara ni Jap eh.
"You know he's got to pay for that." tinukoy nya yung pinto. Napangiti naman ako. Baliw kasi 'tong mokong na ito.
"Adik ka."
"Fine. Whatever." tumayo siya at binuhat ako. Tapos tsaka ako binagsak sa couch. Di naman masakit.
"Hey!" pero kunwari masakit.
"Oh. Sorry." umakyat siya sa stairs niya, pagkababa niya may dala siyang chocolates.
Ayun kumain lang kami habang nanunuod ng tv. Ang saya ko lang ngayon. Ewan ko kung bakit ganito. Masaya kasi may pasok na? O masaya kasi nandito na sya? Ay nako. Kahit ano na!
"I want to show you something." sabi naman niya.
"Ano?"
May kinuha siya sa likod niya. "My turtle."
"Cute! Let me see!" nung nahawakan ko, parang familiar 'tong stuff toy na ito. Di ko lang alam kung saan ako nakakita nito. May bigla naman akong naalala. "Eto ba yung kinukwento mo sakin dati? Yung may kaparehas ka nito na hinanap mo pa noon? Hanggang sa nagwish ka na sa stars?"
"Uh, yeah?"
"Ba't di ka sure. Baliw." tapos inexamine ko na lang yung turtle.
"You know he has a name."
"Woah. Bihira lang sa lalaki ang nagnname sa mga ganto ah?"
"Hey. I was young."
"Eh ano ba?"
"Little Cupid."
"Bakit naman ganun?" tiningnan ko sya with a puzzled look.
"I named him after my uncle. I was riding his car that time when I saw the girl at the swing. So I kind of thanked him."
"Oh. Special talaga sayo 'to ah?" hinarap ko naman sa kanya yung turtle. "At tsaka yung girl." tumawa nalang ako kahit ayoko. Bakit ganun? Bakit parang may iba akong nararamdaman. Tahimik lang kasi siya.
"Tell me," humarap ako sa kanya. "Hinahanap mo pa rin ba siya?"
"What? No!" ang defensive naman masyado ng tono nya.
"Yung totoo."
"For real?"
"Yes. Yung totoo."
"Kathy." huminga siya ng malalim. "Yes. I'm still finding her. But—"
"Ha-ha!" tumawa na naman ako ng pilit. "Sana mahanap mo na siya, bro!" tinapik ko sya sa balikat nya at lumabas ng suite. Narinig ko namang tinawag nya ako pero di ko na lang inintindi.
Bakit ang sakit?
He told me he loves me, twice! Tapos malalaman ko na lang na may hinahanap pa pala syang iba? NICE!
I thought so. Talo pala ako.
/JAP'S PERSPECTIVE
Nakakabadtrip! Akala ko ba wala na yung epal na yun?! Epal talaga! Sa lahat ng epal siya ang pinakangepal!
Parang di naman yata patas yung ginagawa nya. Magkasama sila sa suite, edi may mas chance siya! Kakainis! Eh ako? Di makalapit kasi lagi syang naharang. Tapos ako?! Nasa kabilang suite pa! Lahat na! Tch.
Hindi na talaga ako makali.
"Jap, ano bang problema mo?" tanong ni Andrea.
"Eh kasi. Hindi mo ba nakita yung kanina? Ha? Ha?"
"Ah yung kina Kenneth?"
"Malamang!"
"Aww. Ang cute kaya nun." tapos parang kinikilig-kilig pa sya.
"Alam mo ikaw hindi kita maintindihan. Para kang maton kung pagalitan ako minsan. Tapos kapag kinilig na, wala na. Ano ba talaga?"
"Alam mo ikaw..." nakangiti siyang lumapit sakin. Hala! "Baliw ka rin noh?!" sabay pingot nya sakin.
"Aray naman! Parang binibiro ka lang eh."
"Psh. Ang arte mo! Kung ako sayo maghanap ka nalang ng iba dyan."
"Maghanap ng iba? Sus! Di ko linya yun!"
"Aba. Bahala ka. Ikaw din mahihirapan. Pero alam mo, marami pa naman din dyan sa paligid eh. Bakit di mo subukang tumingin. Para hindi ka na nahihirapan!" sabay suntok nya sa tyan ko.
"Child abuse ka!" sigaw ko.
"Sino kaya?!"
"Oy magkasing-age lang naman tayo! Kahit umulit ako ng third year, matalino't gwapo naman."
Nabatukan pa tuloy ako. Aray ha!
"Kapal mo tol!"
"Bahala ka na nga dyan." tsaka ako lumabas. Kailangan ko na talagang makausap si Kenneth.
Nagdoorbell ulit ako sa suite nila. At ayun this time siya na nagbukas ng pinto.
"Kathy's not here." sabi nya. Malungkot yata 'tong epal na ito?
"Di naman siya eh. Ikaw ang pinunta ko."
"Why is that?"
"We need to talk Kenneth Verge."
"Oh. Go on, talk."
"Labas tayo. Hindi naman pweding dito nalang ako sa harap ng pintuan nyo."
"Alright."
Lumabas na nga kami ng building. Di ko naman alam kung saang lupalop kami napadpad, basta lakad lang kami nang lakad. Tumigil naman kami sa may bench. Wala masyadong tao rito kaya maayos na rito.
"What is it?" tanong nya.
"Wag kang magmaang-maangan pa."
"Ma—what?!" naguluhan siya.
"Wag mong ideny. You're not fair!"
"What's not fair about that huh?!!" sumisigaw na rin siya.
"And daya mo kasi! Kayo, lagi na lang kayong magkasama. Eh paano naman ako makakagawa ng move ha?! Sabihin mo!"
"What?! It's not even my fault! Why can't you just give up?!"
Parang nainsulto naman ako dun ah! Napatayo ako at nasuntok yung puno sa likod ko. Mukhang artificial pero dahil hindi nasira, baka totoo.
"Pare, hindi naman ganun kadaling isuko na lang si Katherine. Mahal na mahal ko siya oh." huminahon na ako, ewan ko kung bakit. Di ko rin linya ang umiyak. That's bull!
"And you think I would give her up that easy? No bro! She's one in a million. And you have no idea about that."
"Isang hiling lang pare. Isa lang."
"I don't know. You kn—"
"Please?" I can't believe nagmakaawa ako!
"I'll try. What is it?"
Huminga akong malalim. Sana naman pagbigyan na nya ako. Di ko naman masasabing ako talaga ang pipiliin ni Kath, but it's worth a try. Diba? Ang sakit lang kung papabayaan ko siya sa iba nang wala akong nagawa.
"Give her time to spend with me."
Hindi siya makasagot. Utang na loob!
Tumayo lang siya. Yumuko, parang nagiisip. Naglalakad-lakad din. And finally, tumigil na siya.
"Fine. I'll give time."
"Pero kapag nahulog siya sakin, huwag kang maninisi ha."
"That's different!"
"Wala kang magagawa kung ganon. Pumayag ka nalang!"
"Sht!" napahawak nalang siya sa mukha niya at parang di mapakali. Tumigil naman din siya.
Lumipas ang ilang araw, di na ako ganung lumalapit kay Kenneth. Tagos kasi eh. Ang sakit. Oo, alam kong hindi kami o ano. Eh kasi sa kinikilos nya parang... alam na. Yung ganun. Tapos, tapos wala lang pala? Ano ba yun!
Sa loob ng suite ay napaka-awkward. Pero sa kanya parang wala lang. Ang manhid naman nung taong yun. Nakakainis! Lalapit sakin tapos makikipagusap. Tataas ako, susunod siya. Leaving me to fully go outside the suite. Di ko naman pinaparating na may awkward-feeling ako towards him. Pero kasi maganda na yun lumayo nalang ako kaysa sa umasa pa ako.
Nandito na kami ngayon, may class. As usual tahimik. Pero si Ms. Carreon naman ang nagtuturo at magt-time na rin naman. Buti na lang. I don't feel very well. Wala naman akong sakit o kahit sinat manlang, pero kasi iba talaga.
"Students." tinawag ni prof. Vivien yung atensyon namin. "Please be reminded that you are all required to join at least one club or organization this free period. The list of the clubs will flash on the big screen at pupil's hall. After that, email the clubs' president the requirements and datas, and wait for the confirmation. That is all. Class dismiss."
Yes.
Hindi naman agad ako tumayo, sila eh ang ingay na agad at nagdadaldalan. Sasandali pa lang kami rito, pero buti pa sila magkakaclose na. Ewan, kung may kumausap na lang sakin edi tsaka umusap.
"Are you hungry?"
Mali. Kung may kumausap pala na feel kong kausapin, tsaka magsalita.
Hindi na lang ako umimik. Kunwari eh busy sa pagaayos ng papers, pero ginugulo ko lang naman tapos inaayos ulit para maging alibi.
"Uhm, Kathy?"
Tch! "Ano?!" napasigaw tuloy ako. "I, I'm sorry. I just..."
"S'okay. Guess you're busy. I'll talk to you later." sabi nya na medyo malungkot ang expression, tsaka umalis na rin.
Haaaay! Ano bang nangyayari sakin?! Makausap na nga siya nang matino mamaya. Bahala na!
"Kaaaath!"
Bakit ba lahat ganyan na lang ang tono pag tinatawag ako? Tsk.
"Oh, Andrea bakit?"
"Sabay ka saming mag-lunch?"
"Ah, eh. Hindi ako kakain. Di naman ako nagugu--" bigla na lang nya akong hinigit patayo.
"Ang mga estudyante rito ay dapat kumakain kahit hindi gutom. Alam mo naman sigurong patayan ang pagaaral dito diba? Kaya let's go!"
Ano pa nga bang magagawa ko? Tsaka ang higpit pa ng kapit nya sakin. Wala lang akong ganang kumain pero nagugutom talaga ako. Nang makarating kami sa cafeteria, may mga bumati kay Andrea. Edi siya na itong. Forever alone na yata talaga ako.
"Kath alam mo yung mga babaeng yun," sabi niya nang makalayo kami sa kanila. "May sinasabi sayo."
"H-ha? W-wala naman akong ginagawa sa kanila ah?"
May magiging kaaway ba ako rito? Nako naman! Ang tahimik na nga ng buhay ko eh!
Tumawa siya. "Alam mo, defensive ka. Wala kang ginawa."
Nakahinga naman ako nang maayos nun. Nung tumigil kami sa isa table, expected na nandun si Jap. Si Andrea? Yeah, kadugtong na nun ang pangalang Jap. Kasi naman itong dalawa eh! Ayaw pang mag-aminan.
"Hi Kath." bati niya.
"Eh ako walang greeting dyan?!" sabat ni Andrea. Natawa na lang ako.
"Sinunod ko na nga yung utos mong maghanap ng seat eh!" Jap
"So ganun? Umaangal ka na?!" Andrea
"Hehehe. Joke lang." defensive na tawa. "Sige na po, ano pong gusto nyo, Royal Highness?" pangasar na tanong ni Jap kay Andrea.
"Kahit ano! Basta yung gusto ko."
"Sus. Diet aba!" humarap naman siya sakin. "Eh sayo Kath?"
"Hindi, wag na. Ako na lang kukuha."
"Sus Kath. Hayaan mong mahirapan yang si Tol. Serves him right!" Andrea
"O-oy! Ang sakit dito ha!" sabay turo nya sa dibdib nya na tapat ng puso.
"Arte mo! Dalian mo na nga, gutom na ako!"
"Teka lang ha! Si Kath pa."
"Ah, eh. Parehas na lang kay Andrea."
Ayun nga, umalis si Jap para bumili ng lunch. Ako naman eh nakikinig lang sa kung ano anong sinasabi ni Andrea. Marami na raw siyang kilalang student dito, ipapakilala niya naman daw ako pag may time. Ako naman eh oo lang nang oo kahit yung iba ay hindi na answerable by yes or no. Ang baliw ko talaga. Eh nakakadistract eh!
Ang alin?
Eh nakita ko lang naman si Kenneth na nakikipagtawanan sa isang babae. Ewan ko! Naiinsecure ako. Nakakainis! Ang ganda kasi. Bakit ganun? Naka-- TCH!
"Huy Kath! Sinong tinitignan mo ha?"
"W-wala. Hehehe. Inaantay ko lang naman yung pagkain, alam mo na, pampalipas-oras."
"Pampalipas-oras?" tumawa naman siya. "Ang weird mo nitong huling mga araw. May problema ka ba?" sumeryoso naman siya.
"A-ako? W-ala n-naman." ang hirap magpanggap ngayon! Bakit ganito?!
"If you say so. Oh ayan na pala si Jap eh. Let's eat!"
Ang bilis naman yata niya? Oh talagang nakatitig pala ako nang matagal kanina sa ibang direksyon? Hindi na yun importante. Makakain na nga lang.
"Kath sabay tayong tumingin ng clubs and orgs after lunch ha?" Andrea
"Sure."
"Eh ako hindi nyo yayayain?" Jap
"Wag ka na! Lalaki ka naman eh!" Andrea
"Anong connect?!" Jap
"Syempre iba yung sasalihan mo kasi iba interest mo!"
"Eh ano naman? Parang sasabay lang sa Pupil's Hall eh!"
"Eh bahala ka. Nakakainis 'to!"
Sa totoo lang, nao-OP na ako. Wala kasi talaga akong ganang magsalita. Iba kasi eh. Feeling ko sobrang hina ko ngayon. Kasi naman! Ayoko ng ganito. Ang hirap lang.
"U-una na pala ako ha. Sa suite ko na lang 'to itutuloy." kinuha ko yung pagkain ko. "Sige. Una na muna ako."
Hindi ko na kaya eh. Paano ba naman kasi, si Kenneth sobra ang tawa. Para bang pinaparinig pa sa table namin. Feeling nya! Nakakainis! Ano ba yun, pinapakita nya sakin na masaya siya kahit hindi nya ako kasama-- wait! Oo ako na ang feeling. Marami nga palang gustong mapalapit sa kanya kaya ganyan na lang.
Nagdire-diretso na nga ako sa suite. Kahit sinong bumati o tumawag ay di ko na nalingon o nasagot. Nakatungo na ako, ang hirap eh.
Magisa akong kumain ng lunch. Namiss ko tuloy bigla sina Lindsay at Yna. Tawagan ko kaya? Tch. Wag na, baka may klase o ano. Baka mamaya na lang gabi. Mamaya maiyak pa ako eh may class pa after lunch. Sus! Maiyak? Joke! Di ako umiiyak!
Maya maya ay may nagdoorbell. Syempre wala akong magagawa kundi pagbuksan diba.
"Kath," si Jap. "Anong nangyari sayo?"
"Wala lang." tumawa ako nang pilit. "Bakit mo iniwanan si Andrea dun!" pinalo ko siya nang mahina. Pumasok naman na kami at umupo sa couch.
"May kasama na siya. So tell me, bakit ka nga nagkakaganyan?" ang seryoso niya.
"Namimiss ko lang sina Linds at Yna." which is half-true.
"Yun naman pala eh. Akala ko eh, wala pala." ngumiti naman na siya. "Labas tayo mamayang gabi."
"H-ha? Jap kasi ano—"
"Don't worry. I won't consider that as a date." tumawa siya. "Let's have some fun lang. I heard they have arcades and stuffs at the mall here."
Nginitian ko siya. "Sige na nga. Pero kapag sinabi mong date yun uupakan kita." at last gumaan na rin yung mood ko.
"Para ka nang si Andrea. Mga sadista!" pagbibiro niya. Natawa na talaga ako. Ang light na ng pakiramdam ko.
"Ah talaga lang ha!" ginulo ko buhok niya.
"Oy anu ba. Mahal ang ginamit kong wax dyan!"
"Ang arte mo. Eto sayo!" mas lalo ko pang ginulo. Pingtatawanan ko lang siya habang inaayos niya ulit buhok niya tapos ginugulo ko naman ulit.
"Kath naman eeehh."
"Okay lang yan!" sabay belat sa kanya.
"Sige ka, date na talaga yung mamayang gabi!"
Sasagot na sana ako kaya lang may biglang pumasok ng suite. Eh sino pa ba?
Ngiting-ngiti akong tumingin sa kanya, pero as soon as narealize ko na siya na pala yun eh biglang nawala ang ngiti ko. Bakit parang bigla akong kinabahan?
"Oh. I'm sorry if I ruined the moment. I just have to get something quickly." tapos tumaas siya sa hagdan niya.
Nagkatinginan naman kami ni Jap. At bigla na lang kaming natawa. Hala! Bakit kaya. Okay lang, at least nakakatawa na ako.
Nagkwentuhan at tawanan lang naman kami ni Jap. Ayos nga eh, parang iba na. Ang saya nyang kausap. I can't believe na yung crush ko nung grade six eh kausap ko na talaga ngayon. But that was the past. Friends na lang ngayon talaga.
"Tapos yung aso." panimula niya. Natawa naman ako kaagad. Ewan. May iba kasi sa pagkkwento niya.
"Kath ang saya mo!" natatawa rin naman siya.
"Hayaan mo na lang. Oh ano na yung aso?"
May narinig naman akong umubo sa taas. Nandito pa nga pala siya. Sabi niya quickly, bakit ang tagal naman yata? Bahala siya. Nakarinig na naman ako ng ubo galing sa taas. Pupuntahan ko na sana siya kaso lang naituloy na ni Jap yung kwento niya. Natawa na naman ako.
Natawa na naman ako. Ang babaw ko na ha. At least masaya!
"Baliw ka!"
"Totoo naman kasi."
"Pero mas gusto ko pa rin ang mga aso." sabi ko.
"Ako unggoy gusto ko." sarcastic pa niyang sabi. Obvious naman na kasi na ayaw niya na sa aso, at lalong ayaw sa pusa. Hairy daw kasi sila.
Wait, monkey?
Tss. I don't care.
"Malapit nang matapos ang lunch period. Di pa rin tayo nakakapunta ng hall para tingnan yung mga clubs at orgs." paalala ko.
"Hala! Oo nga pala. Tara na?"
"Tara."
Nung papaalis na kami, bumaba na rin si Kenneth. Nauna pa nga saming lumabas ng pinto eh. Problema nun? Psh. Pero nakasabay din naman namin sa elevator at paglalakad, yun nga lang nauuna siya.
Spell awkward? That!
Nakasalubong naman din namin si Andrea. Hinahanap din pala kami para sabihing wala nang klase this afternoon, asikasuhin na lang daw yung clubs at orgs. May mga clubs daw na next year pa kami binigyan ng validation member ID kasi matatapos na naman daw ang school year na 'to. Meron din naman daw na magbibigay na, at yung membership ay valid until next school year. Sabi pa nga ni Andrea choose wisely daw. Sus! Parang yun lang eh.
"Oh Kenneth. Kasabay mo pala sila." sabi ni Andrea. No. Di namin siya kasabay. Nakasabay lang talaga.
"Nakapili ka na ba ng clubs at orgs?" tanong niya kay Kenneth.
"Not yet, actually."
"Oh. Sabay ka na samin. Papunta na rin kami sa hall para tumingin. Leggo!"
Kahit kelan talaga ang hyper ni Andrea. At ayun nagskip papuntang hall. Kami namang tatlo eh ang tahimik lang. Medyo awkward kasi. Psh. Andrea kasi! Nangiwan pa.
"Saan mo planong sumali?" tanong ko kay Jap.
"Di ko pa alam. Pero siguro focus muna ako sa sports. Di ako ganung karesponsable para sa mga clubs na yan."
Natawa ako. At least honest siya. Pero talaga naman eh, bihira lang sa lalaki ang maging responsible sa mga ganyang bagay.
Thank God at kokonti na lang ang mga estudyanteng tumitingin. Pero sabagay, baka nataranta na sila kanina gawa nang matatapos na ang lunch period. Sensya sila't cancelled ang class. Sayang effort. Joke.
At eto naman ang nakaflash na clubs and orgs sa big screen.
CLUBS AND ORGANIZATION OF THE OPENHEIM UNIVERSITY
***
Art Club
Ballet Club
Book Club
Broadcast Club
Cartooning Club
Chess Club
Computer Wizards Club
Crafts and Fashion Club
Debate Club
Drama Club
Environment Club
Filipiniana Club
Film Club
Korean Culture Club
Photography Club
Spanish Plus
Writer's Club
To those interested in joining the clubs listed above, please email the president of the club and wait for the confirmation.
***
OTHERS
Cheerleading Squad
Dance Troupe
Openheim String Orchestra
Openheim's Supreme Organization
School Newspaper: Openheim Scoops
School's Band
Visit the corresponding office of the association above. Be reminded that vetting or try-outs might also take place.
***
SPORTS
Baseball
Basketball
Football
Golf Club
Gymnastics
Soccer
Softball
Swimming
Tennis
Track & Field
Volleyball
For more information about sports curriculum please visit the University Athletic Association tab in the school website.
***
Nganga naman ako sa nakita ko. Mas advance at unique ang clubs dito compare sa Sermounth. Oh well, this is Openheim we're talking, I'm supposed to expect something BIG.
"Pwedi bang isa lang ang salihan?" tanong ni Jap.
"Ano ka ba! Ang KJ mo! Ang daming magagandang pweding salihan oh!" sagot ni Andrea.
"Really?! Oh sige makasali nga sa Ballet Club at Filipiniana Club." sarcastic na sagot ni Jap.
"I would love to see you in ballet outfit. Hindi yung panlalaki ha. Yung may palda pang nalalaman ha!"
"Baliw ka!"
Habang nagaasaran sila, tinitingnan ko pa rin yung screen. Ano bang sasalihan ko? Psh. School newspaper na lang kaya? Paper staffer? Pwedi na rin. At least one ang sabi. Pero bahala na. And oh! Debate club. Member ako rati, kaso naglie-low. Ibalik ko kaya? Bahala na nga ulit.
Nakita ko naman si Kenneth na nakatingin pa rin sa screen. Ano kaya ang papasukan niya? I'll just wait and see. Ayokong magtanong.
"May napili ka na Kath?" tanong ni Andrea.
"Siguro sa School Newspaper na lang ako."
"Dun lang?"
"Siguro. Bakit?"
"Kasi alam mo, kapag hindi lang isa ang sinalihan mo, mataas ang makukuha mong points para sa extra-curricular activities. Resulting to higher grades. Kuha?"
"Yeah. Bakit, ilan ba iyo? More like, ano-ano?" tanong ko.
"Book Club, Spanish Plus at Cheerleading Squad."
"Cheerleading?"
"Loko kasi yung si Jap! Sumali raw ako para naman maging babae ako. Eh ayun kung ano ano pang sinabi kaya napasubok naman ako."
Natawa naman ako. "Ang cute."
Napatingin naman ulit ako sa screen. Sige na, I'll take Computer Wizard's Club. No harm naman diba.
"School Newspaper at Computer Wizard's Club na lang talaga akin." sabi ko kay Andrea.
"Ohh. You do realize you have to go to the Printing Office for that."
"Ha? Bakit doon?"
"Newspaper nga diba? Kalapit lang nun ang office ng mga paper staffers. And buti naman sa clubs ay mageemail lang naman. Check na lang natin ang e-mail ng presidents ng bawat club sa website."
"Let's do it now." sabi ko.
At ayun, sa Internet center na lang kami nagonline. Alangang bumalik pa kami sa suites. Pahirap pa. Si Jap naman eh sa gym na dumiretso, syempre sport nga kukunin diba. Si Kenneth ang hindi ko alam. Baka sa gym din yun nagpunta. Ewan ko lang.
Eto nga nagemail na nga kami sa bawat president. Hindi lang pala kaming exclusives ang nandito. This is a university kaya may college people rin and some ordinary students sa labas ng Exclusive Premises. Pero pag dating sa organization and clubs, magkakasama naman. Syempre, sixty-four lang kaming exclusives, so how are we supposed to fill up those number of clubs and orgs.
Pagkatapos naming magemail eh naghiwalay na nga kami. Si Andrea eh sa gym na rin pumunta dahil sa cheerleading nga ang sasalihan. Ako naman eh sa paper staffers' office naman.
Halos magkandaligaw-ligaw na nga ako eh, pero buti na lang may mga mabait na nagturo. Kaya nandito na nga ako. Parang bigla naman akong kinabahan. Sobra. Papaalis na nga ako, kaya lang biglang nagbukas yung pinto tapos pinapasok ako kaagad. Di manlang tinanong kung interested ba ako o hindi. Pero syempre siguro halata na rin yun. Kaya lang kinakabahan talaga ako.
"So you are all the interested in the school newspaper, huh?" sabi samin nung lalaking prof. Well like any other professors, he's very good. "Let's start. When I point at you, stand up and say your desired position. Alright?"
"Yes." sagot naman namin.
Nagsimula naman na rin. Kinakabahan nga ako eh. Position? Ano bang gusto ko? Kahit ano naman kasi talaga. Pero mas gusto ko straight news.
"You." turo nung prof. sa babaeng kalapit ko.
"Editorial sir."
"Alright. Next. You." pagturo niya sakin. Kaya naman tumayo na ako.
"Straight news po."
"That's a first. Next."
Totoo. Ako pa lang ang may gusto sa straight news. Pero siguro naman hindi rin. Baka may magsabi rin nun sa huli. Di ko naman pinakinggan yung sagot ng iba. After a minute eh natapos na rin naman. Sandali lang naman yun eh.
"So before continuing, I need to elaborate more what's there in each position an what's the role of it."
Ayun di rin naman ulit ako nakinig, alam na naman eh. Pero nagpay-attention na rin ako sa huli, baka mamaya may bago pala eh. Nung natapos na ang pagd-discuss, sabi eh ang pinakang screening na magaganap daw eh sa gym. So I'm like, what? Bakit doon?
"You need to compose a news out of the sports try-out on Friday. Take note of your position, okay? That is where result will be taken. Entiende?"
"Yes sir."
"Alright. Dismiss."
***
Tapos na ang dinner and I'm preparing for our friendly night-out with Jap. May klase bukas, alam namin yun, kaya naman di kami magtatagal. Isa pa, may curfew din naman kami.
"You're going out?" tanong niya sakin.
"Ah, oo eh."
"With?"
"Kaibigan lang." sabi ko na lang.
"Who?"
"Tch. Why do you care?" nasungitan ko tuloy. Ang kulit kasi!
"Sorry. Just... take care." sabi niya at umakyat na ulit siya.
"Kenneth." tawag ko. Nakakaguilty eh. "I... Uh. Good night."
Sabay labas ng suite. Talagang kinabahan ako. Tsk.
Naggala nga lang talaga kami sa mall. Mall ng Openheim to be exact. Di naman pati ganung kadali ang makalabas dito, same goes para makapasok. Nagsaya lang kami, nag arcade nga. Niyayaya pa nga akong mag-ice skating eh, kaso lang di talaga ako marunong. At ayoko pating subukan kasi malamig na. Joke. Ayoko lang.
"Nagugutom ka ba?" tanong niya. Nandito na kami sa labas. Naglalakad lang at tinitingnan yung view. Ang ganda nga eh, lagi naman.
"Hindi naman. Nagdinner naman ako."
"Ako hindi kumain. Di ka ba maaawa?" tapos nagpout pa siya.
"Di bagay dude!" biro ko. "Sige na. Tara, kain."
"Joke lang. Ice cream nalang. Tara." sabay higit sa tapat ng ice cream parlor.
Parang napapansin ko na lagi nalang akong hinigit ng mga tao ah?
"Dito ka nalang pala muna. Ako na lang bibili." at iniwan na niya muna ako. Marami namang loner na tao rito kaya okay lang, di ako nagiisang magisa.
Halos five minutes akong nakatayong nagaantay. Nilamig na tuloy ako. Nakashort lang kasi ako. Pero hindi naman yung short shorts. Never akong nagsuot nun. Dapat pala nagPJ na ako. Kasi may nakita talaga ako kaninang nakapajama sa mall.
"Where's your date?"
Napalingon naman ako. Bakit siya nandito?
"Hindi naman 'to date eh."
"Come on. Don't deny."
"Psh. Hindi nga."
"So where is he?"
"Bumibili ng ice cream."
"You're cold and you will still eat that?" natawa naman siya nang mahina.
"Eh gusto ni Jap eh. Wala naman akong magagawa."
"Oh." natahimik siya sandali. "Kathy, you know the issue about girl that I have been finding, it's—"
"Kath!" sigaw bigla ni Jap habang tumatakbo papunta samin. Mukha naman siyang gulat.
"Sorry. I'll leave." mahinang sabi ni Kenneth sabay lakad palayo.
Habang naglalakad kami, I can't help but to think and mentally shout to those girls like, "I'm proud that he's MY boyfriend." Pero syempre I can't do that, mamaya atakihin na nila ako. Eh sa tingin palang eh mukhang nililibing na nila ako eh.
Buti naman at na-take ko yun. Nandito na kami sa fifth floor. Habang binubuksan ni Kenneth yung pinto, hindi pa rin siya bumibitaw sakin.
"Kenneth, bitaw na." utos ko.
"I won't."
Natawa ako. "Literally, go."
"Still, no."
Ang kuleeet. Dumila pa. Nakakainis! Ang cute kase. Tumawa ako nang patago. At ayun nabuksan naman na niya. Umupo muna kami sa sala. Ganun pa rin. Sana naman hindi niya naririnig yung heartbeat ko, grabe kasing tumalon. Gaaahd!
"Kathy," tawag na naman niya.
"Hmm?"
"I love you."
Ehhh! Kenneth naman eh! Kasi. Hindi ko mapigilang ngumiti. Pero pinipigilan ko pa talaga. Pakiramdam ko pulang pula na ako. As in. Kasi naman si Kenneth!
"I-I..." simula ko. Ang hirap sabihin. First time ko eehh. "L-love you, too." then I hid my face with my free hand.
Natawa na naman siya. "Why are you hiding?" tinanggal niya yung kamay ko. "Didn't I say that this," he referred to my façade "...is the perfect view my eyes has ever seen." and he smiled. I can't breathe!
"I, uhh..." wala akong masabi. Pinipigilan ko lang talaga ang kilig ko, sobra. Ang hirap! Natawa na naman siya. "Ba't ka ba tawa kasi nang tawa?! Tsk." I pretended to be irritated.
"I'm just happy. You are all mine now, aren't you?" he didn't wait for my answer. "That's the reason for my happiness. I'm not making any promises as your boyfriend,"
Boyfriend. Nagiinit mukha ko kapag nariring ko yun. Gaahd! Apple na mukha ko.
"But I'll be the man almost perfect for you. I know that sounds too corny, but don't blame a first timer." nahihiya na naman niyang sabi. And it's now my turn to laugh.
"First timer? Really? Sus!" I joked.
He pouted. "Don't you believe your boyfriend?"
Eto na naman. Parang nagiging kahinaan ko na yung word na yun. Graaaabe lang!
I shook my head no, para lang asarin siya. "No I don't. Because I can't remember saying yes to someone."
"Aw, men. That hurts." tapos nagtampo siya. Eh? Tinaggal niya yung pagkakaakbay niya sakin, malamang pati yung kamay naming magkahawak kanina lang. Tapos lumayo siya nang konti sa couch. Binuksan ang tv and ignored me completely.
Halaaa! That was supposed to be a joke. Anung nangyari? Ugh. I mentally gave myself a slap on the forehead.
"K-Kenneth, huy. Joke lang yun." I tried poking his side so that he would laugh a little, but it failed. "Kenneth, hey. I was just joking."
Aba! Tumayo ba naman at umakyat sa hagdan niya. Nubaaa! First time tapos quarrel agad? Tsk. I have to fix this. Just you wait Mr. Verge! Sinundan ko siya. Nakadapa na siya sa kama niya. But I'm more affirmative that he's still awake.
Umupo ako sa tabi ng kama niya at ginulo siya. Niyugyog ko pa nga eh. Kaso wala? "Kenneth kasiii! Joke nga lang yun eehhh."
I sighed. Wala pa rin. Tulog na kaya? Sus. Tinitigan ko yung paligid ng space niya. Ba't ang linis? Siya na itong. Bakla yata ito eh? Joke. Wala lang. Kakaiba kasi. Ang bango pa rito, amoy yung perfume niya. Naginspect lang ako nang ilang minute, medyo matagal din naman. Siguro eh tulog na nga yata 'tong mokong na 'to.
Masaya naman ako kahit ganto. Maaayos 'to, I know. Syempre una pa lang eh. Pero napaparanoid ako! Ewan! Gising na gising pa rin ang diwa ko. Psh.
"Kenneth," bulong ko sa may tenga niya. "I'll mark this date. January seventeen. Sana tandaan mo rin." I smiled. "I love my boyfriend." this time hindi ako nahiyang sabihin kasi di naman niya ako rinig, plus hindi rin nam--
"I love my girlfriend the most." bigla niyang sabi nang inangat niya yung ulo niya. Muntik na nga akong mahulog sa kama niya. Bakit gising pa 'to?! Tch! Nakakahiya naaa!
Hinigit niya ako to fully lay myself down his bed. "Ano ka?! Baliw? Matutulog na rin ako."
"Then sleep here." sabay talukbong pa niya ng kumot samin.
Nagwawala naman na ako rito. My gaaahd! Hindi naman ako kinakabahan kay Kenneth... okay, kinakabahan kasi ewan ko. Pero I trust him naman eh kaya alam kong malinis utak nito. Haha.
"Kase! Huy! I'll turn off the lights na lang." palusot ko para makaalis dito.
"It's fine. Plus, that's why I placed the sheets above us." nakapikit niyang sabi. Pero nakaharap sakin. Hawak hawak kasi braso ko kaya di ako makaalis. Psh. Oo na, kinikilig din naman ako kahit papanooooo. Hihi.
"Eh! Ang awkward kasi!" I finally confessed. Totoo naman eh! Awkward! Psshh. At eto nagmulat ang monkey.
"Why? We're steady now. You're my girlfriend." he pinched my nose. "And I'm your boyfriend." this time, he leaned to kiss the tip of my nose. Luuuhhh! Baka pula na ako neto. Shemaaay!
"Kathy, don't just sleep yet." he said. Eh sino bang matutulog sa pinaggagagawa mo? May nagmamartilyo pa nga sa dibdib ko eh. "If you're the valedictorian, you could answer this."
Edi nachallenge naman ako. "Bring it on."
"What's the antonym for no?"
"Yes."
He chuckled. "So there, you finally said yes to someone. You finally said to your-already-boyfriend your mighty yes." I smacked his arm lightly. "So now you wouldn't be teasing that you didn't say yes, because you actually did." he kid.
"Ewan ko sayo. Ang daya mo."
"I'd cheat just to win you. But I will never cheat on you. I'd die before that happens." seryoso niyang sabi. I smiled. Ang swerte ko lang talaga.
"Mr. Verge. I would never get tired saying yes to you." we both smiled. I saw his face flushed red. Tinawanan ko nga. Pero ngumiti nalang siya na parang sinasabing, "You won this time."
He closed his eyes, and I closed mine as well. I trust him and he looked angelically very tired. I felt secured in his presence. There's nothing more I could ever imagine getting when I have this someone that depicts every little thing that could make every negative hormones inside me the other way around.
"I love Katherine Villanueva." he whispered again, "I love my girlfriend." he said it one last time and we both fell into slumber.
I counted every of his three words, he said it for almost six times now. And that's enough of a proof that, well, this is all true.
I love you more Kenneth Verge.
/ANDREA'S PERSPECTIVE
"Hoy! Gising na!" tinulak ko pa siya to free myself, nagawa ko naman.
"Hmm!" reklamo niya habang nagtakip pa ng unan sa mukha. Aba't 'tong loko na 'to ah!
"Dalian mooo! Pagluto mo na akong breakfast!" utos ko habang nakasigaw pa rin. At oo, siya ang tagaluto ng breakfast.
"Eehhmmm!" he moaned. "Five minutes."
Five minutes ka dyan! Tumayo na ako and place my hands on my waist.
"Bubuhusan kita ng tubig dyan Jake Anthony pag di ka pa tumayo." kalmado kong pagkakasabi pero may warning tone.
"Tsk. Tatayo na nga oh." ayan tumayo na nga. Medyo naiinis pa, nakapikit pa rin yung mata.
"Good." mahulog ka sana...
Sakin. Joke lang!
Bumaba na nga siya habang ako eh humiga pa ulit. Haha! Madaya ako eh. Bakit ba, napuyat eh. Ang hirap matulog kaya pag kalapit mo crush mo. Shemay lang talaga! Sarili ko pa rin naman 'to kahit alam kong may feelings ako sa kanya. Komportable lang talaga ako. Siya rin naman eh. Tingnan mo nalang makakilos, parang bakulaw.
"Anong lulutuin kooo?!" sigaw niya from downstairs. Oh see?
"Aba malay ko sayo! Kahit ano basta pagkain!" I shouted back.
"Ano baaa! Andrea Louisse! Bumaba ka nga rito!"
Luuhh! Real name na, matakot ka na Andrea. Shet. Nagayos lang ako nang konti at bumaba na rin. Baka mamaya ako pa buhusan nun ng tubig.
"Oh, ano nanaman ba?!" iritado ko na namang tanong. Kainis eh!
Pumunta siya ng likod ko at... yumakap? Gaaahd! "Please, tol." yung baba pa niya eh nilagay niya sa shoulder ko. "Ikaw naman magprepare ngayon. Pleaaaase?"
"O-oy! Pacute ka lang. Tsk." tapos umalis ako sa pagkakayap niya. "Ayoko." matigas kong sabi.
"Tsssk! Bakit na naman?" yumakap na naman ang loko. "Paano yan sa future natin? Kapag puyat ako galing trabaho, di mo ba pagluluto asawa mo?" pasweet niyang sabi.
Shet naman oh Jap! Nilagyan mo lang ng butterflies ang tyan ko eehh! Namaaan!
"E-ewan ko sayo!" nilayo ko mukha ko na pakiramdam ko eh namumula na.
"Pleaaaase?" sabi pa ulit niya.
"Oo na." kalmado kong sagot. Kasi naman. "Oo na nga sabi! Alis na dyan!" ayaw pa kasing kumalas.
"Ito naman oh. Parang nanlalambing lang eh. Masasanay ka rin." umalis siya at ngumiti nang nakakaloko sakin.
Pechay ano yun?! Bahala siya! Sinamaan ko nalang yung tingin ko. Naman kaseee.
At dahil dun nasunog ang breakfast namin. Nakakadistract kaya kasi, di matanggal sa isip ko eh! Nakaka--ay ewan!
"Ano ba naman yan tol?!"
Here we go again.
"Ano? Breakfast." kalmado lang ako.
"Eh bakit itim?! Ano namang akala mo sakin ha? Gusto mo na ba akong mamatay?!"
"May sinabi ba ako?"
"Wala! Eh bakit kasi ganyan?! Gutom na ako eh. Tsk." naiinis niyang sabi. Haha. I don't care.
"Sabi ko naman kasi sayo ikaw na eh. Wala akong future sa ganyan."
"Magaral ka! Ayoko ng ganyangasawahindimarunongmagluto." binulong niya yung huli.
"Ano ulit? Para kang mongoloid dyan." sabi ko sabay tawa.
"Sige tawa ka pa. Tch. Maligo ka na nga!" utos pa niya.
"Bakit na naman?!" naiinis na rin ako. Ang bipolar kasi.
"Sa labas tayo kakain. Libre mo."
"Anong libre ko?! Tsk. Asa ka!" ako ang babae tapos ako ang manlilibre? Sus. Asa talaga siya.
"Nako namaaan Andrea! Oo na nga, ako na. Basta maligo ka na, ako rin magaayos na." sabi niya.
"Yun naman pala eh. Kay." tumaas na siya sa bathroom niya, ako rin naman.
"Pag naunahan kita, sorry ka nalang. No breakfast for you." pahabol niya bago pumasok sa bathroom.
"Tsk. Ewan ko sayo!"
Haaay, Lord. Bakit naman po ba ganito ang buhay naming dalawa. Magkabati, sweet ngayon, tapos mamaya may gyera na. Anu ba talagaaa?
***
"Ikaw na!"
"Ikaw naaa!" sigaw ko pabalik. Nakakahiya kami dito. Gaahd.
"Andrea naman kasi, ikaw na tumawag. Tamad mo."
"Ako pa naging tamad? Tsk. Tatawagin lang yung waiter eh. Dadaan din naman yun."
"Eh nagugutom na nga ako eh!"
"Aba! Magtiis ka."
"Tol naman kasiii." pacute eh. Di bagay sa kanya. Joke. "Sige na pleaaaase?"
"Balak mo ba talaga akong gawing alalay mo ha? Bakit ka ganyan?" seryoso kong sabi. Ayoko na kasi, naiinis na talaga ako.
"H-hindi naman sa ganun."
"Fine! Tatawagin ko na! Nang makakain na yang gutom mong sikmura." sabi ko sabay tayo.
Pumunta naman ako dun sa counter, "Excuse me. Could you please assist that monster over there," tapos tinuro ko si Jap. "He's been waiting for minutes, but no waiters are wandering around."
"Sorry ma'am. We'll get into it."
"It's fine. Thanks."
Akala niya babalik pa ako sa table namin ha. Neknek niya! Nakakainis! Lumabas nalang ako at naghanap ng ibang makakainan. Tsk. Sobrang gutom na ako. Mamayang lunch na nga lang ako kakain.
Pumunta nalang muna akong homeroom, maggagawa ng works para advance na. Pagdating ko naman eh nandito ang barkada, kaya hindi rin ako nakagawa ng works.
"Oh, 'to na pala si tol Andrea eh. Asan si Jappyboy?" tanong ni Rein.
"Ewan ko dun. Wag ako tanungin nyo."
"LQ pa rin ba kayo?" tanong naman ni ate Lovie.
"Ate Lovie naman! Di kami lovers."
"Eh ano pala?" Lauren
"Ewan. Friends."
"Sus! Bakit di ka sure?" Rein na naman. Pinakabata, pinakamausyoso.
"Adik ka Rein! Friends nga."
"Nako guys, wag nyo nang kulitin si Andrea at baka napaamin nang de-oars." Zan. Sabay tawa nila.
"Osige, maiba naman. Nasan si Kath?" tanong ni Lex. Tinawanan nalang namin.
"Si utol oh, in sink." Zan
"Natamaan na nga. Patay tayo dyan." Franco
"Hoy Zan! Anong intsik?! Baliw ka!" Lex
"In sink. Inlababo!" sabay tawa. Ang weirdo ng mga 'to. "Pag di mo nagets, nako umalis ka na ng Openheim."
"Eh! Liligawan ko pa si Kath eh." Lex
"Hala Lex," sabi ko. "Seryoso ka talaga kay Kath?"
"Oo naman!" sabay ngiti pa niya.
"Nako. Maghanap ka na ng iba." natatawa kong sabi. "Taken na puso nun eh."
"W-weh? S-sino naman?" nauutal niyang tanong.
Tinawanan pa namin siya lalo.
"Grabe na nga tama mo Lex! Adik ka na." Lauren
"We know right. Ang NGSB, umiibig na." pangasar nina ate Shanta at Lovie.
"Basted naman agad!" Rein
"Eeehhh! Dali na kase! Sino?!" pagmamakaawa pa ni Lex. Haha. Nakakatuwa eh. "Wag lang talaga si pareng Kenneth! Mahirap na kalaban yun eh." pahabol niya.
Hala. Talo ka na nga talaga Lex.
"Nako Lex, hindi mo magugustuhan ang sagot ko." sabi ko.
"Aish. Tsaka mo na nga lang sabihin. Kapag marunong na akong manligaw." cool niyang sabi sabay ayos ng buhok. Loko talaga 'to.
"Sus! Kahit kelan di ka matututo." Franco
"Oy! Matututo ako ha." Lex
"Ano? Magpapaturo ka sa mga babaeng nanliligaw sayo?" Rein
"Kapal nyo naman. Sa internet ako kumakapit!" tumawa nalang kami habang tumayo si Lex. "So if you'll excuse me. Magaaral muna akong manligaw."
Kung ano anong pangaasar lang ang ginawa namin kay Lex. Ang kulit lang eh. Haha.
Nawala naman tawa ko nung may dumating. You-know-who, and he's not even Voldemort.
"Oh eto na pala si Jappyboy eh!" Rein
"Sup guys." sabi naman niya.
Tumayo ako at pumunta na muna sa workspace ko. Nandun kasi sila sa couch zone.
"Andrea! Lika dito! Ba't ka umalis!" sigaw ni Zan. Umiling nalang ako. Sana naman nakita niya.
"Ang KJ ni Andrea!" sigaw naman ni Rein. Haha.
Aynako, ayoko basta. Naginternet nalang muna ako. Walang magawa eh.
"Huy."
"Bak—OH ANO NANAMAN?! Maguutos ka na naman?!" napasigaw na ako.
Gaaahd! Somebody pull me out of this!
"Chill ka lang, yung puso mo tol." kalma na naman niyang sabi. Akala mo naman walang nangyari kanina ah. Nakakainis 'to!
"Nakakabit pa rin naman!"
Nasa loob ka pa nga eh. AY! TCH. Nevermind that. Naiinis ako!
"Mabuti naman. Oh," may inabot siyang lagayan.
"Ano nanaman 'to? Listahan ng iuutos mo?!" sarcastic kong pagkakasabi.
"Nako naman tol. Pag maguutos ako, di na kailangang isulat. Tsk. Sayang pa papel at ink ng pen."
"Ewan ko sayo!" sabay isnab.
"Bakit, pag ba sinabi kong mahalin mo ako at wag kana titingin sa iba gagawin mo ba?" seryoso na siya.
"W-weh? G-galing mo n-naman." I tried sounding sarcastic, but ended up stuttering.
"Pakipot pa. Oh, kunin mo na kasi!" ayan na naman siya, sumisigaw. Kainis!
"Ano ba kasi yan?!"
"Pancake nga! Baka kasi nagugutom ka na! Kaya ayan! Tsk. Ang hirap mong kausapin." sabay walk-out niya.
Tingnan mo talaga yung lalaking yun. Panira!
Tiningnan ko naman yung bilog na Tupperware, at totoo ngang may pancake. Siya ba naggawa nito? Oo ganito yung favorite kong lagi niyang niluluto sakin for breakfast, pero kasi... nageffort siya? WEH? Sus! Baka naman binili niya lang 'to? Ewan! Only one way to found out.
Tinikman ko.
Affirmative. Siya nga. Nangiti naman ako. Nakita kong nasa workspace lang naman niya siya.
"Oy! Salamat!" sigaw ko, enough para marinig niya.
Ngumiti naman siya sakin. Kakaibang ngiti. o///o
Seryoso! Yung puso ko. Bakit ganun? May side siyang nakakainis nang sobra na parang gusto ko siyang sipain a hundred times, pero...
Meron din siyang kakaibang side na nakakapagpahina sakin at nakakapagpatalon ng puso ko. Psh. Corny na, pero kasi totoo. Gaaahd.
Before lunch eh dumating na rin si Kath dito.
"Asan si Kenneth?" tanong ko sa kanya.
"Di ko nga alam eh. Kanina ko pa—"
"Hinahanap? Yiie. Kaw na Kath!" pangasar ko.
"Baliw ka." sabay tawa niya.
"Eh nasaan nga?" si Jap naman. Weh?
"Oh talaga Jap? Tinatanong mo yan?" pangasar ko sa kanya naman.
"Tsk. Baka kasi alam ko. Wag nalang." tapos nanahimik na siya.
Wala namang klase ngayon kaya tambayan lang kami dito sa homeroom. Sa napakalaking sala, na may kutson sa gitna at settees naman sa gilid.
Mga naglolokohan lang, kwentuhan, kulitan. Masaya naman. Ayun, naiwelcome kaming tatlo sa barkada. Si Kenneth kasi wala pa eh, baka pagdating nalang.
"Uyy mamaya na raw malalaman kung sinong nakapasa sa mga vetting and try-outs ah." sabi ni Lauren.
"Talaga? Paano? Pupunta pa ba kung saan nagtry-out o vetting, ganun?" tanong ko naman.
Sa totoo lang kabado ako. Hindi ko alam eh! Gusto kong makapasa, pero malabo. Pero okay lang naman din kung hindi. Di ko naman ganung kagusto eh. Gawa lang nitong señoritong kalapit ko. Psh.
"Hindi na. Nakaflash na raw yun sa pupil's hall."
"Ayos! Sana pasa tayo sa team!" sabi ni Lex.
"Pasa tayo dyan noh. Tayo pa!" Jap
"Well good luck boys." sabi ko. "Sigurado namang makakapasa na kayo Lex, Rein at Zan! Gagaling nyo kaya."
"Wooohh!" sigaw nila, sabay tawa naman namin.
"May nakakalimutan yata si Andrea ah?" tukso nila.
"Ha? Sino pa ba? Kayo lang namang tatlo alam ko ah?" painosente ko namang sabi. Haha. Ganun talaga.
May umubo naman sa tabi ko. Hanggang sa sinabi na talaga yung pinakang word.
"Ehem, ehem!" ganyan niya sinabi. Psh. Ano naman.
"Oh? Okay ka lang?" dry kong tanong sa kanya.
"Hinde. May tubig ka?" tanong niya.
"Wala."
"Samahan mo akong bumili." tapos hinigit na niya ako palabas.
"Oyyy! Stop! Yung shoes ko naiwan ko!" sigaw ko kahit malapit lang ako sa kanya.
Kasi naman!
Nakapaa lang ako, di na ako nagsocks. Tinamad eh. Chos.
"Sus. Ayan ka na naman. Gusto mo talaga may part two sa lahat ng nangyayari sa'tin noh?" tumigil kami, tapos ngumiti ba naman nang nakakaloko eh. Adik!
"Ano?!"
"Eto."
At binuhat na naman ako. Syempre nagpupumiglas na naman ako.
"Ang likot mo! Umayos ka nga!"
"Ibaba mo muna ako!"
"Tsk. Oh." ayan na nga binaba na niya ako.
Tatakbo na sana ulit ako kaso lang nahawakan niya ako kaagad.
"Confirm. Gusto ngang maulit. Tsk. Pagbibigyan na nga kita."
"Anong pagbibig--
Sinandal niya ako sa wall. Gaaahd! Buti walang tao. Mali! Dapat may tao. Heeelp!
May demon na lumalapit! Mygashmygash! Uulitin nga niya talagaaa!
/LEX'S PERSPECTIVE
Kakaalis lang nung dalawang labiduds. Di ko naman na maintindihan pinaguusapan nila. Nakakadistract kasi si Katherine eh. Ang ganda! :">
Di ako bakla ha! Nakakainlove lang kasi talaga eh.
"Hay." I sighed. "HAAAYY!" nilakasan ko. Huhu! Ayaw akong pansinin ni Katherine.
"Anong sakit naman ng kaluluwang sumapit sayo at ganyan ka nang ganyan?" Rein
"Walaaa!" nilakasan ko na naman. Ayaw kasi akong tignan ni Katheriiiiineee!
"Sus! Wag ka nang kabahan mamaya sa results. Pasado ka naman, sure yan!" pag-cheer ni Zan.
Mas maganda kung sa heart nalang ni Katherine ako pasado eh. :D
Kaso ayaw naman akong pansinin. WAHH! Tsk.
"Tara sundan natin yung dalawa. Baka may tinatago yun." sabi ni Kath.
Tumayo naman agad ako. "Taraaa!" sabi ko nang ngiting-ngiti.
"Tara na!" sabi niya sakin.
HAPPIEST! :DD
Hinigit niya ako palabas.
SUPER HAPPIEST! Hinawakan niya braso ko. :">
"Ayun, tumigil sila sa paglalakad." sabi ni Kath, nakatingin pa rin dun sa dalawa.
Ang saya ko laaang! :D Naaadik na yata ako. Psh. Okay lang, kay Katherine naman. Heehee.
"Ano bang ginagawa natin dito?" sabi nung nasa likod namin.
Mga sumunod pala. Tsk. Solo moment na namin 'to eh. TSK.
"We're eavesdropping. Shh." Katherine :")
Ang ganda ng boses niya! Mas favorite ko na yun kesa sa favorite music ko. Heehee.
"Hala." she gasped quietly.
Sinandal kasi ni Jap si Andrea sa wall. At...
They're kissing?
Hala!
"GO ANDREA!" cheer ni Kath.
Napaalis naman sila. Sayang, di pala sila nagkikiss. Natakpan lang pala ng mukha ni Jap.
"Ayy?" reaction nung tao sa likod namin.
"Di kayo nagkiss? Tsk. Sayaaang." natatawang biro ni Katherine.
Natawa rin naman ako. Ang ganda niya kasing tumawa, mas nakakainlove! :D
"Oh tol sayang daw oh, tuloy na natin?" biro ni Jap kay Andrea.
"Ewan ko sayo!" sabay tulak niya kay Jap.
"Attention Students of Openheim, attention." voice from the intercom said. "The results of the try-outs and vetting are now flashing at student's hall. That is all." matipid nilang pag-announce.
"Tara na guuuuuys!"
At sumugod na nga kami.
Liligawan ko talaga si Kath kapag nakapasa ako sa team. Ay, magpaparamdam muna pala ako. Tapos ayun, ligaw to the highest level!
Pagkagising ko kanina wala na si Kenneth. Nasan kaya yun? Dito pa ako nakatulog sa kama niya. Gaaahd.
Tumayo ako and I found a note.
---
Kathy, I just went out for another chance of something. Don't worry. :) When you wake up I need you to smile, alright? Good morning, beautiful.
I love you.
-Boyfriend ❤
---
That's it! I smiled! :"> Eh kahit naman siguro hindi niya sabihin, mapapangiti pa rin ako. Grabe lang!
Katulad naman nang sinabi niya, hindi na ako nagalala. Pati malaki na yun! Kaya na niya sarili niya.
Nagstay lang ako rito at nanuod, kumain at kung ano-ano pa. Wala na dibang klase this morning, but I bet meron na after lunch.
Around quarter to eleven eh pumunta na akong homeroom. Wala lang, para maagap. Nandito naman kami sa parang sala nito. Kwentuhan at kulitan lang. Nakakatawa nga itong si Andrea at Jap. LQ ang mood eh. Ayun hanggang sa lumabas na sila.
"Tara sundan natin yung dalawa. Baka may tinatago yun." sabi ko. Nang malaman kung anong meron. Haha!
Tumayo naman si Lex agad, curious din yata eh. "Taraaa!" sabi pa niya nang ngiting-ngiti.
"Tara na!" sagot ko naman. Sabay hila na sa kanya sa labas.
"Ayun, tumigil sila sa paglalakad." mahina kong sabi, nakatingin pa rin dun sa dalawa. Gaaash! Anung ginagawa nila?
"Ano bang ginagawa natin dito?" tanong nung nasa likod.
"We're eavesdropping. Shh." sabi ko. "Hala." I gasped quietly.
Napasandal si Andrea sa wall. Anu ba yun, nagkikiss sila? Gaaahd! :">
"GO ANDREA!" sigaw ko. Haha! Moral support!
"Ayy?" reaction nung tao sa likod namin.
Di naman pala nagkiss eh. Tsk. Natatakpan lang pala.
"Di kayo nagkiss? Tsk. Sayaaang." natatawa kong sabi. Natawa rin naman sila.
"Oh tol sayang daw oh, tuloy na natin?" biro ni Jap kay Andrea.
"Ewan ko sayo!" sabay tulak niya kay Jap.
Tawanan lang kami hanggang sa lumapit na rin kami dun sa dalawa.
"Attention Students of Openheim, attention. The results of the try-outs and vetting are now flashing at student's hall. That is all." the school announced.
"Tara na guuuuuys!"
At sabay sabay na nga kaming tumakbo. Wala, ang saya lang. :)
Di naman ako excited sa result at baka hindi rin naman ako pasok diba. Tsaka, kaya lang ako napatakbo kasi nakakasaya yung mood nitong mga 'to.
Pagdating namin eh wala pang students ang nandito, baka mga tulog pa at nasa suite. Joke. Buti kami ang nauna.
Nakita naman na rin nila kung sino yung mga nakapasa sa try-outs at sa ibang clubs and orgs.
"YES! Member na tayo ng basketball team!" sigaw ni Lex. Sabay sabay naman silang nag-group hug nina Zan, Rein, at Jap.
"Gagawin ko na talaga yun! Wooh!" sigaw na naman nitong energetic na si Lex. Ang kulit niya lang talaga.
"Yes! Editor na ako ng school newspaper!" si Franco naman.
"Congrats, Franco. Ikaw na talaga!" bati ko sa kanya.
"Congrats din." sabay ngiti pa niya sakin.
"Than—Ha? Ulet?!" nagulat ako.
"Sus! Ayun oh," tinuro niya yung screen. "Ikaw na kaya ang sa straight news."
Ngumiti naman ako nang malapad talaga. "Yes!!! Akala ko talaga di ako suited para dun. I mean marami namang mas magaling sakin tapos mga--"
"Easy ka lang, Kath. Hinga." natatawang sabi ni ate Lovie.
Lahat naman kami sa barkada eh nakapasok sa lahat nang sinalihan namin. Lucky day.
Sabay sabay din kaming naglunch, pero wala si Kenneth. Nasan na kaya yun? Naglunch na kaya yun?
"Uy Kath! Ano't spaced out ka yata?" tanong ni Andrea.
"A-ahh, eh. Kasi... ano,"
"Si Kenneth ba? Sus! Napapadalas yata ang pagiisip mo dun ah? Kayo na ba?" naiwiggle pa niya eyebrows niya.
"H-ha? H-hindi ah!" I defensed. Pero mali naman ata yun. Parang tinatanggi ko na kami na. Tsk. I sighed. "Oo, kami na nga." mahina kong sabi.
"What?!" masayang pagkagulat ni Andrea. Tinakpan ko naman agad bibig niya, baka may makarinig pa lalo eh.
"Shh! Wag kang maingay!"
"Okay, kakalma lang ako." she sighed. "Keri na. Oh, so kailan pa?" ngiting-ngiti niyang tanong.
"Kagabi." nahihiya kong sabi. I'm not ashamed of what we have, nahihiya lang talaga akong aminin. I mean kasi, isang Katherine Villanueva lang ang para kay Kenneth Verge? Woah there, syntax error.
"You have to tell me all the details!" she shrieked.
At ayun nga, sinabi ko na lahat lahat. All the time, nahihiya ako. Ewan ko, ganun eeehh! Nahihiya lang talaga ako. Pero kapag nakikita ko yung mga mata ng mga babaeng nakatingin kay Kenneth, gusto kong ipagsigawang akin siya eh! Kaso ayoko, that wouldn't be necessary.
"So kelan naman kaya kayo ni Jap?" pangasar ko naman sa kanya.
